Kolejna wyprawa rowerowo kajakowa po Wielkopolsce.
Skład: trzech 15-latków i Powsinoga wiek akurat. Dobrze przygotowane rowery, zapas dętek, klucze, imbusy etc. Tym razem przez cała drogę bez awarii, a małe usterki kilkoma ruchami naprawione. Byliśmy też dobrze spakowani. Oprócz sakw nieoceniony był worek wodoszczelo-kompresyjny firmy quechua – trzy śpiwory, polary, kurtki przeciwdeszczowe mieściły się w zaledwie 45 litrowym worku, jak dobrze by przydusić kolanem jeszcze z dwa śpiwory by weszły. Świetny zarówno na rower jak i kajak – gdzie dodatkowo służył jako mapnik. Syn używa jako wkładkę do plecaka. Pakuje się zamyka, otwiera zawór, wydusza powietrze i wszystko 2 razy mniejsze i zabezpieczone przed wodą. I jeszcze jedno – dętki rowerowe napompowane do maksymalnych wartości podanych na oponie – chyba dzięki temu zero problemów, choć moje tylne koło mocno obciążone – tak pewno pomad 30 kg w sakwach.
Dzień pierwszy.
Jak w podpisie araska
Plan: coś co potem wygląda zupełnie inaczej. Z uwagi na silny wiatr, porzucamy planowaną drogę i wybieramy wariant zeszłoroczny /patrz poprzednia strona wątku/ i jedziemy przez Puszczę Zielonkę szlakiem św. Jakuba i Cysterskim.
Przez pierwszy dzień jedzie z nami przyjaciel, który wiele czasu z racji pracy spędza na wschodzie. Stąd pijemy białoruską wodę mineralną i po drodze odmawiamy różaniec w wersji polsko – ukraińskiej. Tak jadąc leśnymi duktami rozbrzmiewa modlitwa. Obiad: pizza w Skokach. Docieramy pod Wągrowiec zatrzymując się po drodze chyba we wszystkich wiejskich sklepikach na lody.
Fajna miejscówka nad jeziorem i nocna rozmowa na pomoście
o Papieżu Franciszku, prawosławiu, o ludziach wschodu, życiu. Po północy zegnani chłodem i wilgocią nurkujemy w namiotach.
Dzień drugi.
Poranek wyprawa do sklepu. Kupuję żurek w słoiku, który spożywam na śniadanie myśląc o forumowych smakoszach tej zupy wuka, aras pozdro.
Mkniemy z chłopakami głównie trzecio i jeszcze bardziej podrzędnymi asfaltami na północ. Bardzo ciekawa wieś Potulice
gdzie drewniany kościół otoczony jest zacnymi grobowcami. Tylko jadąc rowerem można odkryć takie perełki. Budzyń - w jednej nazwie dwóch forumowiczów
/obiad: coś na kształt pizzy/, Chodzież /brawa dla samorządowców za miejsce odpoczynkowo-sportowe nad jeziorem/, piękna dolina Noteci z niesamowitymi łąkami,
Wzgórza Morzewskie. Przejeżdżamy przez Milcz.
- Milcz - wołam.
- Słucham?
- Milcz
- ale
- Milcz
-
W Kaczorach /ciekawe czy bastion Pis-u/ miły mieszkaniec wskazuje kolejną świetną miejscówkę nad jeziorem.
Kąpiel i szybko do namiotów uciekając przed zwartymi szeregami krwiożerczych komarów ze specjalnych oddziałów odpornych na środki anty. Współtowarzysz na stopie naliczył 28 bąbli.
Trzeci dzień.
Do przejechania tylko 30 km. Wolna, leniwa jazda,
tylko w okolicach Śmigłowa szybsza bo smród zakładów mięsnych czy utylizacyjnych Stokłosy straszny – omijać! Dobrzyca. Świetny obiad w barze dla TIR-owców – porcje że ho ho i już po 15-stejdocieramy do bazy kajakowej. Rowery do stodoły, my do wozu, kajaki na przyczepkę.
Podsumowując ten etap samotne noclegi za friko nad jeziorami, puste wiejskie drogi, życzliwi ludzie, burzliwa pogoda omijająca nas, falujące zboże, pachnące łąki, soczyste lasy. Ech życie
i dalsza relacja w dziale kajakowym niebawem.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
