panek pisze:
Crazy - ten Namysłowski to na pewno ten rok? Dostępne mi źródła przesuwają to o jakieś 4 lata w przód.
o nie! jedno, że moja kaseta mówi 1994, drugie, że kupiłem ją w 1994, trzecie, że w 1994 byłem na dwóch koncertach Namysłowskiego z Góralami
ale powiedzcie mi, że Raz dwa trzy cztery nie jest z tego roku...!! POWIEDZCIE MI!! Chyba będę musiał jeszcze raz zmienić dziesiątkę
elrond pisze:
tych płyt nigdy nie słyszałem
pablak pisze:
ja też
Przyznam, że bardzo bym był ciekaw opinii, chociaż elsea może mieć rację, że by sięnie spodobały... ale kto wie?
O płycie Loreeny McKennit bardzo ciekawie ostatnio napisał Igor.
O Cranberries też jest nowy wątek, tak jak pisałem - nie jest to żadna wielka sztuka, po prostu piosenki, ale moim zdaniem bardzo udane na calej dlugości frontu
O Wildhoney sporo pisano tu, ja tam nie wiem, czy metal, ale dla mnie na pewno lepsze od 95% wszystkich innych rzeczy, które nazywają metalem. Sporo w tym wprawdzie patosu, który mógłby się elrondowi nie spodobać, dla mnie jednak więcej piękna.
O Wydafcy cóż ja mogę napisać więcej niż
w tym poście. Dla mnie po prostu płyta, na której cały zespół Kult był w zdecydowanie najlepszej formie pod każdym względem, a do tego niezwykle osobiste skojarzenia, stąd aż numer jeden w jednym z dwóch najlepszych dla mnie roków w ogóle.
Prymityw ma trochę klimat zbliżony do Wydafcy, tylko trochę poziomem odstaje
Ale jest tam kilka piosenek naprawdę dobrych. I też - T.Love nigdy indziej nie był w takiej formie.
I wreszcie Downward Spiral. Miał kiedyś być wątek, ale wszystkiego naraz się nie udało zrobić, no i nie ma. Analogia wprost proporcjonalna do Triodante, o której elsea wspomniała, jest uderzająca: nie dość że jedno do nieba, drugie do piekła, to jeszcze oba ruchem kolistym (kręgi Dantego, a tu spiralnie w dół). A jak spiralnie w dół, to dochodzi i zawrót głowy... Ja bym nie powiedział, że ta płyta jest Zła. Ona tylko opowiada (i tekstem, i muzyką!) o strasznym spustoszeniu duchowym...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
