PJ Harvey to artystka, którą jeszcze cały czas poznaję więc póki co spróbuje nieporadnie ocenić te płyty które znam, a z każdej z nich niewątpliwe wyłania się kobieta z krwi i kości
‘To bring you my love’ *****
tytułowy utwór- piękny! takie leniwe rozbudzenie, otwieranie oczu, ten powolny, ‘ciężki’ bas, jakieś takie wrażenie jakby obudzić się gdzieś na pustyni w palącym słońcu
i później te klawisze... C’mon Billy, Teclo, ‘Send his love to me’ te jakoś najbardziej zapadły mi w pamięć, ale i tak w całości rewelacja!
‘Is this desire?’ **
i tu mam problem bo oprócz poruszającej Angelene i ‘The River’ jakoś nie mogę się jeszcze do tej płyty przekonać, zbyt ciężka, nie mam tu jakiegoś dobrego punktu zaczepienia,
‘Stories from the city....’ ****
zdecydowanie najbardziej przystępna, melodyjna ale przez to na pewno nie nudna płyta Polly, ale trochę brak mi tu tej PJ’owskiej zadziorności.. ale ja chociażby dla samego duetu z Thomem Yorkiem daje 4 gwiazdki,
‘The Peel Sessions’ ***
sesja dla Johna Peel’a w BBC, jakoś tak świeżo i przyjemnie słucha się tego albumu, chropowate trochę takie garażowe granie, Sheela-Na-Gig, ‘Water’ i na pewno ‘You come through’- moje ulubione.
‘White Chalk’ *****
no i bach! Polly odkłada gitarę, siada skromnie przy fortepianie i próbuje opowiedzieć prawie półszeptem o białych klifach Dorset, o tęsknocie za swoją zmarłą babcią, o samotności, po cichu, bez rzężenia gitar, inne ale na pewno nie gorsze oblicze Polly Jean i nie potrafię wyróżnić tu żadnego utworu, cała płyta dostarcza niesamowitych przeżyć, muszę usłyszeć to na żywo! bilet już czeka....oby do maja!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Myślę, że po prostu za mało jeszcze znam tę muzykę, nie jestem z nią w ogóle zrośnięty, moge pisać o swoich odczuciach, dawać gwiazdki i mądrzyć się, ale sam bym nie miał ochoty tego czytać, więc i pisać nie będę 
