Ultima Thule

Forum fanów Armii i 2TM2,3
Dzisiaj jest czw, 28 marca 2024 16:12:51

Strefa czasowa UTC+1godz.




Nowy temat Odpowiedz w temacie  [ Posty: 70 ]  Przejdź na stronę Poprzednia  1, 2, 3, 4, 5  Następna
Autor Wiadomość
 Tytuł:
PostWysłany: pn, 21 września 2009 21:35:51 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
pt, 12 listopada 2004 10:50:58
Posty: 909
Skąd: strangeland
WUKA70 pisze:
Najlepsi nasi zawodnicy nie sa najlepszymi uczniami.

He he :) to jakaś reguła chyba jest :)


WUKA70 pisze:
Wychodzimy na mecz w 10

Mi się zdarzyło grać przeciwko 12.
Mecz w trampkarzach, gramy u siebie, a ktoś z trybun policzył zawodników przeciwnika i okazało się, że jest ich o jednego za dużo! Trener przyjezdnych liczył, że nikt się nie zorientuje :)

Fajne zdjęcie WUKA70!


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 11:09:01 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
wt, 09 listopada 2004 16:08:21
Posty: 6017
Skąd: przychodzi, tego nie wie nikt
Świetny temat, niestety mam w nim zaległości ponad dwutygodniowe.. ALe powoli odrabiam ;) No i bardzo mnie cieszy, że nie tylko Wuka się rozpisał! Gero, Wielki Bart :piwo:

_________________
www.dtrecords.pl - Dobry Towar Records (Spirit of 84, Malchus, cdn...)
www.backstageshop.pl - płyty, koszulki, książki, itd.

"Jak mamy tu coś zwojować skoro między jedną siatką, a drugą jest przerwa na piłkę?"


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 11:34:02 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
wt, 30 sierpnia 2005 15:42:53
Posty: 1026
Skąd: z pomieszania win ...
Ja kiedyś odnosiłam sukcesy w rzucie w dal piłką lekarską :lol: .
Było to w okresie 4-6 klasy podstawówki, kiedy to wygrywałam miażdżącą przewagą...Niestety w gimnazjum straciłam siłę w rękach i nie chodzi tu o to, że się zatrzymałam w miejscu, bo gdyby tak było, to i tak byłabym z przodu, ale zaczęłam rzucać po 4 m 10 cm...Albo piłka wyślizgiwała mi się z ręki i lądowała tuż za mną...
Poza tym miałam też roczny epizod z piłką nożną w tle. Nawet udany. Zawsze wolałam biegać za piłką i trochę sobie pokopać, samej sobie do niej podbiec niż czekać aż łaskawie ta do mnie przyleci (siatkówka), a koszykówka w moim wykonaniu, to był chyba największy dramat :lol: . Ze dwie osoby umiały grać i utrzymać przy sobie piłkę, reszta "walczyła" wyrywając sobie ją nawzajem z rąk i gdy ów gra przybierała taką formę (czyli prawie zawsze) jakoś zawsze przestawało mi się CHCIEĆ cokolwiek robić, z bieganiem od kosza do kosza na czele :twisted: .
A jeśli chodzi o sportową traumę EVER, to skok przez skrzynię. NIGDY nie przeskoczyłam przez skrzynię z sześcioma kondygnacjami, a i z mniejszą ich ilością miałam problem. Inni skakali jak kangury, a ja byłam we frakcji, która po odbiciu się krzyczała "AAA" i zatrzymywała się na klęczkach na górze skrzyni. Zawsze wydawało mi się, że zawadze butami o przednią krawędź skrzyni i zamiast przeskoczyć gruchnę głową do tyłu.

_________________

Kiedy tylko w moich snach
Ktoś podnosi na mnie głos
Jak wytresowany pies
Kuląc się czekam na cios


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 12:08:26 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
wt, 09 listopada 2004 16:08:21
Posty: 6017
Skąd: przychodzi, tego nie wie nikt
Serdelek pisze:
Ja kiedyś odnosiłam sukcesy w rzucie w dal piłką lekarską :lol: .

O matko! A dla mnie to była jedna z większych szkolnych traum. :palacz: No i jeszcze gimnastyka (prawie) wszelka. Jeszcze skok przez kozła lubiłem, ale reszta... :okolata:

_________________
www.dtrecords.pl - Dobry Towar Records (Spirit of 84, Malchus, cdn...)
www.backstageshop.pl - płyty, koszulki, książki, itd.

"Jak mamy tu coś zwojować skoro między jedną siatką, a drugą jest przerwa na piłkę?"


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 14:24:14 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
wt, 30 sierpnia 2005 15:42:53
Posty: 1026
Skąd: z pomieszania win ...
Jeśli chodzi o gimnastykę z naciskiem na fikołki, to dzieląc tę czynność na dwa etapy, czyli np. fik i ołek - fik przebiegał bez zastrzeżeń - natomiast z ołkiem było gorzej, bo zawsze skręcałam na bok i w efekcie cała operacja nigdy nie przebiegła poprawnie od rozpoczęcia do zakończenia fik-ołka. Na szczęście w gimnazjum wykręcałam się skrzywieniem kręgosłupa oraz przebytym zapaleniem opon mózgowych (widać - babka dała się nabrać, że ma to jakiś związek z fikołkami) i nie musiałam robić żadnych akrobacji gimnastycznych.

_________________

Kiedy tylko w moich snach
Ktoś podnosi na mnie głos
Jak wytresowany pies
Kuląc się czekam na cios


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 18:46:49 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
śr, 14 listopada 2007 16:38:41
Posty: 9939
A ja fikołki bardzo lubiłam, bo to była jedna z niewielu rzeczy, które mi na wf-ie wychodziły.

Zawsze byłam wielkim antytalentem sportowym.

Aaa, zapomniałabym, nie było aż tak źle, uwielbiałam i nadal uwielbiam pływać. W mojej szkole miałam szczęście mieć basen, więc sporo zajęć w nim się odbywało. Ale - nigdy nie byłam dobra w pływaniu na czas, więc żadnych sukcesów na owym basenie też na koncie nie mam. Strasznie bałam się też skakania na główkę, ku wielkiej uciesze całej klasy. Odważyłam się to zrobić dopiero, kiedy zdawaliśmy egzamin na wielce nobilitującą kartę 'Już pływam' i wykonanie owego skoku było niezbędnym warunkiem otrzymania jej.
Moje style pływackie też zawsze odbiegały nieco od normy, co sprawiało, że zbierałam czasem wciry od nauczycieli. A kiedyś jeden ratownik, co mnie nie znał, doszedł do wniosku, że kompletnie nie umiem pływać i kazał mi zawracać na płytką wodę. Co było tym bardziej niesprawiedliwe, że woda w najgłębszym miejscu sięgała mi do szyi. :? Tymczasem ja posiadam naturalną ogromną wyporność i potrafię się utrzymać na powierzchni wody w każdej pozycji. Lubię wymyślać własne style i nimi pływać i się nimi popisywać. :)

Ale, żeby nie było, że nigdy na wf-ie nie odniosłam żadnego sukcesu. Kiedyś w liceum przyszła na zastępstwo jakaś kobieta i zrobiła nam gimnastykę. Co dla mnie było miłą odmianą, bo zawsze mieliśmy siatkówkę, której nienawidziłam. Robiliśmy różne ćwiczenia rozciągające (z którymi radziłam sobie przeważnie nie najgorzej) i w pewnym momencie ta kobieta opowiedziała nam o jednym ćwiczeniu, którego sama wykonać nie umiała, a które polegało na tym, żeby usiąść tak, żeby stopy się stykały ze sobą tuż pod tyłkiem, a kolana dotykały ziemi. Powiedziała też, że to może zrobić tylko ktoś, kto się tego nauczył już we wczesnym dzieciństwie, bo nauczenie się tego później jest niemożliwe. Podziałało mi to na ambicję, zaparłam się, ćwiczyłam w domu długo i w końcu udało się! :D Potem szpanowałam tym przed kim się dało, ale niestety nie mieliśmy już nigdy zajęć z tą panią i nie mogłam udowodnić jej, że była w błędzie... Dziś nie umiem już tego zrobić, a rozstępy nabyte w trakcie ćwiczeń zostały... :?


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: wt, 22 września 2009 19:39:57 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
wt, 30 sierpnia 2005 15:42:53
Posty: 1026
Skąd: z pomieszania win ...
Fengari pisze:


Aaa, zapomniałabym, nie było aż tak źle, uwielbiałam i nadal uwielbiam pływać. W mojej szkole miałam szczęście mieć basen, więc sporo zajęć w nim się odbywało. Ale - nigdy nie byłam dobra w pływaniu na czas, więc żadnych sukcesów na owym basenie też na koncie nie mam. Strasznie bałam się też skakania na główkę, ku wielkiej uciesze całej klasy. Odważyłam się to zrobić dopiero, kiedy zdawaliśmy egzamin na wielce nobilitującą kartę 'Już pływam' i wykonanie owego skoku było niezbędnym warunkiem otrzymania jej.
Moje style pływackie też zawsze odbiegały nieco od normy, co sprawiało, że zbierałam czasem wciry od nauczycieli. A kiedyś jeden ratownik, co mnie nie znał, doszedł do wniosku, że kompletnie nie umiem pływać i kazał mi zawracać na płytką wodę. Co było tym bardziej niesprawiedliwe, że woda w najgłębszym miejscu sięgała mi do szyi. Tymczasem ja posiadam naturalną ogromną wyporność i potrafię się utrzymać na powierzchni wody w każdej pozycji. Lubię wymyślać własne style i nimi pływać i się nimi popisywać.

Pływanie - ha ha. Jestem dobra jedynie w oglądaniu. Moja regularna styczość z pływalnią miała miejsce również w podstawówce w klasach 2-5. Jednak w klasie drugiej basen był obowiązkowy raz w tygodniu w ramach zajęć. Przez cały rok pływaliśmy na czas, uczyliśmy się ogólnie pływać i wpływanie na głębokość powyżej 150 cm było dla mnie ogromną traumą. Pamiętam wyścig stylem grzbietowym - jak sobie to przypominam, to umieram ze śmiechu. Dystans 50 m postanowiłam przebyć w bardzo szybki i intensywny sposób. "Płynęłam" i "płynęłam" i nagle zaczęło znosić mnie na bok, więc się zatrzymuję, staję na nogi i co się okazuje? - że "płynęłam" w miejscu :lol: . Także mój wyścig rozpoczął się w miejscu, w którym się zaczął. Na zakończenie roku odbywały się obowiązkowe skoki ze słupka, a dla prawdziwych hardkorów możliwy był skok z trampoliny (skorzystały dwie dziewczyny). Oczywiście ja zaraz po skoku od razu szukałam białego kija asekuracyjnego pana ratownika...

W kwesii kosza przypomniała mi się jeszcze taka pojebana gra.
Korfball, czy jakoś tak, czyli bieganie z piłką w ręce (bez odbijania) i podawanie sobie jak w ręcznej by potem wrzucić ją do bardzo wysokiego kosza na takim jakby palu. Kosz przypominał wiklinowy koszyk zabierany przez niektórych na zakupy z wyciętym dnem i odciętą rączką. Gra była absolutnie do bani...
Do tego moje wszelkie złe wspomnienia z w-fem związane są prawie zawsze z moją nauczycielką z gimnazjum. Sala gimnastyczna była wielkości mniejszej hali sportowej, więc dosyć spora. Gdy świeciło słońce i można było wyjść na boisko, to dla naszej klasy zawsze było "za zimno", więc zostawałyśmy same i zamiast pograć w coś na całej hali...babka ciągnęła nas na małą salkę robić triki na materacach...Jak już wychodziłyśmy na dwór, to kiedyś, gdy było pochmurno "ćwiczyłyśmy" bieganie, bo "dziewczyny, lepiej teraz pobiegać, a jak będzie żar, to sobie pogracie"...Następnego dnia był żar i tym razem też było bieganie, tylko że na ocenę :evil: . Nawet po wystawieniu ocen nie mogłyśmy pograć sobie w upragnionego palanta, bo babka wolała komuś ustąpić boisko i znowu nas ciągnąć na materace. Później zdziwienie skąd niechęć dzieci do w-fu i tyle agresji :twisted: ...A już robienie przysiadów z koleżanką na baranach trzymając się drabinki doprowadzało mnie do uczucia żenady, poniżenia i histerii w jednym...Owa nauczycielka w kilku punktach potwierdzała stereotyp starej panny, a do tego jeździła rowerem, to nawet nie było czego rysować :lol: :wink: .

Cytat:
wciry

:D

_________________

Kiedy tylko w moich snach
Ktoś podnosi na mnie głos
Jak wytresowany pies
Kuląc się czekam na cios


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: śr, 23 września 2009 20:38:19 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
śr, 14 listopada 2007 16:38:41
Posty: 9939
Serdelek pisze:
A już robienie przysiadów z koleżanką na baranach trzymając się drabinki doprowadzało mnie do uczucia żenady, poniżenia i histerii w jednym...

:shock: :shock: :shock:
Czy ktoś jeszcze miał takie ćwiczenia na wf-ie?
Ja nigdy. I dla mnie to chore! Nikomu się krzywda nie stała?
Współczuję nauczycielki, naprawdę!


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: czw, 24 września 2009 07:44:04 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
pt, 24 grudnia 2004 14:34:22
Posty: 17234
Skąd: Poznań
Na szczęście nie miałem starej panny jako wuefistki ;-)
Ale na pierwszym wuefie w liceum przeżyliśmy mały wstrząs. Mały facet z brodą ustawił nas w dwuszeregu na środku sali gimnastycznej i rozpoczął lekcję organizacyjną. Z tym, że on nie mówił - on cały czas krzyczał (do złudzenia przypominało to gościa z Monty Pythona, który uczył jak obronić się przed napastnikiem z garścią świeżych malin w ręku). Trwało to jakieś piętnaście minut, do dziś pamiętam:
"A jak któremuś podczas ćwiczeń urwie głowę, to nie bierze tej głowy pod pachę i nie idzie do domu, tylko udaje się wprost do mnie abym mógł mu udzielić pomocy, rozumiemy się?!"
Po pierwszej lekcji uważaliśmy go za psychopatę. Ale oczywiście złagodniał stopniowo, a po pół roku zaczął stosować metodę "na matę" (rzucał nam piłkę, mówiąc "Mata i grajta" a sam szedł do kantorka pić alkohole). Dzięki temu stopniowo nauczyłem się grać w kosza, chociaż na początku musiało wyglądać to komicznie... dwutaktu w ogóle nie umiałem zrobić :oops:

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: czw, 24 września 2009 08:00:44 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
pt, 12 listopada 2004 10:50:58
Posty: 909
Skąd: strangeland
Kamik - ja tam się nie znam na skoku wzwyż, ale nożycami przeskoczyć 160 cm to chyba najłatwiej nie jest. Gratulacje! :)


Serdelek pisze:
Jeśli chodzi o gimnastykę z naciskiem na fikołki, to dzieląc tę czynność na dwa etapy, czyli np. fik i ołek - fik przebiegał bez zastrzeżeń - natomiast z ołkiem było gorzej, bo zawsze skręcałam na bok i w efekcie cała operacja nigdy nie przebiegła poprawnie od rozpoczęcia do zakończenia fik-ołka.

Prowadziłem ostatnio trening piłkarski z chłopcami z rocznika 96-97. Jedno z ćwiczeń składało się między innymi z przewrotu w przód. Spytałem chłopaków, czy wiedzą jak zrobić przewrót w przód. Niemrawo odpowiedzieli, że tak, więc wyznaczyłem najbardziej kumatego, żeby pokazał. I podobnie jak ty, pierwszy etap ok, ale po drugim etapie zrezygnowałem z uczenia chłopców przewrotu w przód...


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: czw, 24 września 2009 08:30:35 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
sob, 17 lutego 2007 09:03:24
Posty: 17986
Kamik pisze:
Wygrałem patrząc, jak on po raz trzeci zrzuca poprzeczkę na 160cm właśnie, dzięki czemu mogłem widzieć, jak z mojego zwycięstwa cieszą się inne dzieciaki z naszej szkoły, które przyszły w ten kąt stadionu specjalnie dla mnie, w dodatku nie tylko zawodnicy z innych konkurencji, ale też puszczeni z lekcji kibice. Świetne to było!

...to chyba niezły wynik taką techniką.
Kamik pisze:
ale za to kazano mi biec w sztafecie 4x100m.

..może razem mielibyśmy jakieś szanse :wink: . Sprint jest O.K...Ja to nazywam konkurencją dla leniwych...Szybko pobiec, wygrac i miec święty spokój..
Fengari pisze:
Serdelek napisał:
A już robienie przysiadów z koleżanką na baranach trzymając się drabinki doprowadzało mnie do uczucia żenady, poniżenia i histerii w jednym...


Czy ktoś jeszcze miał takie ćwiczenia na wf-ie?


...na "wuefie" nie natomiast w klubie gdy trenowaliśmy na hali tak.
To takie bardziej ćwiczenie siłowe raczej nie dla dziewcząt , bo wiadomo przecież że kobieta jest istotą delikatną...no chyba żeby ciężary podnosiła , brała udział w walkach bokserskich lub uprawiała inny sport przeznaczony raczej dla chłopów..

...trampkarskie migawki...ostatni sezon, a potem to już raczej nie to...

Ja już wcześniej wspomniałem ostatni sezon w gronie trampkarzy mieliśmy rewelacyjny..Rywalom zaaplikowaliśmy ponad 100 bramek tracąc przy tym ok. 20...
W zasadzie o awans do najwyższej klasy rozgrywkowej w tej kategorii wiekowej na Śląsku rywalizowaliśmy z klubem "Kolejarz" Katowice.
Na boisku zlokalizowanym na katowickim Wełnowcu mecz przegraliśmy , natomiast w rundzie rewanżowej to my byliśmy górą. Mecz rozgrywaliśmy na płycie głównej naszego stadionu... Murawa stadionu nie była murawą typowo piłkarską .Płyta stadionu była równa , nie było łysych "placków" , trawka była zawsze równiutko ścięta...a koniczyna od zawsze pięknie kwitła na tym piłkarskim obiekcie :wink: Rywala załatwiliśmy błyskawicznie. Jedną z bramek zdobyliśmy w pierwszej minucie tuż po rozpoczęciu gry..Na miejscu wyznaczającym środem boiska tradycyjnie ja i Łysy...Na prawym skrzydle ataku Jaric...
Gwizdek sędziego Łysy zagrywa króciutko do mnie..ruszam ze dwa metry w strone prawego skrzydła , dostrzegam Jarica szarżującego prawą stroną w kierunku bramki "Kolejarza"....walę krosowe podanie w okolice narożnika "16" ,Jaric po przyjęciu piłki i wypuszczeniu sobie jej troszeczkę przed siebie pięknym strzałem prostym podbiciem pakuję po długim rogu piłkę do siatki..... :gool: ..Radości naszej nie było końca...
Mecz wygraliśmy ( nie pamiętam w jakim stosunku) , drużynę z Wełnowca w ostatecznym rozrachunku wyprzedziliśmy w tabeli i awansowaliśmy do Ligi Trampkarzy...Był to nasz ostatni sezon rozgrywek w tej kategorii wiekowej..Następnym szczeblem naszego piłkarskiego "abecadła" miała byc miejscowa drużyna juniorów....No i w zasadzie w moim przypadku... nie była...

Obrazek

...tą fotkę wklejałem już kiedyś w innym wątku, ale tutaj pasuje bardziej. Oto nasza drużyna trampkarzy ostatniego rocznika.
Już nigdy więcej gra w piłkę nożną nie przynosiła mi tyle radości..Normalny spontan!..Mieliśmy wtedy po 15 ..16..lat i świat wydawał się banalnie prosty....Futbol i "rokendrol"...oooooo..to było to! :D

P.S. A propos drużyny "Kolejarza" Katowice...
W tej drużynie występował zawodnik pózniejsza podpora klubu GKS Katowice Adam "Mały" Kucz...Brał udział w pamiętnym spotkaniu z drużyną Bordeaux ( na stadionie "Gieksy" zawodnik z numerem 7)

Czy pamiętacie ten mecz?.... I co..szło "łoić" najlepszym? ..Szło i to jak :!:

http://www.youtube.com/watch?v=TRLhu1sXORc

Kolejarz miał swojego "Małego" , a my mieliśmy w składzie pózniejszego Mistrza Polski z roku 1989 w barwach "Niebieskich" :idea:


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: czw, 24 września 2009 13:52:53 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
sob, 17 lutego 2007 09:03:24
Posty: 17986
WUKA70 pisze:
..Następnym szczeblem naszego piłkarskiego "abecadła" miała byc miejscowa drużyna juniorów....No i w zasadzie w moim przypadku... nie była...

...po skończonym sezonie pojechaliśmy na obóz sportowy do miejscowości Choszczno. Nasz pobyt był "skoligacony" poprzez hokeistów na trawie. W miejscowości Choszczno działał wojskowy klub o nazwie Grunwald posiadający także sekcję hokeja w związku z tym korzystaliśmy z wymiany między klubami...My nad fajne jeziorko , a oni do "cywilizacji" czyli na "ślunsk" :wink:
Na obozie było fajnie...Trochę biegaliśmy , więcej graliśmy w piłkę, w wolnym czasie chodziliśmy nad jezioro....albo wyzywaliśmy się z młodzieżą "nieśląską" :wink: a konkretnie z młodzieżą z podwarszawskiego Józefowa...
W wyniku tej można rzec gry słownej do naszego namiotu ( bo spaliśmy w wojskowych namiotach tych takich półokrągłych) przez okno wpadł kamień ( głaz) wielkości kuli miotacza nieomal trafiając jednego z naszych zawodników w głowę...Miotacz chybił....
Zrobił się straszny raban , lecz nasze gorące głowy zostały skutecznie ostudzone przez sztab szkoleniowy obydwu ekip...Czyli "witka-witka"..."graba-graba" i problem etniczny został rozwiązany... :wink:
Po obozie wróciliśmy do domu a wkrótce rozpoczęliśmy treningi przed inauguracją nowego sezonu. Ku naszemu zdziwieniu , a konkretnie mojemu i kilku chłopaków na treningi nie kazano nam się zgłosic do "antkowych" juniorów a do drużyny seniorskiej... :shock:
Mimo że 1- sza drużyna występowała w katowickiej A klasie byli w tej drużynie naprawdę bardzo dobrzy zawodnicy....Niektórzy z nich byli nawet o 20(?) lat starsi od nas , w związku z tym mieliśmy strasznego cykora przed pojawieniem się na pierwszym treningu...Wchodzimy do szatni...i normalnie jak przystało na kulturalną młodzież ...dzień dobry ..proszę pana :D ....a chłopaki przyjęli nas bardzo życzliwie...za jakiś czas z wszystkimi byliśmy na "per ty" prócz naszego pierwszego trenera...Przez myśl nam nawet nie przyszło aby zwracac się do niego jak zwracali się starsi zawodnicy czyli ...Richard...
Jednym z nestorów drużyny był zawodnik o pseudonimie"Dziadek"...
Dziadek na dzień dobry podczas gierki "zakładał" młodym zawodnikom parę "siatek" studząc ich zapalczywośc i ucząc pokory....słowem pokazywał nam ze nie jesteśmy mistrzami świata i czeka nas jeszcze mnóstwo pracy...
Moi rodzice mieli sporo obiekcji co do grupy wiekowej do której na treningi skierował nas klub... Powiem krótko...Rodzice bali się że wsiąknę w to towarzystwo o marnej reputacji...Alkohol....Takie były obawy moich rodziców... Starsi zawodnicy owszem spożywali trunki ale raczej głównie w postaci piwa w restauracji "Parkowa" , ale nie przyszło by im do głowy aby "brac na piwo" młokosów którym ledwo co wąsy rosną a młode organizmy dopiero co się rozwijają :wink: Słowem...pijaństwa w naszym wykonaniu nie było...Nowa szkoła i treningi zajmowały mi cały tydzień. Taki tryb życia bardzo mi odpowiadał. Było fajnie...
Wkrótce zaczęły się mecze i w pierwszej kolejce od razu trafiliśmy na mecz derbowy....Mecz z "Górnikiem " Siemianowice rozgrywałem w drużynie juniorów. Mecz odbywał się na boisku treningowym zlokalizowanym w dzielnicy Michałkowice ( tam gdzie mieszka Józef Skrzek) . Boisko to w zupełności nie nadawało się do gry. Głównym mankamentem prócz oczywiście jego nierówności była nieskoszona trawa która sięgała prawie do kolan... :lol: Prowadzenie piłki było raczej niemożliwe...Wyniku meczu nie pamiętam zupełnie... W związku ze był to tzw. "przedmecz" ( mecze juniorskie odbywały się przed meczami seniorskimi) na spotkanie seniorskich drużyn udaliśmy się na przykopalniany stadion " Górnika" aby obserwować to spotkanie...
Wiadomo derby to derby...nawet takie A klasowe...Wszystko można "przerżnac" ale nie derby!!...Nie będę ściemniał że pamiętam wynik tej potyczki..Pamiętam że na stadionie było sporo kibiców jednej jak i drugiej drużyny...Było nieżle.
W następnym tygodniu mimo że trenowaliśmy z drużyną seniorską przygotowywaliśmy się do juniorskiego "przedmeczu" z drużyną "Podlesianki" Katowice ( Podlesie to bardzo piękna i zielona peryferyjna dzielnica Katowic...zero wysokiej zabudowy...i wszędzie las i łąki...) W piątek dowiedziałem się że mam się szykować do gry...ale nie przeciwko juniorom z Podlesia , a przeciw ich seniorom! :shock: Nogi na tę wiadomość trochę mi zmiękły , a z drugiej strony ucieszyłem się i byłem z siebie dumny...Moja radość nie była tylko radością stricte "wynik sportowy", a miała swoje przysłowiowe drugie dno... Napiszę o tym może następnym razem...


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: czw, 24 września 2009 14:42:28 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
pt, 12 listopada 2004 10:50:58
Posty: 909
Skąd: strangeland
WUKA70 pisze:
W tej drużynie występował zawodnik pózniejsza podpora klubu GKS Katowice Adam "Mały" Kucz...Brał udział w pamiętnym spotkaniu z drużyną Bordeaux ( na stadionie "Gieksy" zawodnik z numerem 7)

Czy pamiętacie ten mecz?.... I co..szło "łoić" najlepszym? ..Szło i to jak

No ba! Zydorowicz na fonii, Jojko w bramce, Ledwoń, Świerczewski i skini na trybynach :)


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: pt, 25 września 2009 14:56:15 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
sob, 17 lutego 2007 09:03:24
Posty: 17986
WUKA70 pisze:
...Moja radość nie była tylko radością stricte "wynik sportowy", a miała swoje przysłowiowe drugie dno... Napiszę o tym może następnym razem...

...śląska A klasa to była de facto 6 liga ( 1 liga , 2 liga, 3 liga , klasa okręgowa , klasa terenowa, A klasa). Większość zakładów przemysłowych posiadało kluby sportowe. A jak już posiadało te kluby to musiało wcielić się w rolę mecenasów. Wszystko było państwowe to i "grosz" był państwowy czyli niczyj. A jak był niczyj to i hojną ręką dzieliło się środki.
Oczywiście proporcjonalnie. W drużynach seniorskich nikt nie chciał grac za darmo, to i mnie bardzo ucieszyło że uszczknę coś z tego państwowego tortu :wink: . Od rodziców dostawałem "kieszonkowe" w wysokości 80 tysięcy..To tak jakby dzisiaj dostawac...bo ja wiem...80 złotych. Może tak.. Z pieniędzy tych kupowałem głównie bilety tramwajowe a resztę wydawałem lekką ręką...czyli jakieś pół "kieszonkowego"...
Stawka za wygrany mecz na wyjeździe wynosiła 200 tysięcy złotych , z tą jednak opcją że trzeba było pojawić się na boisku. Rezerwowi otrzymywali połowę tej stawki. Mecz z wynikiem remisowym to 100 tysięcy złotych. Wygrany mecz u siebie to kwota 150 tysięcy złotych. Remisowy wynik to kwota 100 tysięcy złotych....
No to sobie zacząłem liczyc w głowie...4 mecze w miesiącu, dwa u siebie , dwa na wyjeździe ...wszystkie oczywiście wygrane , we wszystkich meczach wchodzę chociażby na 5 minut , i zgarniam w ten sposób niezłą kasiorkę! :wink:
W pierwszym meczu na boisku "Podlesianki" Katowice wystąpiłem w podstawowym składzie....Buty do grania pożyczyłem od kolegi z drużyny juniorskiej. Były to oczywiście buty z wkręcanymi korkami. Swoje miałem dosyc nieeleganckie to i obciach był w takim obuwiu pokazać się w tak ważnym meczu...Drużynę "Podlesianki" sponsorowali dosyc zamożni miejscowi przedsiębiorcy , to i "gały" wyszły mi na wierzch jak trójka sędziowska zmierzała na środek boiska z pięknymi piłkami firmy Adidas :shock: Dla mnie był to prawdziwy szok..Piłki takie oglądałem w telewizji i myślałem że gra takim cackiem nigdy nie będzie moim udziałem! :D
Mecz zaczęliśmy bardzo dobrze. W jakieś 15 minucie kolega wrzucił piłkę z autu w pole karne doskoczyłem do niej i długo się nie zastanawiając mimo asysty obrońcy przywaliłem z całej siły i umieściłem to cacko "made in germany" w bramce :!:
No i ucieszyłem się bardzo..Cieszyli się wszyscy..Najbardziej chyba działacze że postawili na właściwego konia...O tak...!
Sytuacja na boisko zaczęła diametralnie się zmieniac. Przeciwnik zaaplikował nam dwie bramki i cały czas nacierał na naszą bramkę...No to sobie pomyślałem..." Z kasiory nici.."Gdy już zawodnicy "Podlesianki" "witali się z gąską" as naszego napadu w samej końcówce meczu strzelił drugą bramkę co dało nam wynik remisowy...i 100 tysięcy złotych do kieszonki! 8)...
W następnych meczach jeszcze parokrotnie wychodziłem w podstawowym składzie, lecz nie wyglądało to już tak dobrze....Wkrótce usiadłem na ławce rezerwowych i na boisko wychodziłem sporadycznie..Miałem wtedy 16 lat i myślałem że przyszłość należy do mnie...Ławka ławką a kasiorka i tak leciała i to mi się podobało...
W okresie zimowym gdy mecze nie były rozgrywane a drużyna cierpiała z powodu braku gotówki , któryś ze sprytnych działaczy wykombinował że za udział w treningach będziemy otrzymywali diety (połowę diety)...No życ nie umierać. Nie były to duże pieniądze , ale dla mnie człowieka żyjacego w "martwym okresie" z kieszonkowego to była fajna sprawa...
No i czułem się jak zawodowiec! :D
Sezon dobraliśmy do końca. W międzyczasie ubyło paru znaczących zawodników. Jeden z bardzo dobrych obrońców postanowił dowodzić czołgiem..tzn. postanowiono za niego , a nasz as napadu transferem przeszedł do katowickiej "gieksy" ( grał raczej w rezerwach , następnie przeszedł do Szombierek Bytom). W klubie natomiast szykowały się rewolucyjne zmiany...
Poprzez selekcję w obu siemianowickich klubach postanowiono stworzyć taki lokalny "dream -team" którego celem w przyszłości miał byc awans do 3 ligi...Co z tych planów wyszło spróbuje napisać następnym razem...
P.S. Wiem że mogę byc nudny...Ale co tam...Coś trza w życiu robic aby się nie nudzic... :wink:


Na górę
 Wyświetl profil
 Tytuł:
PostWysłany: sob, 26 września 2009 13:36:16 
Awatar użytkownika

Rejestracja:
sob, 17 lutego 2007 09:03:24
Posty: 17986
WUKA70 pisze:
Poprzez selekcję w obu siemianowickich klubach postanowiono stworzyć taki lokalny "dream -team" którego celem w przyszłości miał byc awans do 3 ligi...Co z tych planów wyszło spróbuje napisać następnym razem...

...nie wiem czy pomysł z "dream-teamem" wypalił bezpośrednio po sezonie który wcześniej opisywałem. Nie ma to w zasadzie żadnego znaczenia...Mądrzy postanowili ..klamka zapadła...Zrobiono tak...
Przeprowadzono swego rodzaju casting...Zebrano dosyc sporą grupę ludzi z dwóch klubów i grupa ta wspólnie trenowała. Ostateczna selekcja dokonywała się poprzez wewnętrzne gry kontrolne. Powiem tak..
W zasadzie było o co grac. Wyselekcjonowana kadra drużyny piłkarskiej działała na zasadzie "półzawodowstwa". Większość a w zasadzie całośc zawodników zatrudniona była w dwóch zakładach przemysłowych miasta. W hucie "Jedność" oraz w kopalni "Siemianowice". Zawodnicy ci zatrudnieni byli na stanowiskach robotniczych. Gdy zawodnik dostał się do kadry pierwszej drużyny pracę rozpoczynał o godzinie 6:00 natomiast kończył ją o 11:00 po czy na godzinę 12:00 stawiał się na trening...
A propos tego castingu...W zasadzie niepotrzebne były te gry kontrolne , ponieważ wszystko odbywało się za naszymi ( zawodników młodych) plecami..Role były już podzielone , etaty w zasadzie już rozdane a do tego "minikorytka" żaden z młodych zawodników nie został dopuszczony..
Pamiętam jak podczas gry kontrolnej jeden z tych wybrańców, który zajmował się pilnowaniem "mej piłkarskiej osoby" prosił mnie żebym już tak szybko i intensywnie nie biegał, ponieważ on juz nie ma sił..." a rozumiesz....ja muszę tam grac ..bo wiesz praca i wogóle"..A że lubiłem chłopa ( człowiek ten był z naszego klubu i z tej pozycji przystępował do castingu...bo jeżeli by był z tego drugiego...to nie ma przebacz....ni chuchu.. :twisted: ) to odpuściłem...
Jaki był efekt tej "fuzji" dwóch siemianowickich klubów "Górnika" Siemianowice i HKS "Siemianowiczanka"? Po pierwszym sezonie żaden 8) .
Drużyna grająca pod szyldem HKS "Siemianowiczanka" nigdzie wyżej nie awansowała, a gra tego wyselekcjonowanego tworu była więcej jak śmieszna....
Co zrobiono z nami? Częsc zawodników "wcielono" do Górnika Siemianowice. Zawodnicy ci nie mając żadnego wsparcia z hukiem spadli o jedną klasę niżej...Pozostałą grupę zgłoszono do rozgrywek klasy B (serie B... :lol: ). W tej B klasie mieliśmy niezłą pakę, natomiast wiele satysfakcji sprawiało nam rozgrywanie spotkań sparingowych z pierwszą drużyną naszego klubu. Z spotkań tych regularnie wychodziliśmy zwycięsko..No nie powiem że podczas meczów tych kości nie trzeszczały... Mecze te wyzwalały w nas taką złość sportowa ,że nie było zmiłuj...Po kilku porażkach trenerzy pierwszej drużyny zaprzestali rozgrywania tych spotkań wewnętrznych z wiadomych powodów 8)..
No i trwał ten klubowy marazm parę sezonów...W końcu drużyna awansowała o jedną klasę wyżej , a ja tułałem się między pierwszą drużyna a jej rezerwami. I szczerze powiem, że nie lubiłem grac w pierwszej drużynie. Tam to była totalna "bufonada"... A w drużynie rezerw....Normalny pankrok! :twisted: A to ze graliśmy np. w 9...oczywiście od początku meczu , a to że boiska na których przyszło nam rozgrywać mecze do miana takowych co najwyżej pretendowały , a to że zamiast szatni i kulturalnego natrysku gospodarze spotkania po zakończeniu meczu wystawili nam pod krzaczkami dwie miski z wodą :D , a to że czasem 1/3 naszej drużyny grała na kacu...co ja mówię!...ona była jeszcze nieźle nawalona :lol: (ja oczywiście nie jakby się kto pytał....)..Eeeee , fajnie było...Grę w druzynie rezerwowej traktowałem w kategoriach rozrywkowych jak i większośc graczy tej drużyny...
Po skończeniu szkoły moja sytuacja zawodnicza zmieniła się diametralnie...Rzucenie się w wir tego "półzawodowstwa" z perspektywy czasu raczej nie zrobiło mi dobrze..A zresztą bo ja wiem...Może dzisiaj byłbym w zupełnie innym miejscu i to nie koniecznie lepszym :roll: ...CDN...


Na górę
 Wyświetl profil
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Nowy temat Odpowiedz w temacie  [ Posty: 70 ]  Przejdź na stronę Poprzednia  1, 2, 3, 4, 5  Następna

Strefa czasowa UTC+1godz.



Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 45 gości


Nie możesz tworzyć nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Przejdź do:  
Technologię dostarcza phpBB® Forum Software © phpBB Group