Heh, to ciekawe, że akurat w tym czasie mieliście dyskusję o Buckleyu.
Muszę zrobić mały wstęp, bo inaczej będzie, że robię Kacprowi na złość. Ale o istnieniu tej dyskusji uslyszałem wczoraj (tj. we wtorek) wieczorem.
Natomiast już od niedzieli zacząłem odsłuchwianie rzeczy z 1994, przy czym Buckley łupnął mnie tak w głowę, że bez chwili wahania dałem utwór Grace na pierwsze miejsce w dodatkowej kategorii "utwory".
A w poniedziałek wieczorem pożyczyłem Grejsa Jaśkowi, myśląc, że skoro już się nasłuchałem, to styknie. Nie pomyślałem, że nazajutrz rano obudzę się z bolesnym przeświadczeniem ,że nie mam czego słuchać!! Rzeczy na komputerze niedostępne, Mystery White Boya brak... znalazła się Olympia, a potem jeszcze inne rzeczy.
I wtedy już wiedziałem, że ta lista nie może pozostać taka, jaka była...
1.
Muj wydafca - pozostaje, choć sam sięczasem zastanawiam, czy nie z przyzwyczajenia.
2.
Grace - Jeff Buckley
i
Triodante - nie dam Triodante na trzecim, bo Kacper już zupełnie nie uwierzy, że to nie przeciwko niemu
4.
Downward Spiral
i
Namysłowski z Góralami
- Strasznie chciałem, żeby były na podium. Ale skoro w genialnym roku 1991 Nevermind było na czwartym (
), to i Nine Inch Nails mogą tu być - te dwie płyty uważam bowiem za równe w swojej genialności, jak i doniosłości (dwie najważniejsze plyty lat 90. mówiąc wprost)... ale co zrobić, skoro mimo wszystko nie ulubione?
Phi, ale co dalej, skoro trzeba uwaględnić Unledded (dla mnie chyba lepsze od Nirvany!)... i Izrael 1993????
6.
Wildhoney - jednak tu zmiany być nie może. Z pierwszą piątką zupełnie nie ma startu, ale szósta pozycja niewyjęta.
7.
Izrael Live 1993 - muss sein!
8.
No Need To Argue - w końcu wątek specjalnie zrobiłem o dużej głowie
9.
Prymityw - T.Love - jedna z moich ulubionych polskich płyt i tak bardzo mi się kojarzy właśnie z tym rokiem.
10.
Mask and the Mirror - Loreena M.
i
Unledded - No Quarter - to ostatnie tak honorowo, bo samo z siebie powinno być wyżej, pewnie na siódmym, ale jakoś mi nie bardzo pasuje głosowanie na pozycję tę.
Po raz pierwszy - i nie ukrywajmy, ostatni - cała pierwsza dziesiątka NIE SCHODZI MI PONIŻEJ * * * * 1/2
1967, '69 i '91 były tego bliskie, ale jednak się nie udało zgromadzić takiej potęgi.
Przy tym liczba pięciogwiazdkowców nie mniejsza (po sześć na rok, oprócz 1969, gdzie cztery), a sześcio - wręcz największa (trzy!).
Ha, a do tego definitywnie zrezygnowałem z głosowania na Nirvanę (też 4 i pół!), definitywnie wypadł też Kazik na żywo w studio i Hey
Jan Garbarek pozostaje
honourable mention.
ALE w kolejce do posluchania czeka jeszcze Dummy i Vitalogy. Co prawda zupełnie się nie spodziewam, żeby coś to mogło zmienić, ale kto wie.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
