|
Nowy Świat, Krakowskie Przedmieście, Plac Zamkowy, Stare Miasto.
Widziane w poniedziałek o 8 rano, wiatr, listopadowe słońce, deszcz, a mimo wszystko dużo barw. Aż wstyd pisać, kiedy byłam tutaj ostatni raz (nie licząc Wypieków rok temu). Czułam się jakbym była pierwszy raz. Max gwiazdek za siedzenie w kawiarni przy oknie przy rozgrzewającej herbacie o 10 rano, ze świadomością, że inni są w pracy, a ja mam urlop – klimat chyba lepszy niż wieczorem przy piwie. I te pustki, pojedynczy przechodnie, studenci, którzy urwali się z zajęć, i jedyna grupa turystów – Hiszpanie. Poniedziałek – więc wiedziałam, że z jakimkolwiek muzeum, galerią nici. Miki rzucił na koncercie hasło Zamek, a tu się okazało, że Muzeum Literatury przy Rynku stoi otworem! Trochę odkurzyłam swoją wiedzę nt. Mickiewicza, niektóre eksponaty przykuwające uwagę: skórzane buciki synka, dagerotypy, masoński świecznik, wizytówka Goethego, cytaty z listów Mickiewicza (to jednak typowy facet był, nie szkodzi, że poeta!). Na parterze wystawa poświęcona poetce międzywojnia Zuzannie Ginczance, taki hołd dla kobiecości i życia.
Kościół, do którego aż chce się wejść – MB Łaskawej, uwielbiam takie udane połączenia tradycji z nowoczesnością. Drzwi z aniołami Igora Mitoraja. Człowiek, który zdecydował o wstawieniu tych drzwi musiał mieć nie tylko zmysł estetyczny, ale i czułość do współczesnego człowieka. Chyba nie da się przejść obojętnie obok tego kościoła.
A naprzeciwko czas się zatrzymał – kącik z rękawiczkami na wymiar. Że taki rzemieślnik się ostał!
Dłuższą chwilę spędziłam w dużym sklepie z pamiątkami. Ale piękna promocja polskości! Kolorowe wycinanki na kubkach, torbach itp. ręcznie malowane naczynia z Bolesławca (skusiłam się na małą miseczkę), kosmetyczki z motywem kwiatu Wyspiańskiego, w końcu reprinty plakatów filmowych z Polskiej Szkoły Plakatu (w Wilanowie podobno jest muzeum – to następnym razem, jak i ul. Alternatywy 4 niedaleko od koleżanki, u której nocowałam). Tak powinna się reklamować Polska.
Jak na stolicę przystało dużo klasycyzmu i pomników (pomyliłam Prusa z Reymontem:).
Było piękniej niż się spodziewałam. Miałam wracać do Poznania o 10, im dalej szłam w Stare Miasto, tym późniejszy stawał się mój powrót. Koniec końców z żalem wróciłam pociągiem po 14.
Warszawo, oby do następnego razu! :)
_________________
CO ROBISZ NA NASZEJ ULICY
Co robisz na naszej ulicy, pomiędzy samochodami,
koniu?
Co słychać u twoich kuzynów, centaura i jednorożca?
Charles Reznikoff
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Bardzo lubię Stare Miasto, dużo wspomnień, z największym sentymentem wspominam pierwsze samodzielne wyprawy w dzieciństwie 
):
