No to w końcu przyszedł na mnie czas, żeby się wyłamać i pójść pod prąd, chociaż nie spodziewałam się, że będzie to wyłamanie aż tak solowe i aż dziwnie się czuję.
Wasze opinie rozumiem, bo sama Wyludniacza kiedyś uwielbiałam i on mnie kupił dla Triodante od pierwszego usłyszenia.
Tak na marginesie, mój pierwszy kontakt z tym albumem był dość niespodziewany, ale nie tak wyczekiwany, ani nie aż tak emocjonalny, jak w wielu Waszych świetnych historiach. Byłam świeżo upieczoną fanką Armii, za sprawą zakupionego w ciemno Ducha, ale pozostałej dyskografii jeszcze chyba nie ogarniałam, a przede wszystkim po prostu nie miałam na nią kasy. Ale miałam też koleżankę, która być może pod wpływem moich zachwytów nad zespołem, a może po prostu pod wpływem ówczesnej mody na chrześcijańskiego rocka w kręgach wspólnotowych, zakupiła se od razu, też w ciemno, aż 3 kasety - Antiarmię, Legendę i właśnie Triodante. I nie spodobały jej się. W związku z czym po prostu wzięła i mi je oddała. A dla mnie to był prawdziwy dar niebios, bo sama nieprędko bym sobie mogła na nie pozwolić.
I mi wszystkie od razu spodobały się ogromnie, choć wtedy, gdyby mnie ktoś spytał, w jakiej drużynie w meczu chcę zagrać, bez wahania wybrałabym Triodante.
Ta przewaga Triodante nad Legendą, choć często zaledwie o milimetr, utrzymywała się u mnie bardzo długo zresztą, ale dziś muszę to w końcu jasno i otwarcie przyznać: zdradziłam i przeszłam na stronę Legendy! Nic na to nie poradzę, kiedyś pociągał mnie mrok tej płyty, dziś ona jest dla mnie po prostu brzmieniowo za płaska i nie wytrzymuje konkurencji z wielowymiarową Legendą.
A sam Wyludniacz, który kiedyś tak mocno żarł, dziś jakoś, no nie wiem, nie mogę powiedzieć, że się przejadł, bo nie słucham go częściej niz innych utworów, do niedawna wręcz długo nie słuchałam w ogóle, ale może po prostu spowszedniał? Już ta muzyka do mnie nie przemawia tak jak kiedyś, nie porusza. Dzwonki na początku, owszem, bardzo fajne. Dialog instrumentów pod koniec ciekawy, choć troszkę się dłuży. Ale ta muzyka, która jest pod tekstem, zupełnie mnie dziś już nie kręci, nie budzi emocji i nic na to niestety nie poradzę.
Za to wciaż bardzo lubię sam tekst, bardzo plastyczny i mocno działający na wyobraźnię. Przy czym kiedyś nie traktowałam go jako opisu rzeczywistego piekła - tego ostatecznego, po śmierci, tylko raczej jako opis stanu duszy, która się zgubiła, jeszcze za życia, jeśli już, to piekła na ziemi, ale takiego, z którego jeszcze można się wydostać, jeszcze można znaleźć ten właz do komina, gdzie podobno widać jeszcze gwiazdy. Dla mnie w tych wersach zawsze kryła się nadzieja i w ogóle bardzo lubię całą tą zwrotkę o tunelu, przejściu i włazie (zwłaszcza wyobrażać sobie).
Ale też kiedyś zobaczyłam coś, co sprawiło, że tekst Wyludniacza zaczął mi się kojarzyć i z piekłem ostatecznym. Chyba już o tym pisałam kiedyś na forum, ale przypomnę. Oglądałam kiedyś taki nocny program na Vivie albo Vivie II, gdzie puszczali teledyski z muzyką metalową. To był wyłącznie taki zdecydowanie satanistyczny metal, we wszystkich tych teledyskach roiło się od wszelkiego diabelstwa, bluźnierstwa, obrazoburstwa i czego się tylko dało, ogólnie żig, niedobrze się robiło od patrzenia. Ale największe wrażenie na mnie wywarł, najbardziej przeraził, najgłębiej wstrząsnał, wrył w psychikę, wycisnął długotrwałe piętno, nie pozwolił spokojnie spać, teledysk w którym się właściwie nic takiego nie działo. No owszem, czasem na chwilę mignął jakiś diabelski emblemat, ale z rzadka. Przez znakomitą większość teledysku po prostu zespół błądził sobie po jakimś, dostatecznie obszernym i wielkim, betonowym pustkowiu, gdzie oprócz tegoż zespołu nie było niczego. I tylko wszystko to odbywało się w jakimś dziwnym, upiornym świetle bez źródła, w którym ludzie wyglądali niemal jak swoje negatywy. Wszechobecnym słabym, żółtym świetle. Do dziś na samo wspomnienie tego obrazu przerażenie ściska mi brzuch. Dla mnie była to właśnie wizja najdalszego kręgu piekła, ósmego kręgu, 'w którym nie ma już nic'.
No i ten teledysk nieodłącznie kojarzy mi się z Wyludniaczem a Wyludniacz z nim.
Za to 'mój głos jest słaby, proszę odpowiednio nagłośnić!' zawsze pozostawało i pozostaje zagadką. Kto woła? Ktoś, kto chce ostrzec przed piekłem, i woła, żeby zawrócić póki jest czas? Czy może ktoś, kto jest w piekle, chce się wydostać i woła o pomoc? (wołanie o pomoc, beznadziejnie ciche, czyje nie wiadomo?)
A wracając do muzyki i punktowania, Wyludniacz dziś jawi mi się, nie uwierzycie, ale jako najsłabszy utwór na Triodante. Dobrze, że po nim są lepsze i wciąż mam za co cenić tą płytę!
Reasumując:
5/10
Pobijecie?
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
mocna opowieść
) Natomiast ona stwierdziła, że Triodante jest dla niej zbyt dziwne i ona nie może tego słuchać. Jest niefajne, krzywe i zbyt trudne i w ogóle jej nie sprawia przyjemności. Po czym w ogóle po pewnym czasie "wypadła z obiegu". Ja natomiast przyjęłam prezent z ochotą i... przepadłam do końca 
