XmrowekX pisze:
Ja bym dorzucił "Jeśli zimową nocą podróżny..."
...tak... zupełnie inna literatura od tej z "Wicehrabiego...". Jestem w trakcie i powiem tylko tyle, że po przebrnięciu pierwszych kilkudziesięciu stron, jest dobrze. Książkę o mało co bym już odłożył, bo nie mogłem ścierpieć nieudanego - delikatnie mówiąc - pomysłu zwracania się bezpośrednio do czytelnika - oczywiście dopuszczam, że zabieg celowo denerwujący
Pudełkowa narracja, jakiś hrabalowski klimat, cudowność widzenia rzeczy "zwyczajnych", mnóstwo jakby od niechcenia ważnych i kluczowych wtrętów, dygresje, które otwierają horyzonty szerzej niż główna intryga.... no miód!
Cytat:
"Jeż, woalka, dwaj nieznajomi: kolor czerni nadal ukazuje mi się w takich okolicznościach, że zwraca na siebie moją uwagę. Są to przesłania, które tłumaczę sobie jako wezwania nocy. Zrozumiałem, że od dłuższego czasu staram się ograniczyć obecność ciemności w moim życiu. Wydany przez lekarzy zakaz wychodzenia po zachodzie słońca od miesiąca więzi mnie w granicach dziennego świata. Lecz to nie wszystko: w świetle dziennym, w tej jasności rozlanej, bladej i niemal pozbawionej cienia, dostrzegam mrok bardziej nieprzenikniony od mroku nocy."
...oto Italo Calvino w pełnej krasie.... Klarowny styl, i wielość dróg zrozumienia wraz z trzymającym w napięciu nastrojem.
Przyznam jednak, że cytat przytoczony wyżej nie jest do końca przypadkowy.
Zazwyczaj czytam coś obok, i tak było tym razem. Wybór padł na Józefa Tischnera - "Miłość w czasach niepokoju. Niepublikowane wykłady." Bardzo ciekawa rzecz! Jest tam wszystko za co lubiłem i za co nie lubiłem Tischnera. Forma wykładów, jak wiadomo, ma swoje plusy dodatnie i plusy ujemne... przy czym te pierwsze, w moim odczuciu, przeważają. Tischner mówi studentom o miłości. Poprzez analizy fragmentów Hegla, Kierkegaarda, św Jana od Krzyża i Mistrza Eckharta spogląda na Pismo Święte. Jego myśli są czytelne. Spostrzeżenia bardzo ciekawe. Trochę góralszczyzny, anegdot, i to widoczne zakochanie i pasja w odkrywaniu zakamarków ludzko-boskiego świata. Czyta się błyskawicznie, a nawet jak na mnie zbyt szybko - powoduje to, że większość, jeśli nie wszystkie, tematy nie są dobrze podczas lektury przemyślane. Trzeba będzie wrócić.
I właśnie cytat z Calvino pięknie skomponował się z Tischnerowskimi analizami św. Jana od Krzyża w których zauważa, że są dwa rodzaje ciemności: ta, która pochodzi z niedoboru światła, i ta, która pochodzi z nadmiaru światła!
Cytat:
"Święty Dionizy nazywa wiedzę o Bogu, którą się wtedy uzyskuje w wierze, "promieniem ciemności".
Snute rozważania wokół tego tematu są bardzo poruszające. Polecam.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
No, serio oddaliłem się od tej tematyki..