Od jakiegoś czasu mam i tę, więc mogę coś napisać. Lubię ją. I to bardziej niż wybitniejszą przecież IV. Wszystko jest tu takie swobodne, lekkie i otwarte. No i istotnie wyborna okładka. Mam III w wersji imitującej winyl, więc jest i pokrętełko. Fajne. I jest to bardzo dobre słowo do opisywania tego albumu.
Immigrant Song Chyba najbardziej
ledcepowy kawałek na płycie. Kiedyś podobał mi się bardziej, potem zaczął trochę nudzić. Niedawno jednak odkryłem w nim fajny bas, więc podoba mi się znów nieco bardziej. W tej pstrokaciźnie III „Immigrant Song” jednak stylistycznie odstaje i chyba nie powinno otwierać albumu, ale właściwie nie jest to wina samej piosenki. Konceptu na płytach Led Zeppelin jakoś dopatrzeć się nie umiem i po prostu wydają mi się ułożone ot tak, żeby było. W każdym razie, dobra to jest piosenka, ale jednak są tu lepsze.
Friends O! Tu zaczynają się jakieś podskórne nieoczywistości. To lubię! Dobra para dla „Gallows Pole”. Strasznie mi odpowiada kolorystyka tego utworu!
Celebration Day Jakoś wesoło się robi. I dobrze. I psychodelicznie z lekka. Jeszcze lepiej. Fajne, lekkie, sympatyczne. Nie umiem się przyczepić, choć to jeden z najsłabszych numerów albumu. Dobrze to świadczy o poziomie III.
Since I’ve Been Loving You Tu mam problem... Bo po początkowym zachwycie nabrałem dystansu... Gdy słucham, wszystko wydaje się idealne. Nawet jest rasowy
zawijas. Mógłbym tak słuchać i słuchać. Ale później, tak jakoś... czegoś brak?... Skłonny jestem porównywać tę piosenkę z „When the Levee Breaks” i mam odwrotnie, niż w przypadku albumów, tzn. „Since I’ve Been Loving You” jest pewnie przez ogół bardziej podziwiane i zapewne uznawane za znacznie lepsze, ale ja o wiele bardziej wolę „When the Levee Breaks”, bo tam jest jazgot i są
wogule, a nie ma tego ciężaru... takiego ciężkawego...
Out on the Tiles Najbardziej męcząca pozycja albumu. Ten bas taki trochę upierdliwy... ale poza tym O.K. Może być. Choć to najsłabsza kompozycja...
Gallows Pole To chyba najlepszy utwór na III. Najpełniejszy, wielobarwny, dziwny i coś jeszcze, tylko nie wiadomo co... niestety, trochę mi się przejadł...
Tangerine Lubię. Bardzo. Co jest dla mnie samego ciekawą niespodzianką. Zamiast jednak poddawać ten fakt autopsychoanalitycznym rozważaniom, wolę sobie po prostu posłuchać, bo przecież o to tu chodzi. Zaczyna się najsympatyczniejsza część płyty.
That’s the Way A to moja ulubiona piosenka z III. Led Zeppelin to dla mnie taka bardzo wakacyjna muzyka (
Antiwitek też o tym pisał chyba), ale tu to już aż przepełnienie wakacyjnością... słuchając „That’s the Way” mam wrażenie, że siedzę sobie na krawężniku pod blokiem, gdzieś tam, za kamienicami zachodzi powoli słońce i może się trochę nudzę, ale nade mną taka
wielka otwartość tego pustawego czasu... wszystko może się wydarzyć, ale nic nie musi...
Bron-Y-Aur Stomp oraz
Hats off to (Roy) Harper Bardzo, bardzo sympatyczne, zabawne i świetnie zagrane. Może to nic wielkiego, ale trudno stracić czas słuchając tych utworów.
Nie spodziewałem się, że ten zespół może mi zaoferować coś takiego. Bardzo się cieszę, że się o tym przekonałem. Generalnie wszystkie utwory na TAK, tyle tylko, że jedne bardziej, inne mniej, ale czy to ważne?...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Ale, bądźmy szczerzy, po tytułach patrząc przypominam sobie tylko część utworów... Nie jestem do końca pewien czy pamiętam na przykład Twoją ulubioną z tej płyty piosenkę, Kamiku!
Ale i tak najbardziej lubię przerysowania i histerie Led Zeppelin I (nie mówiąc już o mega-przerysowaniach i hiperhisterii The Song Remains the Same).
), byłyby chyba najlepsze.
