Ultima Thule

A kojarzycie te akcje, jak King dostał propozycję NAKRĘCENIA filmu na podstawie swojej prozy, ale - będąc na etapie życia, w którym tankował się litrami i kilogramami używek - całkowicie nie ogarniał i wyszedł mu niesamowity b-klasowy SER w postaci "Maximum Overdrive"? Jest jakaś część mnie, która chciałaby to kbejrzec w całości

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!

Jak już obejrzysz (polska wersja jest na CDA i kilku streamingach), to możesz iść za ciosem i obejrzeć niemal dekadę młodszą "Maglownicę". Co prawda nie kręcona przez samego Kinga, ale tez na podstawie jego prozy (opowiadania) i na podobnym poziomie - też B klasa (ale ciągle za dobre, żeby załapać się na seans w cyklu "Najlepsze z Najgorszych" )

_________________
Sometimes good guys don't wear white

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

W tym roku dosyć późno zacząłem czytać.

Najpierw historia Nomeansno. Paradoksalnie ważniejsze okazały się odsłuchy książce towarzyszące. Sama książka wciągająca, poprawna powiedzmy, ze wszystkimi blaskami przyjętej formuły odtwarzania słowa mówionego z minimalnym komentarzem odautorskim. Edycyjnie cymes, jak mawiają na Bałutach. Najbardziej zapamiętałem fakt, że NMN zmywało po imprezach w domach, które gościły ich na trasie. To jest jedna rzecz, która mnie z nimi łączy.

Kolejna książka to dla odmiany dramat (nie gatunek a realizacja). Patożycie. Z notatnika kuratora sądowego. Jak wypisy ze Skandali. Rozpacz, zgnilizna, brak perspektyw, nienawiść do bohaterów wylewająca się z każdego akapitu. W okolicach trzeciego rozdziału zastanawiałem się czy zostawić ale uznałem, że skończę. Odruch wymiotny zniknął dopiero w okolicach połowy. Nie wiem jak to nazwać - masochizm? Brrrr...

Trzecia pozycją jest rozpoczęta jeszcze solidną jesienią W stronę Ochrydy. I tutaj zarówno w historiach, jak i w języku mogę odpocząć.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Philip K. Dick - Wariant drugi

Drugi tom opowiadań zebranych, połowa lat pięćdziesiątych. Dick jeszcze się rozpędza, ale już na jaw wychodzą jego podstawowe obsesje - istota bycia człowiekiem (najlepszym przykładem sfilmowany "Impostor") i obiektywna realność rzeczywistości ("Stacja podmiejska", "Miasteczko"). Warto też zauważyć echa ówczesnej sytuacji politycznej - wątki zimnej wojny i polowań na szpiegów ZSRR pojawiają się całkiem często.

Ian McDonald - Hopelandia

McDonald dwiema powieściami i jednym zbiorem opowiadań wyrobił sobie u mnie taką pozycję, że z jednej strony na każdą kolejną książkę bardzo czekam, z drugiej - boję się rozczarowania, przy tak mocnych oczekiwaniach. Tym samym dobrymi, acz w tym kontekście rozczarowującymi, bo nie AŻ TAK dobrymi, książkami były i "Brasyl" i trylogia "Luna". Tak też jest i z "Hopelandią" i ciężko jednoznacznie podać powód, bo czego bym się nie próbował przyczepić, to wyjdzie mi, że w tryptyku indyjsko-tureckim też to było i tam jakoś zagrało. Natłok wątków i brak skupienia na jednym z nich bądź na jednym bohaterze? No przecież tam też tak było. Miejscami za dużo akcji, a miejscami nuda? No, również. Dywagacje o tożsamości płciowej i jakieś wydziwiania, że gość sobie wymyśla nową płeć, którą ma tylko on (ciekawe dlaczego to "płeć", a nie na przykład inna osobowość)? No, aż tak nie było, ale neutka w "Rzece bogów" przecież mi nie wadziły. Niby wszystko jest - może nawet za dużo - jakiś elektryczny zakon zaklinaczy błyskawic, sięgający korzeniami samego Tesli, prognoza futurologiczna na najbliższe lata, gdzie są i zmiany klimatyczne, i dekarbonizacja, i rozgrywki polityczne, do tego duża rola muzyki, kolejne obszary świata (tym razem, poza Wielką Brytanią i Irlandią, również wyspy pacyficzne oraz Islandia)... Nie wiem, nie potrafię powiedzieć, dlaczego tym razem pan Ian mnie nie tylko nie zaczarował swoją opowieścią, ale i po prostu niezbyt zaciekawił. A głównie zmęczył.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

stało się inaczej i Jagieliński już przeczytany, a NMN tak z połowa dopiero, do puli wchodzi Sławomir Koper i "Politycy PRL prywatnie"

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

_________________
,,Tak dużo, tak mocno
Nie pytaj już
Nie pytaj
Tak dużo, tak mocno ''

Ochrydę skończyłem i jest to jedna z piękniejszych książek jakie miałem okazję czytać w ostatnich latach. Czołówka przynajmniej pięciolecia. Nieśpieszna, głęboka, wnosząca nowe treści do mojego "obrazu świata w rozumie". O Albanii już trochę wiedziałem (Błoto..., Wolna), także o Grecji (Sturis) ale perspektywa Macedońska była mi obca. Wśród wielu zrelacjonowanych opowieści, dwie dotknęły mnie szczególnie. Oto jedna z nich:


Idąc tropem nowości oraz osobą redaktor - Beaty Szady - sięgnąłem po zbiór Nitrogliceryna niepokoju Leili Guerriro. W całym zbiorze dotknął mnie tylko jeden tekst - o ekshumacjach po wojnie na Falklandach/ Malwinach. Nie żebym żałował czasu na pozostałe, ale nie jest to nawet top roku.

Zacząłem Rytuały. Pozornie bezsensowne czynności, które nadają życiu sens - Dimitrisa Xygalatasa. Pozycja popularnonaukowa dobrej jakości. Z dużą radością czytam ją w tramwaju/ na koniec dnia przy lampce wina/ kubku ziół. Nic nadzwyczajnego ale solidne czytadło.

edit: ciekawostkowo i w sumie dla własnego dalszego użytku spisałem deskryptory ocen punktowych portalu lubimyczytac.pl: 1 - beznadziejna; 2 - bardzo słaba; 3 - słaba; 4 - może być; 5 - przeciętna; 6 - dobra; 7 - bardzo dobra; 8 - rewelacyjna; 9 - wybitna; 10 - arcydzieło. Coś mi tu się nie zgadza...

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Skończyłem Rytuały Dimitrisa Xygalatasa. W drugiej połowie książka zdecydowanie wyhamowała i powroty do trzech (?) opisywanych pod roznymi kątami rytuałów zaczęły mnie nieco nużyć. Fragment o pandemii zapowiadał więcej niż dał ale i tak byl ciekawy. Natomiast zakończenie z Burning Manem i rytuałami w organizacjach/miejscach pracy nieco na siłę dodane w mojej ocenie. Generalnie pozycja dobra z zawiedzionymi nadziejami na bardzo dobrą.

W kolejce czekają Duchy Bałtyku Paula Scrotona. Kończą się w Świnoujściu i mam ochotę zacząć od tego końca właśnie.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Philip K. Dick - Kopia ojca

Trzeci zbiór opowiadań, nadal lata pięćdziesiąte. Do klasycznych Dickowskich tematów i obsesji, czyli spisków, istoty człowieczeństwa i iluzji rzeczywistości, dołącza satyra na konsumpcjonizm, co jest dość ożywcze. Mimo wszystko prawie nie ma tu zapadających na dłużej w pamięć opowiadań, z najsłynniejszych tekstów pojawia się tylko "Złotoskóry"/"Złoty człowiek" (no, powiedzmy że jeszcze "Kopia ojca" oraz "Ostatni pan i władca"). Mnie za to najbardziej porusza "Okrakiem na barykadzie", opisujące ścieranie się dwóch ruchów polityczno-społecznych wokół prostego człowieka, który obie siły ma gdzieś i chciałby w życiu kierować się po prostu zdrowym rozsądkiem. Doskonale opisuje to dzisiejszą sytuację wielu ludzi, nie tylko w Polsce. A Mistrz napisał to opowiadanie siedemdziesiąt lat temu.

John Irving - Świat według Garpa

Zadziwia mnie fenomen popularności tej książki. Niesympatyczni bohaterowie, fabuła nudna i ślamazarna, dużo scen erotycznych (ale raczej z tych niesmacznych, niż mogących wywołać podniecenie), a kwestie miłości, seksu czy wierności małżeńskiej przedstawione zupełnie nie tak, jak ja je rozumiem. Męczyłem się, ale nie skreślam autora. Raz - ciekawy jest jego styl, pięknie łączy ironię z pewną czułością. Dwa - mam w pamięci przepiękną ekranizację "Regulaminu tłoczni win" sprzed ćwierć wieku. I tu zagadka, bo przecież "Garp" też był zekranizowany, oglądałem ten film w liceum i chyba mi się podobał (choć nie pamiętam z niego nic, poza twarzami odtwórców głównych ról). Czy to zatem film aż tak odszedł od pierwowzoru, czy też mi przez lata tak mocno zmieniło się postrzeganie niektórych tematów?

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

Dzieki! Dodane do kolejki!

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Zbiorów Dicka było kilkanaście, tłumaczeń też, więc możesz też to opowiadanie znaleźć w wersjach tytułu "Bezstronny" albo "W lepszym świecie".

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

i już w niej wychodzi, bo to się szybko czyta. teraz ten sam Koper, ale "Alkohol i muzy"

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

Skończyłem Duchy Bałtyku Paula Scratona.
Do metody, która zadziałała w przypadku Berlina (przemieszczam się w przestrzeni, patrzę, sczytuję ślady materialne i przemieszczam się za nimi w czasie i znaczeniach) dodany został dwojaki wątek osobisty - historia dwóch rodzin (partnerki autora i rodziny burmistrz jednego z odwiedzanych miasteczek) oraz powracające jak bumerang pytania o 12 lat narodowego socjalizmu i odpowiedzialności zbiorowej za jego plony. O ile pierwsze w miarę funguje, o tyle drugie wydaje mi się powracać zbyt często i zdecydowanie nie mieścić się w ramach tej książki. Tzn.odpowiedź się w niej nie mieści.
O ile Dookoła kupiło mnie bez dwóch zdań, o tyle Duchy Bałtyku zostawiają nieco zawiedzionego. Nie jest to zła książka, ale wyraźnie przegrywa w porównaniu ze swoją poprzedniczką.

A teraz proza. Albo pozostałe opowiadania ze zbiory Dicka wspominanego powyżej, albo pochodzące z długiej listy Bookera: Białe noce Urszuli Honek.

Edit: Honek "wygrała".

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

przyjemność dawkowana, ale wielka to była

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.