Emilian pisze:
Wybrałem 10, kolejność alfabetyczna:
Agnes Obel - Words Are Dead
Iron Maiden - Como Estais Amigos
Lao Che - Czerniaków
Lao Che - Dym
Łona i Webber - Nocny pociąg
Pink Floyd - Hey You
Pj Harvey - To Talk to You
Stanisław Grzesiuk - Komu dzwonią
Stanisław Staszewski - Nie dorosłem do swych lat
Susanne Sundfør - The Sound of War
Przesłuchałem tej dziesiątki. W kolejności alfabetycznej. Byłem ciekaw, jak na mnie oddziałają tak podane, przypadkowo nieco, utwory, z których część znam, części nie znam nawet wykonawców.
Muszę przyznać, że nie zrobił na mnie ten zestaw wrażenia... smutnego. Sorry!
W większości bardzo dobrze się słuchało i oczywiście, że są to piosenki raczej przygaszone i refleksyjne, ale nie poczułem tego smutku. Kto wie, może za bardzo się nastawiłem, że "mają być" smutne?
A może to jest kwestia, że - jak pisałem wcześniej w tym wątku - muzyka w ogóle rzadziej u mnie tak działa (niż np. film i literatura). Najsmutniejszym utworem świata są dla mnie "Kanały" z Powstania warszawskiego i to się nie zmieniło. Kiedy słuchałem tego zestawu od Emiliana, to w momencie, gdy z ciszy wyłonił się
"Czerniaków", odczułem wyraźną zmianę, że o - to jest naprawdę smutek!, choć na pewno nie aż taki, jak w Kanałach. Inna rzecz, że ta płyta Lao Che bije na głowę wszystko inne pod względem tego właśnie
Dwa inne utwory, w których też poczułem, że mi smutno, to były
"To Talk To You", przepiękna piosenka Pidżejki o babci, za którą się tęskni, oraz zupełnie mi nieznana pozycja Susanne Sundfør
"The Sound of War" (posłuchałbym całej płyty).
W przypadku innych piosenek miałem różne smutnościowe przemyślenia:
Agnes Obel
"Words Are Dead" - nie znałem tego, ale bardzo mi się podobało (bardzo!), smutku nie poczułem, natomiast skojarzyło mi się z inną piosenką (podobną chyba, nie?), która pod tym względem ma się u mnie bardzo mocno:
These tears you cried have come too late, oj to bardzo mnie przejmuje, w kontekście biednego Smigola, jak i w każdym innym. You're lost, you can never go home...
Już same te smyczki na początku
Iron Maiden
"Como Estais Amigos" - tego też nie znałem i niezbyt mi się podobało, natomiast skojarzyło mi się z inną niezwykle smutną piosenką. Oczywiście 1916 Motorheadu.
And that's what it means to be a soldier... Lao Che
"Dym" - niestety nie lubię płyty Soundtrack i wszystko mnie na niej denerwuje. Dym więc raczej mi się dłuży, niż smuci czy cokolwiek.
Znacznie bardziej podobał mi się
"Nocny pociąg" Łony i Webbera, ale też nie w kontekście smutku. Chciałem napisać, że hip hop w ogóle nie idzie u mnie w ten kontekst, po czym przypomniałem sobie, że Stan jednak za gardło łapał...
Potem seria rzeczy bardzo dobrze znanych. Ale
"Hey You" kojarzy mi się raczej z dramatyzmem i krzykiem, niż ze smutkiem i płaczem.
"Komu dzwonią" z takim czarnym humorem, oczywiście
tak naprawdę dogłębnie smutnym, ale za bardzo na powierzchni przykryte popijawą i grubiaństwem.
"Nie dorosłem do swych lat" z kolei to pierwsze skojarzenie z irytacją na samego siebie, ze zniecierpliwieniem. Od obu tych piosenek znacznie smutniejszą mi osobiście się wydaje "A gdy będę umierał". Syn zapłacze pijany, weź...
Bardzo dziękuję za ten zestaw, Emilian! Rzadko udaje mi się w końcu posłuchać czegoś, co ktoś zalinkuje i jeszcze jakoś się odnieść.
Żeby się dobić posłuchałem sobie potem utworu, który w omawianej kategorii tylko "Kanałom" się kłania. Jeden i drugi mają bite sześć gwiazdek.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Już sobie wypożyczyłam z zaprzyjaźnionej biblioteki 
