Ultima Thule

Mam. a nawet Top_więcej
Ale uprzedzam, że nie jestem ortodoksyjnym fanem, który twierdzi, że NxDx skończyło się na wczesnych demach i "Scum"

Sprawdziłem jak wyglądają moje notki na RYM dla ich regularnej dyskografii, te na zielono(z pominięciem koncertówek, EPek i składaków) i chociaż dla starszych płyt wystawiałem je już jakiś czas temu, to nie widzę tutaj jakiś przestrzeni do rewolucyjnych zmian. Co najwyżej do "The Code Is Red... Long Live the Code" muszę wrócić i sprawdzić czemu tak przeciętnie go potraktowałem, bo jakoś tak odstaje od reszty. Bo tak w ogóle to notki, notkami, ale chyba ta co robią mniej więcej od 2000 roku, to najbardziej mi odpowiada. I dlatego mówię, że nie jestem ortodoksyjnym ultrasem napalmowym.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

BTW. Chwaliłem się już merchem nabytym na koncercie?

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Też to sprawdziłem, zanim jeszcze postawiłem pytanie. Ale byłem ciekaw czy coś się zmieniło, np. pod wpływem przedkoncertowego maratonu . No i oceny są dość równe, dlatego zapytałem o 5 płyty ulubionych.

A do mnie właśnie dotarła płyta "Extreme Conditions Demand Extreme Responses" Brutal Truth, która przez jakiś czas nie była zbyt łatwo dostępna, na szczęście to się zmieniło. Zaraz odpalam, czekając na sławne, pierwsze JEJ . Myślę, że sprawdzi się do ścierania kurzów.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Mam jednak inaczej. Fajne wydaje mi się to, że z jednej strony słychać co to są za muzycy - mam na myśli zwłaszcza Rolfa i Smoka - a z drugiej jednak jest to zdecydowanie inny zespół. Jest mnie twardo i nie tak dosadnie, ale za to zostaje więcej miejsca na coś nieoczywistego, na jakieś eurazjatyckie prześwity. Nie wiem jeszcze co mi się wyklaruje przy słuchaniu, ale wydaje mi się, że Ye.stem ma swój oryginalny kolor, klimat, który - gdybym miał porównywać - nawet bardziej kojarzy mi się z El Bandą niż z Regimentami. W kwestii wokali, to nie do końca podoba mi się realizacja. Może nie aż tak jak na ostatnim Immanuelu, ale miejscami brzmią mi nienaturalnie - nie mówię, że to auto-tune, bo nie znam się na tym, ale coś tam jest dla mnie miejscami zrobione za bardzo. Niemniej płyta, uważam, fajna.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Błysk geniuszu, to jedno, ale pytanie jak to jest, że w jednym (Prodigy, NIN) słyszysz błysk geniuszu a w innych genialnych elektronikach nie

U mnie dzisiaj w oczekiwaniu na nową płytę:

Depeche Mode - Delta Machine

_________________
Alternativepop.pl

Dla mnie wlasnie Prodigy i NIN to te rzeczy bez błysku geniuszu

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!

Prazeodym - mrowiskowym

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Ja Wam wytłumaczę, jak to jest, bo bidni najwyraźniej nie wicie

Prodigy - to jest błysk geniuszu.
Nine Inch Nails - to jest eksplozja geniuszu.



No więc, żeby jednak zakopywać mosty, to powiem, że ku Twej pamięci słuchałem wczoraj (a i przedwczoraj)
Fun House - i to jest ogólnie jakaś orgia geniuszu

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Przyparty do muru pojechałbym pewnie przekrojowo, żeby każdy ich okres znalazł w tym topie jakiegoś reprezentanta, ale jednak z naciskiem na ostatnie dwie dekady. Mogło by być np. tak (bez wskazywania konkretnej kolejności):
From Enslavement to Obliteration
Harmony Corruption
Enemy of the Music Business
Smear Campaign
i do tego któraś z trzech ostatnich płyt, do wyboru Utilitarian/Apex Predator - Easy Meat/Throes of Joy in the Jaws of Defeatism





Niech i mi będzie wolno zabrać głos w temacie.

Prodigy to muzyka do tańca. Mogą przy niej podrygiwać zarówno geniusze, jak i debile - bez wyjątku.
NIN to muzyka do cięcia się żyletkami i robienia sobie innych nieprzyjemnych rzeczy. I w tej funkcji jest równie inkluzywna jak Prodigy do tańca.

A to, że jedni i drudzy twórcy potrzebowali zasilania do tworzenia swojego dzieła, to rzecz absolutnie drugorzędna w tym wypadku. Czuwaj!

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Popieram to stanowisko. NIN - bardzo solidne, ale mocno odtwórcze na początku działalności. Później natomiast mocno nudne. The Prodigy już lepiej, ale też nie jest to moja czołówka. Na pewno znaczniejszy to jednak wykonawca od NIN, bo wprowadził techno na salony rockowe.




Zazwyczaj niemal w pełni popierałem to, co pisałeś, ale tutaj widzę pewną możliwą niezgodność. Zanim jednak odniosę się coś więcej, to najpierw powiedz mi do czego jest muzyka następujących wykonawców:

Nitzer Ebb
Front 242
The Young Gods
Laibach

Przy czym każdy z tych wykonawców wymaga odrębnego potraktowania

Teraz słucham: HOST - IX

Szału nie ma, ale dosyć przyjemna muzyka dla miłosników Paradise Lost otwartych na electro. Czyli tych, którzy lubią płytę "Host" Paradise Lost

_________________
Alternativepop.pl

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Nitzer Ebb + F242 - do tańca i/lub do bicia rekordów wydajności przy pracy na taśmie w fabryce Forda.
Laibach - do wychwalania Jaruzela, coverovania tudzież śpiewania Kimowi kołysanek i hitów sprzed pół wieku.
Young Gods - do nagrywania płyt, które wypełniają mi moją przegródek klasyfikacyjną oznaczoną jako „Ujdą w tłoku - do przesłuchania i zapomnienia”.

A dlaczego pytasz?

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Badam teren . Ale że Laibach wychwala Jaruzela? Masz na myśli ten utwór:



? On nie ma charakteru wychwalającego. Za to ten numer:



jest rodzajem hołdu dla powstańców. Co zresztą jest dosyć nietypowe jak dla Laibacha.

_________________
Alternativepop.pl

Bierzesz to zbyt metaforycznie, a tu trzeba dosłownie:

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Jaruzelski - Smok Wawelski!!!

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!