Myślałem przez chwilę, ze będę miał blisko do KoTa w kwestii tego Unplugda, ale obejrzałem sobie dziś DVD i podobało mi się jak nie wiem!
W ogóle nie lubię
oglądać muzyki, chciałem więc włączyć DVD i coś tam sobie robić w pokoju, a dosłownie zaczarowało mnie.
Przede wszystkim Kasia - dla mnie osiągnęła tu wokalne mistrzostwo!!! Totalna swoboda przechodzenia od typowego dla niej niskiego głosu i chrypy do wysokich rejestrów, bez żadnych pomyłek, ale zresztą nie o samą technikę tu chodzi, ale i sposób przekazywania emocji... w piosence Ho na przykład - niesamowite.
Po drugie, jak to na Unplugged przystało, instrumentarium. Nieprzesadnie rozbudowane, a jednak na tyle, żeby wyraźnie wzbogacić brzmienie, zwłaszcza że Heya uważam za zespół bardzo dobrych kompozycji, ale nie bardzo dobrych wykonawców (poza wokalem). Fajna ta lira korbowa, chociaż diabli wiedzą, co to właściwie jest
Po trzecie dobór utworów - odważny, bo na zespół, który ma hitów jak mało kto, stosunkowo niewiele tu utworów z pierwszych miejsc list przebojów. Sporo z kontrowersyjnej płyty Music Music. Ale właśnie tej płyty mi się zachciało posluchać, bo i Moogie (mimo tej dupy
), i Missisipi, i Mru mru wręcz mi się tu wyróżniły in plus!
Po czwarte zaskakujące aranżacje. Trochę rozumiem KoTa zarzut, że one programowo zaskakujące, ale w większości przypadków myślę, że jednak udało się zrobić coś interesującego! Wyraźną klapą jest w moim odczuciu tylko Dreams, ten aranż do takiego tekstu nie pasuje wybitnie i w ogole nie daje się słuchać.
Za to Ho z fragmentami jak z Requiem dla snu
- chyba wreszcie mogę dać tej piosence uczciwe pięć gwiazdek
Znakomite [sic], porwało mnie i wbiło się w głowę.
Super reinterpretacja Teksańskiego - czytałem, że zastanawiali sięjak to zrobić, żeby nie wyszedł pastisz, a jednak żeby było dowcipnie, i uważam, że udało się w 100%. Tutaj country pasuje idealnie.
Zazdrość a la Guajira - hmm... to
jest trochę na siłę. Ale że lubię Santanę...
Podoba mi się.
Inne aranżacje mniej mi się zapamiętały, natomiast utwory takie jak W imieniu dam, Cudzoziemka, Luli lali, wszystkie z Music Music, otwierające Fate i A ty? - generalnie wszędzie bardzo dobrze.
Nie podobał mi się tylko zestaw po wyjściu
Pogodnego Budynia, czyli Mimo wszystko i To tu, takie dwa smęty. Samo Candy też mnie zresztą nie zachwyciło i nie wiem, czy się zgodzę, że "jeden z najlepszych głosów w tym kraju".
Chylińskiej nie lubię, więc w DVD przeskipowałem, ale z płyty słyszałem i źle nie brzmiało, oprócz jej wystąpienia na koniec
Prawda, że pean na cześć Chylińskiej dość irytujący, natomiast poza tym to...
Gravi pisze:
drażni mnie infantylizm tekstów międzypiosenkowych Nosowskiej. Widać to dobrze, jeśli porównać z "konferansjerką" Nowaka z Raz Dwa Trzy.
dla mnie nic nie widać. Nowak w roli konferansjera czuje się dobrze, ale jego styl jest tak uładzony, przekulturalny, jakby chciał zrobić dobre wrażenie na babciach swoich fanów, które kiedyś słuchały Młynarskiego. Szczerze mówiąc chyba wolę zacinającą się Kasię, która ".. no ... w sensie... dziękujemy... " ale głównie to śpiewa a nie mówi.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
