Ultima Thule

przejście pod Puławską jawiło nam się jako bułka z masłem. Szeroki próg umożliwiający w miarę wygodne poruszanie, wyższe sklepienie nie powodujące uczucia klaustrofobii i płytszy nurt dający w przypadku wpadnięcia nadzieję zamoczenia się tylko nieco ponad kostki, a nie do kolan.
Wszystko to sprawiło, że w czeluście tunelu weszliśmy z werwą i podniesionymi czołami... ba! Niektórzy nawet pogwizdywali.
Maszerowaliśmy raźno do czasu, gdy nagle z przeciwległej strony tunelu usłyszeliśmy głos. Gdy się spojrzeliśmy w stronę, z której dobiegał, ujrzeliśmy tylko mroczną, widmową postać.
Poczuliśmy, jak włosy na karku stają nam dęba!
Przywarliśmy ze strachu do ściany, sparaliżowani trwogą. Nie mogliśmy ruszyć się ani w lewo, ani w prawo. Nagle czarna postac znowu się odezwała i tako rzecze: "Mąż ile tym masz lat, żeby sie po takich dziurach włóczyć. Chodź tutaj. Mam dla Ciebie kanapki i browara". Jak się okazało, była to ssylwia, która postanowiła dołączyć do naszej wyprawy, ale nie mogąc się nas doczekac w umówionym miejscu, weszła do tunelu, żeby schować się przed deszczem.

Nazwa lokalna zabytku: „płyta”.

Dzięki wielkie za tą zagadkę!

zacznę wyręczać Powsinogę we wkrzeszaniu wątku

Dzięki wielkie za tą zagadkę! Ciągle nie wiem, gdzie to, ale szukając, znalazłam tak niewiarygodne i zapierające dech w piersiach rzeczy, że nie mogę ochłonąć.