Pet o 'Rok za rokiem' pisze:
Jedyny (ale za to mocny) zarzut, to nachalna polit-poprawna propaganda, której w "Czarnym Lustrze" nie było. Póki co jednak, plusy przeważają nad minusem.
Wczoraj widzieliśmy pierwszy odcinek i nagromadzenie tych wątków/motywów jest tak ekstremalne, że zaczynam się zastanawiać, czy to nie konieczność wyrobienia jakichś procentów nasycenia wymaganych kontraktem, bo zaczyna to zahaczać o parodię/groteskę. Ciężko jest mi zdecydować się na kolejny odcinek...
EDIT - chyba się jednak nie zdecyduję na kontynuację. Szukałem informacji, które sprawiłyby, że może się zainteresuję, a trafiłem na takie coś, co tylko potwierdziło moje obawy:
https://www.thearticle.com/russell-t-daviess-new-drama-encapsulates-all-thats-wrong-with-the-box-ticking-bbcCytat:
Which brings us to the big problem with Years and Years: it’s a classic BBC view of Britain. The central characters include three gays, one black woman, a half-Chinese boy, a Ukrainian refugee and a young woman in a wheelchair. Except for one grandmother, mocked by the others for being old and out of touch, no one is over sixty. There obviously won’t be any old people in Britain in the future.
Everyone’s trendy and middle class and has the right kind of Guardianista political views, especially about the Emma Thompson character, a populist right-wing politician (Vivienne Rook), who says shocking things like “I don’t give a fuck about the Palestinians”, so she’s obviously the most evil character to hit the screen since Cruella De Vil – and is bound to get her comeuppance.
What is perhaps most surprising is the total lack of originality when it comes to predicting a future Britain. More refugees? Of course. Trump’s still president? Sure. He launches a nuclear attack on China? Absolutely. One character (only one) has a robot and even has sex with it (shock, horror). But he’s a white male so what do you expect? A teenage daughter announces to her liberal parents that she’s Trans. (There, at least, there is a clever twist: not trans-sexual, she means trans-human. She’s going to download herself. “I will be data”.)
Davies’s vision of a futuristic Britain could not be more predictable or less shocking. And this brings us to a larger issue. This isn’t just about Davies. The problem with left-wing BBC drama is it’s so conventional. That’s why the liberal-left press love it. They share exactly the same vision of Britain. “Glorious” and “thrilling”. Of course.
What would be interesting, “thrilling” even, would be if the BBC commissioned a state of the nation drama from a right-wing writer (are there any?) with a really different vision of Britain, something which would have Polly Toynbee ranting into her muesli. It won’t happen, of course. Not ever. In the meantime, we’ll just have to make do with robots having sex.
PS. Jeśli komuś się nie będzie chciało tego czytać, to zgrubnie bardzo tłumacząc to, co powyżej:
"W ten sposób dochodzimy do wielkiego problemu z "Rok za Rokiem": to klasyczne spojrzenie BBC na Wielką Brytanię. Wśród głównych bohaterów jest trzech gejów, jedna czarna kobieta, pół-chiński chłopiec, ukraiński uchodźca i młoda kobieta na wózku inwalidzkim. Z wyjątkiem jednej babci, wyśmiewanej przez pozostałych za starość i odklejenie od współczesnej rzeczywistości, nikt nie przekroczył sześćdziesiątki. Oczywiście w przyszłości w Wielkiej Brytanii nie będzie żadnych starych ludzi.
Wszyscy są modni, należą do klasy średniej i mają odpowiednie, guardianowskie poglądy polityczne, zwłaszcza jeśli chodzi o postać Emmy Thompson, populistycznej prawicowej polityk (Vivienne Rook), która mówi szokujące rzeczy, takie jak "Mam w dupie Palestyńczyków", więc jest oczywiście najbardziej złą postacią, jaka pojawiła się na ekranie od czasów Cruelli De Vil - i z pewnością się doigra.
Najbardziej zaskakujący jest jednak całkowity brak oryginalności, jeśli chodzi o przewidywanie przyszłości Wielkiej Brytanii. Więcej uchodźców? Oczywiście. Trump nadal jest prezydentem? Jasne. Rozpocznie atak nuklearny na Chiny? Zdecydowanie. Jeden bohater (tylko jeden) ma robota i nawet uprawia z nim seks (szok, horror). Ale to biały mężczyzna, więc czego się spodziewałeś? Nastoletnia córka oznajmia swoim liberalnym rodzicom, że jest trans. (tu przynajmniej jest sprytny twist: nie chodzi o to, że jest transseksualna, ona ma na myśli bycie trans-człowiekiem. Zamierza się zassać do chmury. "Będę danymi", oznajmia).
Daviesowska wizja futurystycznej Wielkiej Brytanii nie mogłaby być bardziej przewidywalna ani mniej szokująca. I to prowadzi nas do większego problemu. Tu nie chodzi tylko o Daviesa. Problem z lewicowymi serialami BBC polega na tym, że są one tak konwencjonalne. Dlatego liberalno-lewicowa prasa je uwielbia. Ma dokładnie taką samą wizję Wielkiej Brytanii. "Wspaniałą" i "porywającą". Oczywiście.
Co byłoby interesujące, "porywające" nawet, to sytuacja w której BBC zamówiłaby dramat o stanie państwa od prawicowego scenarzysty (są tacy?) z naprawdę inną wizją Wielkiej Brytanii, coś, co sprawiłoby, że Polly Toynbee ryczałaby do swojego muesli. To się oczywiście nie stanie. Nigdy. W międzyczasie będziemy musieli zadowolić się robotami uprawiającymi seks."
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Ale podpisuję się zarówno pod tym:
)
