Ciekawe, Piotrek. Ja bym to ujął wprost odwrotnie. O ile bowiem bez wątpienia WOLĘ Doorsow, to włąśnie Beatlesi mi się wydają "szlachetniejsi".
Morella, Soft Parade ulubiona płytą?
A Strange Days, kurcze, nie lubię zbytnio. Jak na Doorsów oczywiście. Próbowałem się przekonać jakiś czas temu, ale mnie ta plyta przytłacza, a u Doorsów to akurat ciężkość nie jest zaletą, tylko raczej skrzydła.
The Doors, czyli pierwsza płyta.
Jeżeli Revolwerowi nie dałem szóstki, to tutaj...? DO jakiego stopnia obecność The Endu zawyżyć może ocenę całościową? Strona B wyraźnie słabsza, co najwyżej poprawna. Hmm.
Break on Through * * * * * *
pierwszy utwór i jeden z absolutnie najlepszych. Hehe, ma w sobie coś podobnego jak Help - zaczyna się rewelacyjnie, a potem jest coraz lepiej, w dodatku krótko, do rzeczy, niesamowicie zwięźle, bez zbędnej sekundy. Więc i ocena taka jak Help
Soul Kitchen * * * *
bardzo dobre, ale bez rewelacji. Ot, porządne doorsowe granie.
Crystal Ship * * * * *
przepiękne, niezwykle liryczne (mówię o muzyce, w tym o wokalu, ale niekoniecznie o tekście, Jim jako tekściarz mnie specjalnie nie interesuje)
20th Century Fox * * * * 1/2
a ja to akurat BARDZO lubię. podobne do Soul Kitchen cokolwiek, ale moim zdaniem lepsze, bardziej buja
Alabama Song * * * * *
trzeci pięciogwiazdkowiec, co za płyta to jest do tej pory!!! Bywa zajeżdżony, ale jednak wybitny. Brechtowski klimat podlany morisonowym sosem, REWELACYJNY wokal, świetne te rwane dźwięki organów, lejący się refren... best moment:
yeah! po pierwszym refrenie
Light My Fire * * * * (wersja singlowa * * * * 1/2)
eee. No... Dobre, dobre. Na pierwszy rzut ucha nawet znakomite. Ale im więcej rzutów, tym bardziej nudnło. Nie tylko o instrumentalny fragment chodzi, n jest jak najbardziej OK, tylko, że w ogóle to pitu-pitem zalatuje... i w tym kontekście ten środek się dłuży. I niby wokal wraca dynamicznie, ale ten dynamizm taki jakiś... wolę Please Mr Postman
Back Door Man * * * 1/2
też dobre, ale mało ciekawe. Kowery Willie Dixona bywały w różnych wykonaniach genialne, to jest ledwie poprawne. Gdyby nie drapieżne wykonanie, w ogóle nie byłoby czego słuchać.
I Looked At You * * * 1/2
dla odmiany - wadą jest kompletny brak drapieżności. totalny SOFT. ale - bardzo melodyjne i lekkie, co się ceni czasem...
End of the Night * * * * z minusem
Kacper i Monika, zaskoczyliście mnie tak wysoką pozycją tego utworu. Dla mnie ociera się o smęt. BYŁBY rewelacyjnym prologiem do Endu, i jako takiego go poznałem (wersja piracka plyty rządziła
). W takim miejscu przynajmniej pół gwiadki do góry. Ale samodzielnie... niby klimat, ale bardziej jęczenie takie nieco...
Take It As it Comes * * * * 1/4/ *
jako samodzielny utwór byłby BARDZO DOBRY, Jego pozycja między End of the Night i The End jest nie do zaakceptowania.
The End
* * * * * * * (7)
JEDYNY utwór muzyczny, dla którego siedem nie wydaje mi się w żaden sposób wątpliwe.
Inny wymiar w ogóle. Nie umiem o tym napisać.
Nieporównywalne z niczym. Sam w sobie stanowi usprawiedliwienie istnienia siódmej gwiazdki, w przeciwnym razie trzeba by wszystko inne obniżyć o punkt.
I co z tą płytą? Jednak pięć. End to odrębna kategoria. Bez niego na końcu (z jakimś innym świetnym końcem oczywiście) też by było pięć. End nie podwyższa oceny całości, bo nie po to jest cała płyta, żeby znaczenie miał tylko jej koniec.
A płyta ma mielizny. Zaczyna się genialnie, a potem... cóż, to nadal były te czasy, kiedy nie dopieszczano longplayów, klejność utworów często była bez znaczenia... Led Zep 1 ma tę samą wadę.
The Doors - The Doors * * * * *
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
