Ultima Thule

a dzie ten slajd? - dajcie indeks

Oddałeś wprost doskonale wszystko to, z czym i ja przyszedłem do tego wątku. A wytłuszczone fragmenty to już najbardziej idealnie oddają to, co i mnie niepokoiło. Najciekawsze jednak jest to, że doszliśmy do tego samego wniosku i że miały być zarzuty, ale się nie udało!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Przy okazji odnalazłem pewien temat w źródłach archiwalnych.

_________________
Go where you think you want to go
Do everything you were sent here for
Fire at will if you hear that call
Touch your hand to the wall at night

Świetny wpis, Miki!!

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Możliwe, że już od 5:06 do 5:53 (względnie od 5:30 przy tym samym momencie zakończenia). Zasiałeś wątpliwość, ale musiałem się gdzieś natknąć na wypowiedzi na temat używania przez Banana właśnie tej techniki. Może dekonstrukcja "Triodante" w "Teraz Rocku", może jakaś wymiana zdań na UT? Nie pamiętam.

_________________
Go where you think you want to go
Do everything you were sent here for
Fire at will if you hear that call
Touch your hand to the wall at night

Posłuchałem sobie tego fragmentu, ale moją uwagę przykuła bardziej końcówka utworu, w której dostrzegłem pewne podobieństwo do...

Miałem długą przerwę w słuchaniu, chyba nawet kilkuletnią. Ostatnio w ogóle mniej słucham muzyki, niż kiedyś. Kwestia trybu życia chyba. No i tak na sucho czytam, co tu piszecie i się zastanawiam - już słabiej pamiętając sam utwór - co ja o nim myślę. Z Triodante, jak mi się wydaje, to był dla mnie chyba zawsze utwór któryś z kolei, nigdy nie był mi najbliższy, najulubieńszy. Co najwyżej drugi szereg.

No i dzisiaj posłuchałem go po tej długiej przerwie...

To (w sensie płyta, ale i "Wyludniacz") jest absolutny szczyt muzyki rockowej W OGÓLE. Arcydzieło. Ponieważ notę 10/10 zachowuję dla Pieśni Przygodnej i może czegoś jeszcze, muszę za coś odjąć. Tylko za co do cholery?! Muzyka 10/10, Tekst 10/10, połączenie obu 10/10, czad, emocje, genialność, wykonania - wszystko 10/10. Jedyne, co mi przychodzi na myśl, to odjęcie jakiejś odrobinki za tematykę (piekło). Zatem 9,97/10 ode mnie

Pozwólcie dzieciom losować utwory! Pozwólcie dzieciom, nie zabraniajcie!

Muszę jednak przyznać, że Wyludniacz sprawił mi największy dotychczas problem z wystawieniem oceny. Pierwsza myśl była taka, że - owszem - świetny utwór, ale nie z tych naj. Choć znam niby na pamięć, to zacząłem słuchać, żeby dojść do werdyktu i zamiast się wyjaśnić, to pogmatwało się jeszcze bardziej. Bo sporymi fragmentami Wyludniacz zasługuje 10/10 bez najmniejszych wątpliwości - w kapitalnie rwanych zwrotkach, w tych nieco spokojniejszych momentach gitarowo-waltorniowych, powtórzonych w kodzie, czy wreszcie właściwie cała końcówka od basowego solo. I jak tego słucham, to żal tych 10/10 nie dać, ale z drugiej strony, kiedy po niczego niezapowiadających dzwoneczkach i świetnym zawahaniu po pierwszym uderzeniu riffu, riff ów zaczyna się powtarzać, drażni mnie swoją rottweilerową agresywnością, a nieczysto brzmiąca waltornia wprawia mnie dysonansem w dysonans. Niby mogę sobie to wytłumaczyć analogicznie, jak Gerwazy grę Jankiela, problem w tym, że ja jednak muzykę odbieram czysto muzycznie (dlatego też praktycznie nigdy nie wspominam o tekstach), więc taka interpretacja muzyki przez tekst jest może i racjonalna, ale nie zmienia odbioru.
Są zatem spore wątpliwości, zatem - z pewnym żalem - daję 9/10.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

Nie gra mi nazywanie tego fragmentu solem. Miki też tak to nazwał. A przecież to po prostu partia basu, element całej kompozycji. Zwłaszcza, że mam wrażenie, że są w Wyludniaczu momenty, gdzie bas gra chyba jeszcze trudniejsze rzeczy .

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Zwalam wszystko na Mikiego. Ja nie umiem pisać o muzyce i nazywać tego, co słyszę, więc skorzystałem z gotowca. Przynajmniej wiadomo, o który fragment mi chodzi

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

To, że określiłeś agresywność riffu rottweilerową jest doskonałe. Uwielbiam ją .

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

i u mnie jest tak, że niby jest to jeden z moich mniej ulubionych numerów na tej doskonałej płycie i chyba coś w tym jest, że Wyludniacz zyskuje gdy rozpatruje się go samodzielnie

moje ulubione rzeczy tutaj to z pewnością bardziej ornamenty niż miąższ (co pokazuje mi dość niemrawa aranżacyjnie wersja z przedstawienia, bez tych drugich gitar i nakładek zdecydowanie zbyt goło [ale może własnie bardziej piekielnie?])

z kolei wszystkie dodatki tutaj są jak dla mnie trafione w dziesiątkę - co wyliczę to wyliczę, ale zawsze tutaj powiem, że większość z nich jest w ogóle ewenementem w całej dyskografii Armii - żaden inny numer nie ma takiego dzwonkowego intro'a, takiej "bzyczącej" partii gitary (pierwszy raz 0:37), żaden nie ma takiego "technicznego" mantrowania (mój głos jest słaby"...)

...no i przede wszystkim żaden inny numer nie ma partii gitary z tak rozłożystym bendingiem (czyli podciąganiem strun) - z tego co pamiętam, Witt & Miki, to jednak Banan to gra (BTW slide na tej płycie to tylko solo w Skończyłem rozpoczynaj) - w ogóle fragment od tej pokręconej solówki gitary do końca trzeciej zwrotki jest dla mnie absolutnie powalający (ta "harmonia" gitary do kanciatej melodii - nie mam słów!)

inna sprawa to fantastycznie nieoczywista forma utworu, rzeczywiście trochę tak jakby ktoś powoli wpuszczał w te piekielne czeluści coraz więcej i więcej powietrza - pierwszą tego jaskółką wydaje się być załamanie riffu między drugą i trzecią zwrotką (2:42), od razu po tym jest solo

no i im dalej w song, tym szerzej otwierają się drzwiczki formy - mój ulubiony moment, to to urwanie po skończonej galopadzie basowo-gitarowej (5:16) - tylko waltorniowe tu-tut i wiolonczelove tumtumtum, no i potem ten wznoszący (do komina?) temat - ciekawe interpretacje teologiczne mi się nasuwajo ale Something Obstat

dlaczego tylko 9/10... po pierwsze jest na Triodante kilka utworów, którym bez zastanowienia postawię 10-tkę, należy do nich nawet Ciało i duch... tutaj może przeszkadza mi po prostu treść... wiem, że idiotyczny to zarzut, ale rozumiecie - piosenka o piekle jest taka muzycznie... niebiańska?

______

na trasie "Podróż na wschód" koledzy wykonywali Wyludniacza, ale ja nie miałem tam za dużo do roboty - dośpiewywałem czasem marginalne harmonie w zwrotkach, no i Tom zawsze zwracał uwagę żebym markował "bzyczącą gitarę" na akustyku... ale jeden moment był niezapomniany - przed koncertem w Krakowie powstał pomysł żeby zagrać Wyludniacza akustycznie - próbowaliśmy w garderobie w duecie z Rafałem i trochę to brzmiało - mówił Tom - jak flamenco... niestety na scenę to nie weszło, m.in. dlatego że w pewnym momencie z właściwą sobie pasywno-agresywną zaciętością stanąłem w miejscu i nie chciałem ruszyć dalej i potem jakoś się to rozeszło - teraz myślę, wielka szkoda

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Poraziło mnie to. Tyle pamiętam z pierwszego przesłuchania.
Armię poznałem tak dobrze w 1993 roku od płyty (kasety) „Czas i Byt”. Posłuchałem i od razu zażarło. Zakochałem się w tej muzyce. Potem był 1994, koniec roku szkolnego, ale umówiliśmy się z kumplami, że spotkamy się w Mrągowie nad jeziorem Czos na piwie. To musiał być lipiec. Zabrałem ze sobą kuzyna i pojechaliśmy. Oprócz spotkania towarzyskiego obowiązkowa była wizyta w sklepie z kasetami w budynku dworca PKS. I jest – nowa Armia! Do tego kupiłem jeszcze „Ruthless Kick” Flapjacka.
Wieczorem powrót do domu i właśnie to porażenie. Cholera, nie wiedziałem jak to ugryźć. Bo co to właściwie jest? Brzmiało to dla mnie jak współczesna muzyka poważna, o której nie miałem zielonego pojęcia. Było niełatwe, ale jakoś ciągnęło do siebie. Pierwszy utwór, otwierający, te dzwonki na początku, a potem ile się dzieje. Zmiany, harmonie, przełamania, to waltorniowe tu-tut i wiolonczelove tumtumtum (dzięki Gero). Miałem wrażenie, że obcuję ze sztuką wysoką.
I obrazy malowane przez tekst. Jedyne co mi nie pasowało to ...mój głos jest słaby proszę odpowiednio nagłośnić… nigdy nie miałem do tego sentymentu. I choć teraz nie wyobrażam sobie "Wyludniacza" bez tej frazy, to nadal zastanawiam się jak by on brzmiał bez niej.
Potem wrzesień, rok szkolny, pożyczyłem kasetę najlepszemu kumplowi: „Ale oni się rozwinęli "
I teksty z Triodante – tajny kod ...mój głos jest słaby proszę odpowiednio nagłośnić…

9/10

_________________
muzyka gra, a dzień ucieka
last.fm/wokr

Czy co do "Skończyłem rozpoczynaj", to dobrze wskazałem partię solową? Natknąłem się zresztą na bardziej szczegółowe opisy podziału pracy na "Triodante" i faktycznie Banan miał być odpowiedzialny za "Wyludniacza" i "Skończyłem rozpoczynaj".

_________________
Go where you think you want to go
Do everything you were sent here for
Fire at will if you hear that call
Touch your hand to the wall at night

Wyludniacz to mój ulubiony utwór z Triodante (...do grania bo słuchanie tej płyty jest trudniejsze niż granie i tu obowiązuje inny ranking). Niestety nie było mi go dane zagrać tak jak "się powinno" ponieważ, zgodnie z opinią lidera tylko Stopa potrafił w nim odppowiednio osadzić zwrotkę, choć mnie parę wykonań z Krzyżykiem i Przemkiem zapadło w pamięć. No i pamiętam jak zdębiałem jak Klymon solo zczytał w całości i je zagrał. Dla mnie był to wtedy level rocket science i chyba ciągle jest