Ja z kolei wczoraj słuchałem sobie Wychowanie i Miejscowych muszę przyznać, że na swój sposób mi się te płyty podobają. Mają swój urok, taki sam jaki jak pierwszy Dżem, albo Biada Biada Biada. Brzmienie schrzanione totalnie, gitarzyści reprezentują tak zwaną harcerską szkołę grania
, aranżacje dość toporne (pozytywnie odstaje na tym tle wolna wersja Wychowania), instrumentarium klawiszowca ogranicza się chyba tylko do organków produkcji NRD-owskiej, teksty też na różnym poziomie (
życie jest tak wspaniałe, że trzeba przez nie przejść 
), ALE z drugiej strony słychać, że zespół czerpie radość z grania, czuc też takiego ducha tamtych czasów - te teksty typu
napis Paramalat na kieszeni jea ! dla kogoś kto nie żył w latach 80 mają sporą wartość kulturoznawczą
Osobną sprawą na Wychowaniu jest utwór tytułowy, gdzie stworzyli co oceniam w zupełnie innych kategoriach niż reszta tak płyty. Ładne zamknięcie tego etapu ich twórczości.
Całkiem serio podobają mi się też Ulice - z tego co zauważyłem w ogóle obecnie nie grają tego utworu na koncertach - szkoda (
http://www.youtube.com/watch?v=EruKpBrFfqo - ostatnia minuta, wczesne wersja z trochę innym tekstem ). I może jeszcze Ogolone Kobiety, choć one najlepszy są w późniejszej wersji z '91 (znanej jako Przemoc).
Słuchałem też Pocisku Miłości - pierwsze cztery utwory to killery absolutne (nawet ograna Warszawa), później jest w miarę dobrze, ale nie aż tak. W ogóle pierwszy raz zwróciłem jak gra na gitarze Benedek - fajnie, nie popisuje się solówkami, ale jest bardzo dobry technicznie i ma feeling. Lubię takich gitarzystów.
Ogólnie moją ulubioną płytą jest jednak Prymityw, ale o tym może innym razem coś napiszę
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
