Tyler Durden pisze:
Czuję, że będę rzygał tym Szopenem i niczego więcej nie posłucham przez kolejne 4 lata,
O, a ja czuję, że zasoby youtubowego kanału Chopin Institute są niewyczerpane i będzie ciężko się powstrzymać przed ich dalszym wyczerpywaniem
Niestety mazurki
Evy Gevorgyan były takie, jak się spodziewałem: ciężkie, bez polotu, czasem jak Do Hymnu, czasem trochę do spania, ale sorry, zero mazowieckiej wierzby
Za to sporo rosyjskiego bombienia w klawisze, tu jednak średnio pasującego. Ta dziewczyna jest tak posągowa i dostojna, że sprawiała wrażenie, jakby była nieco zniecierpliwiona, że każą jej grać taką popelinę - więc jak wreszcie skończyła i przygrzmociła sonatą...
Przypomina się od razu Mistrz i Małgorzata, rżnij pan marsza, maestro! Pierwsza część sonaty b-moll to było arcydzieło w jej wykonaniu, nie słyszałem tak dobrego wykonania tej części od bardzo dawna. Ale później, nie wiem, czegoś zabrakło. Chyba tego ładunku emocjonalnego, który chociażby wczoraj tak mnie przejął w interpretacji
Sority. Ona, Eva, wygrywa tam, gdzie potrzebna jest moc. Moc w jej grze jest niesamowita, nie tylko w sensie mocy nacisku na klawisze, bo to też, ale przede wszystkim tworzenie takiego wrażenia czegoś wszechogarniającego, przytłaczającego słuchacza, który tylko siedzi w niemym podziwie. I tak też zagrała tę sonatę; tylko że nie zawsze ten niemy podziw jest tym, co najlepiej tam działa. W pierwszej części - tak. W drugiej szukałbym już bardziej podskórnego napięcia, w Marszu to wiadomo, a Eva nadal urządzała pokaz mocy. Było bardzo ciekawie, ale nagrody za sonatę nie przewiduję. Mam natomiast nadzieję, że dadzą jej zagrać w finale, bo to postać absolutnie nietuzinkowa. Ach, ale zrobiła też cudeńko z tego dziwacznego sonaty zakończenia!
Hiszpan zabawny, fajny, znacznie lepiej teraz zagrał wg mnie, niż w II etapie, ale chyba już naprawdę styknie
Eksperci w studio marudzili, że dziwnie ułożył program, że niby przypadkowo, a ja uważam, że zrobił to właśnie z wielką pomysłowością i zupełnie nie przypadkowo, jako wytrawny układacz składanek to mówię
Avery Gagliano po raz kolejny - bardzo ładnie, podobało mi się, również na żywo, przyczepić się nie mam w ogóle do czego, ale nie wzbudza we mnie jej gra emocji.
Gadzijewa zbojkotowałem
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
