Ultima Thule

I mamy kolejną piosenkę z kulki - CUDA.
Co sądzicie o tym utworze?

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Cuda... bardzo długo ten kawałek był mi bardzo obcy, na płycie niezauważony (generalnie na samym początku byłem źle nastawiony do solowej działalności Budzego... A płyta "Taniec szkieletów" wydawała mi się zdradą rocka na rzecz samplowo-komputerowego plumkania i naprawdę wiele wody w Wiśle upłynęło zanim postanowiłem nabyć płytę (a znajomy się nią niewiemczemu zachwycał)... Trochę bałem się, że to koniec Armii). Dopiero po obejrzeniu koncertu Pokolenie JP2 - pamięta ktoś?) zauważyłem, że ten kawałek to świetna kompozycja. Do tego tekstu dojrzewałem kawałek czasu, ale jest on naprawdę dobry....Tekst zwrotki: Nie mieli szczęścia do dzieci, Lecz wiedzą jak dzieckiem się stać, Za to mają szczęście do śmierci, Gdy przyjdzie nie będą się bać całkowicie o mnie, choć aktualnie dziś wieczorem na wszystkie sprawy duchowe mam (delikatnie rzecz ujmując) wywalone - to jednak bardzo długo był to tekst podnoszący na duchu... bo przecież surrexit Christus hodie, tak?

AAAaaa.... no i ocena: 9,2/10

_________________
Więc dokąd, dokąd ta wędrówka
Posmutniał król i zadął w róg
Przeciwnik straszy, pielgrzym idzie
A pyta zawsze Bóg

Friedman ma weksel Szapira z żyrem Glassa!

8

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Lubię, mimo śmiertelnego wątku; jednak chyba to jest prawdą, że umiejętność bycia dzieckiem pomaga w sprawach ostatecznych. Utwór też ładnie biegnie, przez pola i łąki, kołysząc się, trochę jak pociąg na starych torach.

Niech będzie 8/10.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Ten wątek pojawia się nieraz i budzi moje zdziwienie zawsze.
Ja jestem wychowany na Budzym, który mówił, że sens ma wyłacznie śpiewanie o miłości i śmierci, wszystkie inne tematy są nieciekawe.
Traktując to w pewnym zaokrągleniu, to się z tym zgadzam!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Fajne i w ogóle, ale w sumie, to nie wiem, czemu miałbym dać więcej niż 6.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Tekst może nie najweselszy, ale mi całkiem bliski.
Za to muzycznie, mimo pewnej nuty smutku, ten utwór ma w sobie coś takiego, że chciałoby się przy nim tańczyć boso na trawie na leśnej polanie, choć ten taniec jest jak wymykanie się spod różnych ciężarów i próba zagrania na nosie im, na przekór nim - co nie zmienia faktu, że te ciężary od tego nie znikają. Są i nie pozwalają zapomnieć o swojej obecności.
9

Taniec szkieletów zawsze był dla mnie płytą bardzo równą, bardzo dobrą, ze świetnymi numerami, pozbawioną jednak wiodącego arcydzieła, czyli tak zwanego pięciogwiazdkowca. Wśród tych najlepszych, powiedzmy, cztero-i-pół-gwiazdkowców, Cuda zawsze mi się wybijały, chyba zaryzykowałbym tezę, że muzycznie jest to najlepszy utwór na płycie. Potem bardziej polubiłem niektóre inne piosenki, choć były może mniej porywające czysto muzycznie, ale jakby głębiej sięgały... no jednak Cuda zdecydowanie pozostają topem płyty, znacznie bardziej niż jakieś radio rivendell

_________________
ćrąży we mnie zła krew

9/10

6,5/10

_________________
CO ROBISZ NA NASZEJ ULICY
Co robisz na naszej ulicy, pomiędzy samochodami,
koniu?
Co słychać u twoich kuzynów, centaura i jednorożca?

Charles Reznikoff

Przepraszam, ale gdzie są dziesiątki???
Nawet traktowane zwykle z dystansem Tygrysy miały dziesiątki, Dzień bez duchów miał, Gorsze dziecko miało... a tutaj jakaś plaża kompletna

Posłuchałem właśnie całego Tańca szkieletów i nie mam z grubsza wątpliwości, że Cuda, ze swoją silną melancholijną nutą, z transowym rytmem, z nieco orientalnym klimatem, jest muzycznie najlepszym utworem na płycie. Tekstowo też zresztą bardzo interesującym. Gdybym miał komuś nieznającemu zaprezentować jeden utwór z płyty, żeby zachęcić, to na sto procent wybrałbym Cuda.

Jak już pisałem, inne utwory wydają mi się jakby głębsze i kiedy się w nie zagłębić, można odnaleźć może więcej. Ale na pierwsze wrażenie Cuda nadają się najlepiej, pewnie razem z Radiem Rivendell, ale ono jakoś pozostawia mnie znacznie bardziej obojętnym. Cuda nie mają może tego posmaku innego świata, co Jesień czy Aniela, nie są tak niepokojące, jak Kazimierz, czy tak niesamowite jak Taniec szkieletów, ale jest właśnie ta melancholia, tęsknota za czymś lepszym. Utwór, z którego przebija silna nadzieja, podany prosto, ale niezwykle skutecznie.

Ode mnie silne 8/10.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Proszę: 10/10. Najlepszy utwór na płycie, najlepszy utwór Budzego Solo. Rzutem na taśmę wyprzedza pod tym względem Radio.

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Cudowny - nomen omen - utwór, okresowo bywający u mnie na pierwszym miejscu z całego Budzegosolo.
On jest bardziej misterny muzycznie niż się początkowo wydaje - przecież przechodzimy tam od tajemnicy a nawet apokalipsy (początek, powtórzony potem w dalszej części), do skocznego tańca boso na łące, jak już to powiązała Fen aż do Bliskiego Wschodu (pozdroCrazy).
Bardzo lubię przejście ze zwrotek do refrenów - to ten same akordy, ale włącza się z tyłu elektryczna gitara a głos Budzego przy "hodie" jeszcze potężnieje!
To jeden z utworów, które trudno mi zarżnąć, słucham za każdym razem z wielką przyjemnością.

Osobną rzeczą jest tekst - wzrusza mnie po prostu. Ten sam motyw outsiderstwa co w "Biednym, chudym i złym" i znów opowieść o sile miłości. Przy czym nie jest to nic landrynkowatego. Wyczuwam w tekście klimat pewnej desperacji, jednocześnie bezbronnej a zarazem ufnej. "Gdy przyjdzie, nie będą się bać" - to jak "nie straszny nagły zgon" z "Radia Rivendell", czyli nawet śmierć jest właściwie bezsilna wobec miłości.
Ale najlepszy fragment, który czasem sprawiał, że miałem wzruszenie w oczach - to ostatnia zwrotka

Pieniędzy uzbierał jak nikt
gdzie się podziały tego nikt nie wie
jak Friedmann miał weksel Szapira
tak on ma już tylko, tylko ciebie

Jest stary dowcip kończący się puentą "a może rzucić to wszystko i jechać w Bieszczady?".
Tu czuję paralelę - bogactwa tego świata (weksel Szapira) i cała jego kolorowa karuzela raptem traci znaczenie. On ma już tylko - ale to "tylko" nagle w tym kontekście zmienia znak i staje się "wszystkim" - ciebie...

Bez najmniejszych wątpliwości 10/10

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

tutaj jedna

10/10

_________________

"Niewole robią z nas ponurych i złych"
"Nie ma przypadków, są tylko znaki"

Bardzo lubię, szczególnie warstwę muzyczną i ode mnie będzie

8,5

_________________
trochę o muzyce, książce, przyrodzie, ale najwięcej o bieganiu
https://meblooscianka.wordpress.com