Ultima Thule

Teksty na "Fiu fiu" świetne są...

Och mój rezon się zamienia w ozon
A to jest już trochę inny poziom
Więc na co mi te ceremonie
I żenada na odchodne

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

są
ale ja wolę Bruhaha

np.
O Boże nie mnij mnie lub może mnij mnie mniej...

albo

Gang stokrotek opanował płotek głupek głupka gania wkoło słupka (czyli opis naszej sceny politycznej)

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

Tekstowo czy muzycznie?

Bo wg mnie - "Fiu fiu" generalnie lepsze. Bruhaha przynudza z lekka...

PS. Aha - czyli tekstowo A tak ogólnie?

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Pablak, poważnie?
Dawno nie słuchałem Bruhahy, ale mimo pewnych zalet - wydaje mi się to najsłabsza płyta Lecha... Teskty 'fiu fiu' to jest już trochę inny poziom - prócz personelu naziemnego mało publicystyki, a dla mnie to akurat w tym przypadku zaleta.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

tekstowo
ale muzycznie również wolę,
fajne krótkie kawałki,
wg mnie płyta niedoceniana

jeszcze kilka cytatów:
"To niemrawe ciałko zmęczone wersalką"

"Ból targa mym trzewiem i nic dalej nie wiem"

"I w aureolach pięknych wszyscy będą szli.
Apacze z kombojami, z matadorem byk,
orkiestry będą grały tak jak dotąd nie grał nikt,
a na dodatek władza powie, że jest git"


u Lecha ta publicystyka jest uniwersalna, nie dosłowna, nie opisuje konkretnych sytuacji, a raczej zasady, póki co raczej niezmienne.
Taką publicystykę lubię. No i u Lecha zawsze taka ona była.

Fiu Fiu też lubię, ale Bruhaha bardziej.
Tak mam i nic nie poradzę.

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

To idę do piekła w takim razie....

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

W kwestii Bruhahy i Fiu Fiu to do pierwszej z nich mam wielki sentyment, bo na czas jej wydania datuje się olbrzymi wzrost mojego zainteresowania Lechem i jego twórczością. W latach 80tych poznawałem ją tak na bieżąco, ceniłem ale pełnych płyt przykładowo nie znałem. Dopiero składanka Co lepsze kawałki i zaraz potem Bruhaha mnie naprawdę powaliły.
A Fiu Fiu uwielbiam wręcz i jest to również dla mnie ulubiona płyta Lecha. Fajny jest na niej ten dystans do rzeczywistości. To znaczy on wcześniej też często był ale czasami taki z zaciśniętymi ustami. Tu jest pełen luz i czekanie na to przyniesie kolejny dzień.
Bruhahę oczywiście można odczytywać bezkontekstowo ale tam jednak ten bul targa często

_________________
Klaszczę w dłonie ...
... by było mnie więcej ...

A dla mnie to nie jest oczekiwanie. Jeżeli już to na śmierć a nie na kolejny dzień. Dość pogodne oczekiwanie. To dla mnie płyta o umieraniu jest.

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

To co przyniesie kolejny dzień to może być śmierć, ale może być po prostu kolejny dzień. Ale śmierć oczywiście jest tu mocno obecna.

_________________
Klaszczę w dłonie ...
... by było mnie więcej ...

Aż sobie włączyłem. I jednak "Fiu fiu" jest bezapelacyjnie o śmierci jak dla mnie.

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

no jest
"wyprowadzam się na górę w piórnikowym garniturze"

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

Ja też sobie włączyłam.

O śmierci... Tak... to już nawet nie jest czekanie:

to chyba już raj
unoszę się jak duch
więc żegnaj
czarna dziura wciąga mnie
rozwiewa mnie
wyprowadzam się na górę
to kara...
nie dotykam niczego

Ale jeden tekst, który może wydawać się bardziej "ziemski" niż pozostałe - "Daj mi".

wracać nie ma już gdzie, lecz ciągle jest dokąd iść

(chociaż to też można rozumieć pozaziemsko)

Generalnie... dziwny stan. Raczej (to słowo w ogóle do Janerki pasuje ) bycie poza, ale wciąż trochę tu.
No i może jednak buddyzm ma coś tu do rzeczy... zostałem prorokiem much.

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

hehe też w końcu przełączyłem z Curów

_________________
Klaszczę w dłonie ...
... by było mnie więcej ...

Przez przypadek w TV Kultura natknąłem się dziś na kilkunastominutowy fragment występu Lecha Janerki w Opolu w 1986. Występ marnawy, gdyż Lechu fałszował straszliwie "ta zabawa nie jest dla dziewczynek", ale uwagę mą przykuł sposób gry perkusisty. Jakiś taki "koci" - myślę ja sobie. Tu przypomniało mi się, że podobnego określenia użył Budzy opisując grę na perkusji Jasia Rołta z początkowego okresu działania Armii. Coś mi zaświtało... Tak, to ten sam człowiek. Rzeczywiście widać geniusz w jego grze. Na szczęście obszerny fragment tego krótkiego występu zarejestrowałem.

zobaczyć można tu:
http://www.youtube.com/watch?v=wHUOROAf7R8

pozdro..
KoT