Ultima Thule

Bakaliowe..

_________________
...sailin`on...

A czemu?
Osobiście nic nie wiem o żadnych przodkach z Piekar Śląskich.

nie wiem dlaczego tak jest.. Ja lubię rodzynki.

_________________
..Ty się tym zajmij..

Fajniej jest zszywać czy dziurkować?

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

To zależy jak gruby jest plik kartek.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Dziurkować, zszywania szczerze nie lubię, choć w mojej pracy to bywa praktyczne, bo niektórzy uczniowie jak dostaną zadania na kilku kartkach potrafią w mgnieniu oka którąś zgubić albo tak poplączą, że nie wiadomo co jest gdzie
Ale ja wprost wyjątkowo nie lubię pracować na zszytych kartkach, więc i uczniom jednak zwykle tego nie robię.

Dziurkowanie nie wiem czemu służy, ale fajnie się robi dziurki.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Obie te czynności fajne i pytanie fajne.
Ale wolę dziurkowanie. Nie wiem, czy to dlatego, że mam dziwną słabość do wszystkiego, co ma okrągły kształt, czy po prostu dlatego, że:

W dodatku bardzo podoba mi się takie postawienie sprawy, nawet jeśli wiem i Crazy pewnie też tak naprawdę wie do czego służą /służyły dziurki w papierze.


Maruda.

A dziurkowałaś kiedyś kilkanaście kilkusetstronicowych dokumentów z zamiarem wpięcia ich do skoroszytu tak, żeby strony równo się układały? No, to (nie)polecam. Bo jedną karteczkę to se można dziurkowac nawet gwoździem.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Phi. A próbowałeś kiedyś zszyć taką ilość karteczek zszywaczem? Pomijając już fakt, że to całkiem nierealne... wiadomo, że przy zbyt dużej ilości papieru obie te czynności przestają być zabawne. Ale pytanie brzmi o to, która z nich jest fajniejsza, więc zakładam, że chodzi o ten etap, kiedy obie mogą jeszcze fajnymi być.
No chyba że wyżej wspomniana praca sprawiła, że nabawiłeś się jakiejś traumy związanej z dziurkaczem i ogólnie masz do niego uraz. Ale wtedy też stwierdzenie, że 'to zależy' traci sens.

Doktor nic nie pytaj, tylko zszyj tu i zszyj tam!

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Rób, albo nie rób, młody padawanie. Ale nie próbuj. Gdybym tego nie robił, to jak mógłbym to porównywać? I tu niestety "fakt, że jest to nierealne", przestaje być faktem, bo dosyć regularnie łapię zszywkami dokumenty po 150 - 200 stron (a czasami więcej). Fakt (tym razem rzeczywisty) jest taki, że mam do tego w robocie wielgachny zszywacz, mogący łączyć ryzy do 250 kartek, który można ładować dużymi zszywkami mającymi do 25 mm. I uprzedzając pytanie: tak, wielgachny dziurkacz też mam do dyspozycji, ale konia z rzędem temu, któremu udało się nim kiedyś równo przedziurkować większy niż 50 stronicowy dokument.

Tak więc: zszywki > dziurki

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Zarówno "chruuup" robionych dziurek jak i charakterystyczny chrzęst zniewolonej przez materię zszywki są godne uwagi.
Chyba wolę dziurkować, bo ze zszywaniem czasem potrzebne są duble albo w zszywaczu się coś zablokuje...

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Wyjechać samotnie w super miejsce czy z super towarzystwem w *ujowe miejsce?
Przyśniło mi się dziś to pytanie i uznałam za całkiem niezłe.

Dobre pytanie... Chyba jednak pierwsza opcja.

A z super-znajomymi umówić się później i pokazywać im fotki

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

A dla mnie to nie do końca oczywiste.
Niby powinno być proste. Wyjazdy w fajne miejsca lokują się w czołówce rankingu w hierarchii moich potrzeb życiowych. Do tego bardzo lubię wyjeżdżać sama i już chyba nie za bardzo nadaję się do wyjazdów towarzyskich.
Ale... z drugiej strony wyjazdów towarzyskich brakuje mi czasem bardzo, a są już dla mnie chyba tylko częścią wspomnień z młodości.
A gdyby towarzystwo miało być takie naprawdę super-super, to chyba skusiłabym się, nawet gdyby miejsce miało być beznadziejne.