monika pisze:
Ja na razie nie mam czasu, by o Top10 myśleć, ale od początku wiem, że to
antiwitek pisze:
3. Labirynty
będzie mój nr 1.
Ekhm... Pomyliłam się. 
A dokładnie ubzdurało mi się, że "Labirynty" zaczynają się tym, że mają swój ukryty sens, a refren to znów chcą tobą rządzić. Chyba zbyt długo nie słuchałam Lecha... "Labirynty" mocne, ale nie zmieści się w mojej 10. A zatem tak, jak miało być...
1.
LA - ponurość i narastający bunt. Kwintesencja
mojego Janerki.
2.
Klus Mitroh
3.
Niewalczyk – szybkość, zmienność tempa, lekkość. Intymność i ciepło też:
a poza tym to wiesz....
4.
Ceremonie – pieśń spod ziemi,
z góry samego siebie ruin. Rezon i ozon. I cień niepewności, jak na całej płycie –
no nie wiem...
5.
Bądźmy dziećmi – zawsze działa na mnie bezpośredniość pierwszego zdania. A potem oddalenie, szarość mgły.
6.
Wieje – przestrzeń, wyostrzenie zmysłów... nagła jasność spojrzenia. Trochę się osłuchało, ale jednak...
7.
Raczej – załamanie pewności, świetny początek płyty, oddający jej charakter. A tekst:
coś mówi mi - raaaczej często włącza mi się w różnych kontekstach.
8.
Wiosna na pustyni
9.
Strzeż się tych miejsc
10.
Reformator
POZDRO:
Leon – przede wszystkim za rewelacyjny tekst:
Transcendentalnie to się wszystko zgadza – wszystko jest giga, choć trochę miga świat.
Ta zabawa nie jest dla dziewczynek.
W naturze mamy ciągły ruch – trans, zwłaszcza koncertowo.
Jest jak w niebie.
Brak – minimalizm i
dlatego ciągle nie wiem i niektóre pozostałe z "Plagiatów" też, na przykład "Ave Hella" i "Ramydada".
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
