Ultima Thule

Sandersa nie lubię, zawsze mam wrażenie, że wypełnia sobą całą przestrzeń dźwiękową, nie dając pograć innym
Mam nadzieję, że tym razem zdrowie pozwoli Taylorowi przyjechać do Bielska, wprawdzie słyszę, że na koncertach więcej teraz recytuje swojej poezji niż gra, ale może to być ostatnia okazja, aby w ogóle zobaczyć mistrza na żywo...


No i jeszcze Edge, wprawdzie nie całkiem skośny, ale zawsze. Taylor Ho Bynum to dla mnie osobiście "wisienka na torcie" - uwielbiam ten jego kornet

Zapewniam Cię, że nie było to trudne Absolutnie nic z klimatów, jakie znalazły się w linku, który wyżej wrzuciłeś Spodobałoby Ci się na pewno.

Widzimy się w Krakowie?

Chcieć to móc.

_________________
Robert Skruszony

coś w tym jest.... ja bardzo lubię jego jedną płytę "Black Unity", reszta tak sobie lub wcale..... a! no i u Sonnego Sharrocka w Ask the Ages ten jego styl świetnie się sprawdza.... może dlatego, że sam gitarzysta miał podobny ?

Bardzo chcę. I tak planuję. Na pewno nie będę w każdym dniu. Ale coś wybiorę.

_________________
un tralala loco

My podobnie

A propos festiwali - Newport Jazz Festival 2011 na stronach NPR. Część koncertów nawet do zassania w mp3.

A na samym dole strony coś specjlanie dla Pietruszki

_________________
Robert Skruszony

Dziękuję!
Mam jakąś niezrozumiałą nadwrażliwość na tę muzykę. ... Porywa mnie ... chwyta za krztopcia .....


w ogóle ciekawe koncerty są tam, np. z Village Vanguard..... lubię tę stronę....


O! Może trafimy w tych samych. Bardzo bym chciał.

_________________
un tralala loco

_________________
Robert Skruszony

"krztopeć" to krótsza nazwa na to, co niektórzy nazywają "jabłkiem Adama"...

_________________
un tralala loco

Hm, niebezpieczna ta blondynka, żeby tak za gardło łapać
----------------------------------
Jako, że lecą do mnie nowe płyty, to czas wrócić do muzycznych porządków
Wobec tego w części 7 – powrót do przeszłości, czyli jak zostałem fanem wiolonczeli



Daniel Levin Trio – Fuhuffah ****1/2
Clean Feed 2008
Daniel Levin - wiolonczela
Ingebrigt Haker Flaten - kontrabas
Gerald Cleaver - perkusja

Balet strun pośród bębnów i talerzy. Wirtuozerska liryka, epika i dramat.

Słucham tej płyty od kilku miesięcy i nic więcej nie potrafię napisać... Wybaczcie. Poslucham dziś wieczorem znowu



Daniel Levin Quartet – Organic Modernism ****1/2
Clean Feed 2011
Daniel Levin - wiolonczela
Nate Wooley - trąbka
Matt Moran - wibrafon
Peter Bitenc - kontrabas

Trochę futurystyczna, trochę abstrakcyjna, trochę matematyczna; unosi się w przestrzeni nad krajobrazem nowo odkrytej planety, za nic mając grawitację; rozkołysana i poszarpana na strunach wiolonczeli i basu, drżąca i szepcząca powietrzem trąbki i wibrafonu. Niezwykła kameralistyka.

----------------------------------
Jak wreszcie posprzątam, to jeszcze Daniel solo



i w duecie

_________________
Robert Skruszony

widzę, że kolega fanem Clean Feedu jest

_________________
un tralala loco

E tam, od razu fanem!
Po prostu nie mogłem się oprzeć konkurencyjnym cenom W związku z czym wkrótce pojawi się tu jeszcze kilka "klinfidów", a "Leviny" zanabyte na koncercie na fali entuzjazmu

_________________
Robert Skruszony

Odkurzania część 8 – radość o poranku, czyli



Gerry Hemingway Quartet - The Whimbler ****
Clean Feed 2005
Ellery Eskelin – tenor
Gerry Hemingway – perkusja
Herb Robertson – trąbka
Mark Helias – kontrabas, gitara basowa

Radosne, swobodne granie, bez pretensji do wytyczania nowych kierunków i przełamywania kolejnych muzycznych barier. Po prostu czuć, że wszyscy wyśmienicie się bawią co rusz zmieniając rytm, melodię i nastrój, dialogując i zaskakując nieoczekiwanymi zwrotami akcji . A wszystko na poziomie osiągalnym tylko dla nielicznych, po prostu kopara opada. I tylko jedna, osobista łyżeczka dziegciu: zdecydowanie za często Mark Helias zamienia swój przepięknie, głęboko brzmiący kontrabas na prozaiczną basówkę. Komu to nie przeszkadza, może dorzucić jeszcze pół gwiazdki


BassDrumBone - The Line Up ****
Clean Feed 2006
Ray Anderson – puzon
Gerry Hemingway – perkusja
Mark Helias – kontrabas, gitara basowa

BassDrumBone to chyba najdłużej istniejące trio jazzowego świata – 29 lat razem w momencie wydania tej płyty (dziś już 34), a muzyka wciąż niewiarygodnie świeża! Nie, nie aż tak bardzo różna od "Whimblera", zresztą jeden utwór ("Rallier") znajdujemy na obu płytach, jednak nieodmiennie zaskakująca i chyba najlepiej ją charakteryzuje okładka najnowszego wydawnictwa tria



Muzyka najzwyczajniej łobuzerska i jakoś tak kojarząca mi się z chaplinowym "Brzdącem".

Na "The Line Up" Helias nie skąpi nam już swego cudownego kontrabasu, Anderson pierwszej próby, Hemingway rewelacyjny, ale nie byłbym sobą, gdybym nie pokręcił nosem Brakuje mi tu gęstszej faktury blachy i "dętych" przekomarzanek z poprzedniego krążka i dlatego 4 gwiazdki. Tak, wiem że to trio, a nie kwartet, i inaczej być nie mogło, jednak nic na to nie poradzę. Wobec tego uwaga powyżej o połowie gwiazdki i tutaj zachowuje swą ważność

P.S. Wspominałem, że Gerry Hemingway to jeden z moich ulubionych perkusistów i że BassDrumBone będzie w październiku rozrabiał w Europie ? Niestety w Polsce nie

_________________
Robert Skruszony

fajne te płyty!




Na początku listopada w Gdańsku ładnie się zapowiadająca kolejna edycja festiwalu Jazz Jantar 2011!

http://jazzjantar.pl/index.php


Na koncertach w kilku kombinacjach wystąpi świetny RUDRESH MAHANTHAPPA, a to z ulubieńcem krytyków VIJAY IYER'EM a to Markiem Dresserem i Gerrym Hemingwayem w awangardowym projekcie Mauger.

5 listopada wystąpi także w ramach festiwalu, w Klubie Żak, znany/nieznany TFARUK | LOVE COMMUNICATION


eh... tylko te obezwładniające mnie odległości.....

_________________
un tralala loco

Soldier of the Road *****



Niewiele mamy dokumentów o muzykach jazzowych, a o tych grających "free" prawie wcale, ale nie jest to jedyny powód, dla którego film Bernarda Josse o Peterze Brotzmannie zasługuje na uwagę. Josse prezentuje szkołę dokumentu rzadko dziś spotykaną. Dyskretnie i z szacunkiem towarzyszy swemu bohaterowi w pracach ogrodowych i spacerach, na próbach i koncertach, w hotelowych pokojach i w pracowni, nie narzuca się i nie zadaje pytań, obserwuje i słucha. A Brotzmann powoli, niespiesznie opowiada o swym dzieciństwie i młodości, o tym jak doświadczenie wojny odcisnęło się w jego świadomości, o relacjach z ojcem, o początkach kariery artystycznej, o swych obrazach i oczywiście o muzyce, choć o tym więcej mówią starzy i młodzi towarzysze broni Brotzmanna: Evan Parker, Fred van Hove, Han Bennink, Ken Vandermark i Mats Gustafsson. Całość okraszona fragmentami koncertów, archiwalnymi zdjęciami z lat '60 i '70 oraz obrazami i grafikami Brotzmanna.

Peter Brotzmann, charyzmatyczny muzyk, który na scenie wydaje się wściekle wydmuchiwać przez saksofon swoje płuca i mózg, okazuje się człowiekiem niezwykle skromnym i wyciszonym, zasłuchanym w naturę i zapatrzonym w pejzaż, niemalże romantycznym. I wszystko to słychać w muzyce, którą tworzy, trzeba tylko szerzej otworzyć uszy... Za to otwieranie chwała Bernardowi Josse.

Półtoragodzinny film to nie wszystko, w materiałach dodatkowych znajdziemy wywiady z Jostem Gebersem, Evanem Parkerem, Fredem van Hove, Hanem Benninkiem, Michaelem Wertmullerem i samym Brotzmannem, a także urywki koncertów Damage is Done, Chicago Tentet i Sonore oraz solową improwizację Freda van Hove.

Mimo swych 70 lat Brotzmann nie składa broni Imponująca jest lista tegorocznych koncertów i przedsięwzięć, na czele z trwającą właśnie trasą w Chinach i listopadowym Music Unlimited w austriackim Wels, gdzie Brotzmann jest jednocześnie dyrektorem artystycznym i główną gwiazdą. Stary żołnierz cały czas w drodze, a na tej drodze ponownie znalazł się Kraków i znowu trzeba tam być...

_________________
Robert Skruszony

oj jak bardzo by się to oglądnęło! Pewnie wszystko po angielsku? Bardzo lubię Brotzmanna! Wyjątkowy muzyk.


trzeba trzeba...

_________________
un tralala loco

Owszem, ale angielszczyzna Brotzmanna wyszukana nie jest
Kupiłem TUTAJ, chyba najtaniej...


To jesteśmy umówieni

_________________
Robert Skruszony

Jesteśmy.

Zastanawiam się nad kupnem karnetu.

_________________
un tralala loco