Ultima Thule

ja dzisiaj tylko kochankowie przeżyją jarmuscha - najbardziej dekadencki film jaki widziałam.
o niczym.
ale za dekadencję, dom jacka white'a i detroit ma u mnie ****
nie wiem jak minęły 2 godziny

ten jack white obłędny, faktycznie!

i ładne obrazy były - to mnie chyba najbardziej ujęło w tym filmie.

Zobaczyłbym.

Kacper dał jedną gwiazdkę i był zażenowany,

A czeka na półce Limits of Control, choć trochę się boję tknąć.

"KAWA i SZLUGI"

Strange to meet you *** i pół - śmieszna i zakręcona, ale jakby trochę "na siłe". Benigni jak zwykle szarżuje, choć tym razem oszczędniej.
Twins *** - Nie za bardzo. Motyw opowiadania niestworzonej historyjki nieco oklepany. Było to już wcześniej u Tarantino i Rodrigueza. Za to zachwyciły mnie buty bliźniaka. Od paru lat szukam takiego modelu creepersów na mój rozmiar i znaleźć nie mogę.
Somwhere in California **** i pół - jedna z moich ulubionych. Nawet nie dlatego, że uwielbiam zarówno Iggy'ego jak i Toma, ale ze wzgledu na to ledwo kryte rozdrażnienie Toma (nie podoba Ci się knajpa? nie podoba ci się moja gra na bębnach etc). No a poza tym Waits w takich lokalach wygląda tak, jakby był częścią wyposażenia, a nie gościem
Those Things'll Kill Ya *** i pół - włoscy mafiozi w dresikach i skórach zrzędzący jak stare baby. Motyw niby oklepany we wszystkich filmach gangsterskich, ale tu cieszy na nowo
Renée **** - ta etiudka to w zasadzie zdjęcie. Niby wystudiowane i stylizowane, ale z dysonansem... nie... nie w postaci kelnera. Owszem, jest perfekcyjny makijaż, jest ułożona fryzura z figlarnym kosmykiem, ale jest też dziara na ręku i katalog broni na stole. Jeżeli ta kobitka to nie płatny zabójca, to ja nie wiem jak smakuje kawa (a wiem!)
No Problem Alex *** i pół - Niezły klimacik. Wyluzowany gość i kumpel z misją psychoterapeutyczną. Do tego część dialogów po francusku, a część po angielsku. Czemu? Nie wiem... ale jednak faktycznie czegoś tu brakuje.
Cousins **** i pół - jedna z moich ulubionych. Na pewno najlepsza pod względem aktorstwa. Cate w podwójnej roli jest świetna. Pytaniem etiudki jest, która "Cate" jest fajniejsza "ostra" Shell, czy "grzeczna" Kate.
Jack Shows Meg His Tesla Coil **** - Białe Pachy w natarciu. Wątek tak pokręcony, jak ich granie, ale tez chyba najbardziej "wkręcający". Jack zatroskany (naprawdę ZATROSKANY) uszkodzeniem cewki = mistrz .. a do tego Iggy Pop w tle.
Cousins? *** i pół - chyba najbardziej "kompletna" ze wszystkich etiudek. Wszystko wytłumaczone co i jak i niespodziewana zmiana frontu pod koniec. Świetne. Pycha zostaje ukarana.
Delirium ** i pół - takie sobie. Jakoś mnie nie ruszyło. Gadka Wu Tangowców czerstwa i jedyne co bawi, to Bill w przekręconej furażerce... ale w ogóle o co chodzi? Bez sensu.
Champagne **** - siła wyobraźni. Sennie i leniwie, ale za to z jakim wdziękiem. Taylor marzący o Josephin Baker wzruszający.

Cały film zasługuje na równe cztery gwiazdki (tu pełna zgodność z Witkiem).

A teraz o klamerkach. Wspomniano już o "Louie, Louie" na początku i na końcu, ale są przecież jeszcze klamerki "wewnętrzne" - przewijające się motywy. Jak choćby ten o snach po kawie pędzących jak bolid Formuły 1, związku medycyny z muzyką, czy Ziemi jako przewodniku rezonansu akustycznego... no i oczywiście powtarzane jak mantra "kawa i papieros zamiast lunchu.. to niezdrowe". Drugą taką wewnętrzną klamerką jest klimat panujący między bohaterami wszystkich etiud. Zauważcie, że przy tych stolikach nie ma prawdziwego zaangażowania się w dyskusję, bliskości, czy wreszcie prawdziwej radości ze spotkania. Praktycznie we wszystkich przypadkach interlokutorzy sprawiają wrażenie jakby męczyli się obecnością drugiej osoby, jakby byli znudzeni i zniechęceni tym towarzystwem, lub też skrępowani obecnością drugiej strony. Wszyscy są powściągliwi i z dystansem traktują rozmówców (nawet jeśli są to dobrzy znajomi czy rodzina). Rozmowy są przelotne, chwilowe i powierzchowne, ale jednocześnie kwaśno-gorzkie... jak kawa i papierosy.

Tylko kochankowie przeżyją, reż. Jim Jarmusch - może to wydmuszka i ćwiczenie stylistyczne, ale styl wspaniały, klimat niezapomniany, do dzisiaj we mnie siedzi

Dawno nie oglądałem, ale wspomnienia mam wyraźne i też raczej nie zgadzam się ze sobą. Oczywiście, dałbym w górę.

Ciekaw jestem twoich wrażeń z Kochanków.

"...czy ten film to horror?"

paradoksalny moment, kiedy nie zgadzając się ze sobą, zgadzamy się, że się zgadzamy

Crazy napisał, że to wydmuszka