Pożyczyłem od mareckiego Amnezjaka i nawet udało mi się dwa razy przesłuchać w całości
Pisałem jakiś czas temu, że pożyczałem od kolegi-fana po kolei Bends, Computer i Amnezjaka własnie, i ku jego zaskoczeniu, właśnie ta ostatnia podobała mi się zdecydowanie najbardziej.
Napisałem wtedy:
Cytat:
utkwiło mi w pamięci Exit (music for a film) jako w jakiś sposób przejmujący utwór i jeszcze jeden utwór, taki z połamanym rytmem, chyba też z Computra jako najlepsza rzecz Radiohead, którą słyszałem
ten drugi to jednak nie z Komputra, tylko jest to Pyramid Song, czyli Amnesiac
przeczytałem teraz wstecz wątek i widzę, że ten utwór cieszy się tu sporym uznaniem... przychylam się!
Niestety sporą część płyty zajmuja jakies bezsensowne odgłosy, ale olałbym to, bo są inne rzeczy, na których warto się skoncentrować.
Pyramid Song * * * * * jak dla mnie najlepszy utwór Radiohead, jaki słyszałem, rzeczywiście progresywny rock, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu, przejmujący smutek, połamany rytm, który wzmaga wrażenie połamanej duszy... ale i jakas szlachetność w tym jest, nie tylko dół
You and Whose Army * * * * z minusem, bardzo OK, ale jednak nie porusza mnie nawet w przybliżeniu tak jak Pyramid, w tym już stanowczo za mało nerwu a za dużo jęczenia. Ale dobre.
I Might be Wrong * * * ee. wciąż niezłe, da się tego słuchać z pewnym zainteresowaniem, ale to, co jak sądzę ma być hipnotyzujące, wywiera na mnie efekt wręcz odwrotny - zaczynam się nerwowo wiercić i rozglądać za jakims Rammsteinem, co by rozgonil ciemne skłębione zasłony
Knives Out * * * * 1/2 o tak! drugi utwór, do którego w zasadzie nie mam się o co przyczepić. Piątki nie daję, bo brakuje szczypty geniuszu, którą czuję w Pyramidzie. Kompozycja sprawia na mnie wrażenie, jakby była taka programowo wymyślana, na zasadzie jak by tu zmienić nutkę, żeby było jeszcze smutniej... I może przez to utworu mi się rewelacyjnie słucha, ale nie wchodzi tak głęboko do środka. Natomiast kiedy muzyka leci, to mogłaby się nie kończyć... płynie!! bardzo mi się podoba perkusja, lekka, wręcz swingująca, dzięki temu utwór zyskuje lekkość; a do tego niezwykle delikatna gitara, która sobie biega zwiewnie w te i wewte, ech, to jest coś.
Morning Bell/ Amnesiac * * * * niby równie świetne, ale już chyba zmęcznie materiałem dochodzi do głosu. Melodia świdruje umysł, ale zaczyna się przebijać nuda.
Dollars and Cents * * i to sprawia, ze tego utworu - który być może sam z siebie mógłby mi się nawet podobać - nie jestem już prawie w stanie słuchać.
ale jest jeszcze dobry akcent na koniec:
Life in a Glasshouse * * * * 1/2 przede wszystkim wspaniały refren z trąbką!! trąbka (i jeszcze jakiś drugi dęciak, z niższym brzmieniem) ratują ten utwór przed sztampowością a la Radiohead, nagle to wszystko brzmi bardziej świeżo. I po raz pierwszy od Pyramid Songu przejmuje mnie naprawdę, do głębi.
Każdorazowe wejście refrenu w ostatnim utworze, z trąbką rozdzierającą - znów! - przesmutną ciszę to dla mnie BEST MOMENT płyty.
--
Są więc wielkie momenty, ale w całości praktyAcznie dla mnie płyta niesłuchalna. Zarówno z powodu dziwacznych utworów, które powyżej tu opuściłem, ale równiez dlatego, że nawet te lepsze stają się szybko niemożliwie męczące...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
i oczywiście 
z tego powodu! dzięki!!!!