Ultima Thule

Sula! Jaką jesteś surową oceniaczką - dostateczny?!?

Zgadzam się z tym co napisałaś o tej płycie, zwłaszcza z tym, że dobrze się jej słucha -
, ale taka ocena?

Ja po dwóch odsłuchach daję na luzie **** . Bo od razu się podoba (a dla mnie większość utworów wcześniej nieznana), bo wciąga, nie dołuje lecz cieszy. Ta jej wokalna chuliganerka (tak jak w Wang Dang Doodle), słychać, że to jakiś szuszwol śpiewa . No - w piosence Snake to już w ogóle jakieś wrzaski.

Tak więc rozumiem teraz trochę lepiej obiekcje kolegi Piotrka co do "White Chalk" - ale jednak nadal nie podzielam.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

surowa oceniaczka mówisz antiwitku? hehe no wiesz maniera z zawodu wyniesiona a tak serio to szczerze mówiąc zestawienie gwiazdkowe tworzyłam nie będąc z lekka na bieżąco jeśli chodzi o odsłuch 'Peel Sessions' więc kto wie jak odświeżę to może i gwiazdki podskoczą bo ogólnie bardzo lubię tą płytę, a co do Wang Dang Doodle to sie przychylę że to niezła chuliganerka i to bluesowa chuliganerka 8)

A ja w międzyczasie posłuchałem "White Chalk" - bardzo mi się podobają harmonie wokalne na tej płycie - Polly sama z sobą, oraz współbrzmienie jej głosu z głosem męskim, to jest super.

W ogóle nie wiem czy to nie jest jakaś superprodukcja - tam się tyle brzmieniowo i przestrzennie dzieje w tych piosenkach. Oczywiście, można powiedzieć, że to jakiś estetyzm, ale... podoba mi się właśnie .

No i jeszcze - co miałem już dawno napisać - trochę ta płyta kojarzy mi się z moją ulubioną płytą Dead Can Dance "Into The Labyrinth", nie macie tak?

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

nie, bo Into the Labirynth mi się podobała najmniej z płyt Dead Can Dance, które znam, a White Chalk chyba najbardziej

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Do kolekcji - ten sam duet, ujęcie z teledysku do "Henry Lee":



i już wiadomo, dlaczego w tekście Nicka do "West Country Girl" z jego płyty późniejszej pojawia się wers... her fingernails, all pink and chipped...

Offtopowo nieco - zdjęcie Nicka, na którym widać niebieskość nie-mroczną jego oczu (może także dlatego lubi on zdjęcia czarno-białe ):



Na razie obrazkowo, ale możliwe, że za jakiś czas coś o PJ zwerbalizuje mi się, gdyż jestem na kolejnym etapie poznawania. (Zachwytów na razie brak, ale czasem... jest ok)

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

..ale jak to było wkońcu z nimi ?

_________________
ooooorekoreeeoooo

Oni parą byli. A niektóre teksty na "The Boatman's Call" Cave'a są podobno o PJ właśnie ("West Country Girl", "Black Hair", "Green Eyes"...)

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Jednak nie . Mi ta płyta w tym momencie podoba się bardziej niż 'to bring you my love'. Faktycznie nie jest łatwa w słuchaniu, potrzebuje może swojego czasu, jest dość mroczna, czasem niezdrowa, chłodna, ale też w sumie - piękna!
Nie wiem na ile gwiazdek - w sumie, poza zaznaczeniem pięciogwiazdkowości 'to bring...' (to się właściwie nie liczy), nie oceniałem płyt PJ i nie wiem jak to by wypadło. Może się kiedyś uda...

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Wczoraj mocny wieczór z PJ… "To Bring You My Love" i nie tylko. Motyw przewodni – wąż...

PJ dotąd mnie omijała – stwierdzałam, że owszem, przyjemne to granie, ale żeby się aż tak nim emocjonować? A wczoraj sama się rozemocjonowałam hehe... Choć przyznam, żem niereformowalną fanką głosów męskich i płyta ta zażarła w momencie, gdy wyobraziłam sobie, że to wszystko śpiewa jakiś pan... może być Cave. Albo Blixa B. I stwierdziłam, że wtedy zapewne byłabym w tej płycie zakochana. I nagle objawił mi się także głos PJ, te jej niskie tony, to czasem jest męskie prawie... Czasem też słychać tu jakąś bestię, ryk, udźwiękowienie bólu, które – wchodząc w inny wymiar – już nieludzkie się staje.
Od tego momentu poczułam się wciągnięta. Artyzm PJ działa na wyobraźnię.

Przejrzałam to, co pisaliście o tej płycie i bardzo do mnie trafia obrazowość (dźwiękowość właściwie) tego porównania:



!
Lapidarne i świetne, co tu dodawać właściwe?

Ale... może coś jednak spróbuję...

To Bring You my Love. Powalający początek. Tak, jak pisał Witek – jest tu ciężar i chropowatość. A w którymś momencie wszystko groźne się staje... to nadchodzi bestia przepełniona miłością, to nie jest zabawa. Narodzona na pustyni, znająca suchość ziemi, ale też wodę, mówi: "Jezu, podejdź bliżej" i już tu zaczyna mi to brzmieć demonicznie. Dochodzi tekst o porzuceniu nieba, przeklinaniu Boga i zalegnięciu z diabłem... wszystko, by nieść miłość:

Forsaken heaven
Cursed God above
Lay with the devil
Bring you my love

W tym momencie współpraca z Nickiem Cavem, na różnych frontach, nie dziwi mnie wcale, wydaje się być wręcz naturalna – podobna tematyka, podobna obrazowość... Nieistniejące potwory... które przedstawione są wprost w utworze nr 2. Meet Ze Monsta, bez ogródek mówi PJ:

What a monsta
What a night
What a lover
What a fight

Big black monsoon
Take me with you

I tu znów skojarzenie z Cavem... tym razem z diabolicznością "Lovermana".

Następnie… Working for the Man, który bywa interpretowany jako historia opowiadana z perspektywy seryjnego zabójcy, który "oczyszcza" miasto z grzechu. Jest tu nocna jazda samochodem, praca dla człowieka, dla ludzkości. I znów ...z miłości. To przecież sam Bóg siedzi za kierownicą, podmiot liryczny jest jego "ręką".

God of piston, God of steel
God is here behind the wheel

Ciemność konsekwentnie przedstawiana od pierwszego utworu... *
Choć oczywiście jest też ta miłość ludzka... między kochankami. Tu pojawia się C'mon Billy (bardzo lubię), Send his Love to Me (to lubię mniej) i Dancer (to momentami wokalnie zachwyca niebywale! Ale moja czołówka to na razie nie jest). Jednym z moich ulubionych momentów jest Teclo, zduszony płacz. Potem wąż... prawdziwy moan! I tu pojawia się modlitwa, wskrześ mnie Panie, nazwij Łazarzem:

Raise me
Up lord
Call me
Lazarus
Hey lord
Help me
Make me
Marvel

Podoba mi się urwana poetyka całego tekstu.
(btw – ciekawe, co będzie na nowej płycie Cave'a. Jej tytuł to "Dig, Lazarus, dig" – tu Cave każe Łazarzowi samemu się wykopać...)

Na tej płycie lubię też Down by the Water, choć nie należy to do czołówki. Jest to jedyny utwór PJ z tej płyty, który znałam wcześniej. I bardzo kojarzy mi się z teledyskiem. Tekst jest dramatyczny – opowiada o dzieciobójstwie. Oh, help me, Jesus, come through the storm/ I had to lose her, to do her harm. PJ zainteresowanie makabrycznością sprawia, że to kojarzy się z kolei z "Murder Ballads" Cave'a.

* ps.
czyli: odwieczny demon pustynny (To Bring...) - wejście demona w życie człowieka (Meet Ze...) - i tego konsekwencje (Working for...)

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Monika odważyła się zrobić to, za co ja jakoś nie mogłem się zabrać, czyli napisać o PJ Harvey w sposób, który godnie kontynuowałby wpisy Kamika czy Witka... i udało jej się!

Ja poprzestanę na słuchaniu muzyki i czytaniu takich postów.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Жжжжжжжжж !

Hehehehehehehehehe...




Dziś już podstawnie mogę przyłączyć się do tych, do których przyłączyć się nie może Boskey. Dobra ta WHITE CHALK.

Słuchałam "To Bring..." dziś chodząc po świecie i muszę powiedzieć, że zachwyt mój nie ustaje. To jest bardzo intensywne granie - coś, co lubię najbardziej.

Ale momentami ta płyta może przestraszać... Na przykład wydźwięk tekstu big black monsoon - take me with you! (...) hell ain't half full... take me with you niepokój może wywoływać nie mniejszy, niż niektóre teksty Kata, powiedzmy... (to tak a propos awanturo-dyskusji niedawnej).

W kolejce czeka "Uh huh..."

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Wydźwięk tekstu mówisz... Twój post zaskoczył mnie jak zwykle tym, że ktoś coś pisze o tekstach. nic o nich nie wiem. Ale ten fragment z big black monsoon rzeczywiście może przestraszać i słyszę go w głowie, i jest nieco straszny... ale ani nie wiem co to za monsoon ani w ogóle mnie to nie interesuje. Interesuje mnie jej głos, kiedy śpiewa te słowa, nie same słowa.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

hehehe
tymczasem w ogóle nie interesują mnie jej teksty, tylko

jej głos pełen emocji. i szczerze mówiąc ja nawet nie mam ochoty poznawać jej myśli, bo chyba trochę podskórnie się ich boję. więc dobrze, że mój angielski jest średni i wpadają mi w ucho jedynie oderwane słowa.
no to
jest straszne, brrr. bardzo neurotyczne.

_________________
ja herez ja herez