|
to jest tak: kiedyś Armia i Kult były dla mnie niemal równoprawnie dwoma ulubionymi zespołami. Potem Kult mi się znudził nieco a Armia nie... i tak jest do dzisiaj. Jednakże Muj Wydafca mi się nie znudził, więc poniekąd pozostaje na "starych prawach".
Jeżeli chodzi o pozycję Wydafcy na tle reszty Kultu - rozumiem, że są osoby, które uważają tylko starszy Kult, tj. do Tatów wyłącznie. Zupełnie się do tych osób nie zaliczam, wręcz przeciwnie, ale rozumiem.
Natomiast jeżeli chodzi o ten Kult, co go nazwali kiedyś "folkiem miejskim", to uważam, że Muj wydafca jest wręcz bezkonkurencyjny! Zacznijmy od tego, że jest to płyta, na której pod względem muzycznym Kult był w zdeycdowanie najlepszej formie. Mniej więcej tak, jak Armia na Triodante (zupełnie inny styl, ale to bez znaczenia). Koledzy po prostu wymiatali, zarówno Banan, jak i śp. Szczota, a przede wszystkim - Kazik. Myślę, że Kazik nigdy nie miał lepszej formy wokalnej, niż właśnie na tej płycie i na koncertach w tamtym czasie. Po drugie, o co komus chodziło z prostotą tekstów??? Dla mnie właśnie na Moim wydafcy, a może w ogóle tylko tam, Kazik naprawdę wyszedł poza publicytykę i stworzył poezję. Owszem, poezja to uliczna, potoczna, ale nie on pierwszy... Teksty są i świetnie napisane (i zaśpiewane, a to podstawa przy tekstach piosenek), i bardzo różnorodne, i niebanalne (jak ja bym chciał, żeby Kazik znowu miał jakieś nowe pomysły i przestał się powtarzać!!); na Wydafcy wszystko jest niesamowicie świeże. Po trzecie - ja nie lubie ogólnie długich płyt, rzadko się bowiem zdarza, żeby trzymały one równy poziom. Najlepszym przykładem sam kazik, który od wielu juz lat wciska ludziom 70 minut zamiast 50, ale tylko na te 50 (w najlepszym wypadku) ma pomysł. A na Wydafcy pomysły były i dla mnie nie ma tam zbędnej piosenki... no może Onyx jest takim nieco słabszym punktem tylko. I świetnie są poukładane te pisoenki jedna po drugiej, zwłaszcza druga strona (wersja kasetowa) - to jest dla mnie jedna z tych płyt, że kiedy się zacznie słuchać z zamiarem posłuchania częsci, to nie można niestety przestac do końca... ostatnio miałem tak z Pocałunkiem też...
Co do porównania go z Triodante - ja nie chcę mówić "lepszy", "gorszy". Czy Triodante jest lepsze niz Led Zeppelin 1 albo In the Court of King Crimson to też dyskusyjna sprawa. Ale niewątpliwie wielu z nas powiedziałoby, że woli Triodante. Ja wolę Mojego wydafcę.
Bardziej lubie tylko Legendę... i może, może The Wall...
_________________
ćrąży we mnie zła krew
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
A z płyt kultu bardzo lubię "ostateczny krach...".Wiem, że z regóły (nigdy nie wiem, przez jakie "U" się ten wyraz pisze... może ktoś mi podpowie? 
) nowe płyty nie mogą być najlepsze, ale jakoś tak fajnie im wyszło (no, może poza lewym czerwcowym i gdy nie ma dzieci, bo to kaszana totalna)
. Potem zaczęło mi się podobać, ale zwracałem uwagę, że sporo w tych pistolsach jadu, nienawiści a Clashe tacy pozytywni bardziej się wydają. Ale coś w tych Pistolsach jest pobudzającego, ożywczego, jest to taka zaraza - fajnie to ten film "wściekłość i brud" pokazuje.