leżała przez trzy miesiące na półce nie niepokojona przez nikogo, aż wreszcie parę dni temu włożyłem do odtwarzacza i obecnie jest najczęściej słuchaną przeze mnie płytą... In Search of the Lost Chord.
Dobra płyta, na razie z każdym przesłuchaniem coś nowego zaczyna mi się podobać. Chociaż mam przeczucie, że niebawem ten etap się skońćzy, potem zacznie się stopniowo nudzić, bo to jednak nie tak dobre piosenki jak na Dniach albo Dzieciach albo Good Boyu.
Tak się składa, że Gero coś zamotał z okładką i nie mam napisane, czyj jest który utwór. Może i dobrze - poniżej napiszę
bez zaglądania do wcześniejszych postów; spróbuję zgadnąć, co kto skomponował, no i oceny będą też zupełnie nie zasugerowane.
Departure - intro niemuzyczne, więc bez gwiazdek, ale podoba mi się, klimat jakiejś grozy normalnie! nie mam pojęcia, co to za wierszydło - Edge'a oczywiście - ani mnie to zupełnie nie interesuje, ale jako intro dobre.
Ride My See-Saw * * * * 1/4
bardzo dobry kawałek, mocno bitelsowy, niczym niegorszy od takiego np. Eight Days A Week albo I Feel Fine. Nie wiem czy nie lepszy.
Czy to Lodge? Bo jedno co mi się tu nie podoba, to brzmienie wokali, a to typowe dla piosenek Lodża.
Dr Livingstone * * * 1/2
hehehehe, uśmialismy się z elseą, kiedy się zaczęła ta pioseneczka, mógłby to być Dr Dolittle spokojnie
nie jest to najlepszy twór Thomasa na pewno, chociaż jakiś tam poziom trzymie
Ma urok tych jego przyśpiewek, co ja poradzę.. Thomas idolem jest, on rzecze... I stąd pół gwiazdki wzwyż.
House of Four Doors * * * * -
bardzo dobre, ale z "ale": po pierwsze trochę za bardzo to napuszone, jakieś takie jakby miało być utworem wszechczasów trochę
, po drugie falsety gdzieniegdzie całkowicie niestrawne. znowu podejrzewam o współudział Lodża, ale cały utwór bankowo Pindera - rozbudowana na części, z konceptem i nie wiadomo czym... to MUSI być Pinder.
Legend of a Mind ?? jeszcze nie wiem, bo na poczatku zupełnie mi sie nie podobało, a podoba mi się coraz bardziej i bardziej. Na pewno pierwsze trzy minuty są znakomite, potem jakby zaczyna się dłużyć. Ale hipnotyzuje ten martwy Timothy Leary...
Czy to Haywarda?
Voices in the Sky i
Visions of Paradise * * * a może więcej?
to na sto procent Haywarda, obciążone jego wadami i zaletami. słowami dwoma - ładne i smętne
The Best Way To Travel * * * * co najmniej, rośnie i rośnie
niby na razie najbardziej mi się podoba see-saw, ale to numer dwa! Pinder znowu? Hmm, nie jestem pewien. Utwór do cna przesiąknięty późnosześćdziesionową psychodelią, o dziwo bardzo mi to pasuje! Świetnie użyte to piszczenie! Ja tam nie wiem, ale dla mnie na wczesnych płytach Pink Flojdzi mogli by się tego numeru nie wstydzić.
The Actor * * *
znowu typowy Hayward, może nie-doceniam, ale jak na razie mieszają mi się te jego utwory w jedno (oprócz Legend, jeżeli to jego). Ładne.
The Word - znowu przerwynik niemuzyczny Edge'a, ale tym razem ewidentny żig.
Om * 1/2
słaaabe. o ile użycie słowa OM jako takie mnie nie gorszy, o tyle tutaj jest ono: a) bardzo sztuczne, brzmi zupełnie jak "hey, Krishna is cool, let's go get some yoga and then have a party with chicks", b) oprawione w bardzo przeciętną muzykę. Bardzo niepotrzebnie kończy te dobrą płytę, chyba najbardziej psychodeliczną płyta Moodych.
A teraz zobaczmy co napisał Gero...
EDIT: o dziwo nie napisał nic wiele sprzecznego, z tym, co ja
Oprócz OM-a, który najwyraźniej mu sie podoba, ale nie chce się przyznać
Mi się w ogóle nie podoba. Mdły jak flaki z olejem.
Za to aż mi się zachciało zapoznać z tekstem House of Four Doors! Może z tekstem to by się zrobiło naprawdę
complete i usprawiedliwiłoby patos?
Gero, czekam na weryfikację kompozytorów.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Powaga...