Tak, jak pisałam w wątku 'co robię dziś', nie dziś, a wczoraj poszłam na spacer w nieznany rejon Bródna, czyli w małe uliczki za Wysockiego. Na samej ul. Wysockiego byłam oczywiście miliony razy, ale jakoś nigdy się nie zagłębiłam w tamte uliczki, bo to taki koniec świata, gdzie nie ma już nic i nie ma po co iść.
Ale od jakiegoś czasu zaczęłam się zastanawiać nad tym, że koniec świata, gdzie nie ma już nic, może być całkiem ciekawy. Zwłaszcza, że są tam stare kamienice - dawniej przyjmowałam je jako naturalny element krajobrazu, nad którym się nie zastanawiałam, ale w końcu olśniło mnie, że to chyba jedna z bardzo nielicznych pozostałości po historii tej dzielnicy, najstarszej z całej Warszawy, a dziś wyglądającej, jakby w całości zbudowano ją niedługo przed moim urodzeniem. Wyprawy nie żałuję, znalazłam wiele fajnych rzeczy, przeważnie krajobrazowych, nie urbanistycznych. Kamienice akurat nieliczne i przeważnie niezbyt ciekawe, zajrzałam jednej na klatkę schodową, ale okazała się być przeciętna i bez klimatu, co się klatkom schodowym kamienic rzadko zdarza. Za to natknęłam się na ukryty zabytek tramwajarski.
No dobra, wiedziałam, że coś związanego z tramwajami tu jest, ale nie miałam pojęcia co, i zabłąkałam się tam wiedziona ciekawością również odnośnie tego. I oto nagle asfaltowa ulica na jakiś czas zmieniła się w coś takiego:
A przy tych tajemniczych torach nie zabrakło również przystanku:
Tabliczka na równie zabytkowym słupie od trakcji głosiła zaś:
W głowie mi się nie mieści, że w tym miejscu, które dziś jest zadupiem na skraju osiedla, gdzie nie zapuszcza się nikt, kto nie musi, mogły kiedyś kursować tramwaje. Ale znalezienie się w tym miejscu to było dla mnie doświadczenie po prostu metafizyczne, niemal poczułam, jak odżyły wokół mnie duchy przeszłości. Nie mam pojęcia, jak ta ulica naprawdę kiedyś wyglądała (i jakiś żal mnie ogarnął, że właściwie to niewiele wiem o historii Bródna), ale wyobraźnia postawiła mi przed oczami i jadące tramwaje, i rząd nieistniejących kamienic wokół, i pełno ludzi - zakątek tętniący życiem i być może będący nawet centrum życia osiedla... i to wszystko zgdzieś przeminęło, zniknęło... Czułam się trochę tak, jakbym się znalazła w jakimś klimatycznym opowiadaniu w stylu Grabińskiego, przeniesiona nagle w inny wymiar...
Tak naprawdę, to całkiem możliwe, że nigdy nie było tam nic szczególnie ważnego, ale tamta gra wyobraźni - to był jakiś total!
I zaciekawiło mnie też, czy Budyń to miejsce zna? Czy interesuje się czymś takim, czy tylko samymi tramwajami?
PS. Najdziwniejszą ciekawostką w tym wszystkim, w dodatku realnie istniejącą, a nie wyobrażoną, jest to, na jakiej ulicy znajdują się owe tory. Kiedy tam byłam, spojrzałam na tablice na domach, żeby się tego dowiedzieć. I nie uwierzyłam im, pomyślałam, że to tylko jakaś anomalia numeracji, zdarza się. Ale teraz sprawdziłam na mapie, a mapa potwierdziła. To jest ulica... Wysockiego. Tak oto dowiedziałam się właśnie, że na Bródnie są dwie ulice Wysockiego, biegnące obok siebie, równolegle do siebie. Fajnie, nie? Niech żyją ci, co muszą trafić pod wskazany adres...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
