Niektórym na tym forum stawanie się dziadem przejawia się, zdaje się, niechęcią do wszelkiej muzyki, która powstała po tym, jak skończyła się ich młodość (pierwsza!)
Zaryzykuję, że ja tak nie mam.
Ale mam inaczej:
kiedy po raz pierwszy słucham nieznanej mi płyty (starej czy nowej), to w znacznej części przypadków moja pierwsza reakcja jest jednoznacznie negatywna. wiem o tym, więc przeważnie nie zrażam się i słucham dalej, a kolejne razy często bywają o wiele lepsze.
ostatnie przykłady - płyty pożyczane od mareckiego:
Joy Division - yyyyy?? co to za beznadzieja (myślę sobie, słuchając pierwszy a może i drugi raz), co za wręcz żigi?! a im dalej w las, tym zacząłem się coraz bardziej łapać na tym, że się podoba!
Amnezjak Radioheada - unsłuchable oprócz Pyramida (którego jednak dość dobrze znałem wcześniej), wprawdzie cała płyta nadal nie jest dla mnie wytrzymywalna, ale kilku utworów to zacząłem słuchać niemal nałogowo!
Master of Puppets - no tej, to akurat nawet kilka dobrych razy nie pomogło
Soundgarden Superunknown - pierwsze wrażenie: NUDA. W zasadzie się dokładniej na razie nie wsłuchałem, ale kilka razy ktoś jej nieopodal mnie sluchał, elsei się podoba, no i przynajmniej
uwierzyłem, że może to naprawdę i mi się może spodobać
W sumie z 888 też tak miałem, że pierwsze kontakty zupełnie bez podobania.
Ostatnio takoż z płytą Fragile zespołu Yes, natomiast mocno nieoczekiwanie nawet mi się spodobała pierwsza ich płyta. Hmm, potwierdza regułę?
Dzisiaj przesłuchuję kasety, które muszę jutro oddać (dotąd się kurzyły, a wszystkie dla mnie nowe) i oto:
- Alice Toma Waitsa.... słabizna
- Dobranoc Lecha Janerki...... słabizna i w dodatku wtórność
- Ur tegoż artysty...... jak wyżej
Sam się niepokoję własnym stanem
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
(przypomniał mi się ten stary kawał : jeżeli jesteś po 40tce i budząc się rano, nic cię nie boli, to znaczy, że nie żyjesz 
)
