oddałem dzisiaj gitarę do lutnika, tuż obok mojej kamienicy
pamiętam jak miałem może 10 lat, albo mniej nawet, goniliśmy się po podwórku i okolicznych ulicach (raz kiedyś w ferworze gonita wypadłem z bramy na jakąś panią i ją przewróciłem) i zaczął nagle padać deszcz i cała nasza piątka czy szóstka bez zmrużenia oka wpadła do pracowni, dzień dobry, a tam... absolutna cisza i zapach klejonego drewna i brąz... i dobre oczy zza okularów...
w trzeciej klasie liceum (1993) rozwaliło mi się coś w mojej pierwszej gitarze akustycznej (tej samej co się w 2001 złamała na pół w sklepie z płytami, bo do kieszeni pokrowca załadowałem tyle zeszytów z piosenkami, przedłużaczy i czegoś tam, że zerwał się pasek i gitara spadła z hukiem na połowę, eee, na podłogę), do dzisiaj nie umiem nazwać co to za część, siodełko może, wchodzę do tego pana i mówię: naprawi mi pan to? A on: "robimy tu drogie, zrobimy i tą" Pamiętam że zapłaciłem za to 8 złotych, a z tej strasznej gitary uczynił cuda
teraz ten pan już nie żyje i pracownię prowadzi jego syn, którego zawsze się bałem, bo groźnie paczał... przyniosłem mu dzisiaj Strata, który zawiódł w Szczecinku, i opowiedziałem historię z liceum, a
lutnik (który poza ciężkim spojrzeniem okazał się odziedziczyć bardzo łagodne usposobienie) powiedział: "no, my tutaj już od czterech pokoleń pracujemy i dziadek mi mówił: jak przyjdzie dziecko to potraktuj je tak jak mistrza, bo jak potraktujesz je jak dziecko, to jako mistrz do ciebie nie przyjdzie" i nawet pochwalił moje ustawienia, tylko powiedział, że trzeba wyregulować menzurę
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Wieczorem jadę do znajomych popilnować ich dzieci, a one mi już dadzą do wiwatu 
), a która stanowi zupełnie unikalną jakość we współczesnym świecie.
