Cieszę się bardzo z tego, co napisałeś o Dicku
Tymczasem u mnie:
Anna Kańtoch - Przedksiężycowi
Może to trochę za mocne określenie, ale jednak najlepiej pasuje mi popularne "ambitna porażka". Rozciągnięcie historii na trzy tomy nie pomogło dość młodej wówczas jeszcze autorce, nie do końca panuje nad materią, nad bohaterami, nad precyzją akcji i trzymaniem czytelnika w napięciu, a wszystkie pomysły na konstrukcję świata nie wybrzmiewają dostatecznie wyraźnie i mocno. Koncept był, zbudowany nawet dość misternie, ale wyszło tak sobie. Najlepiej udał się zdecydowanie wątek policjantki u progu emerytury, prowadzącej jedno ze swoich ostatnich śledztw i budzi to ciekawe konotacje z późniejszą trylogią kryminalną o inspektor Lesińskiej.
Ursula K. Le Guin - Dziewczyny Buffalo i inne zwierzęce obecności
Przedziwny zbiór łączący w sobie kilka dłuższych opowiadań, kilka krótszych oraz kilkanaście wierszy. Łączący nie chaotycznie i nie, na ten przykład, czasem powstania, lecz tematycznie - w każdym z tekstów jednym z głównych wątków są zwierzęta. Można powiedzieć, że głównym tematem opowiadań są relacje człowieka z jego środowiskiem naturalnym. Mimo że teksty te - poza jednym czy dwoma, o których za chwilę - nie należą do największych klasyków autorki, to jednak dobrze pokazują jej manierę i wrażliwość literacką. Niektórym opowiadaniom faktycznie blisko do poezji, a to co choćby Ursula zrobiła z ideą kota Schroedingera mój racjonalny(?) umysł nie do końca przyjmuje, ale chyli czoła przed innym i konsekwentnym typem wrażliwości i rozumienia świata. Z kolei "Kierunek drogi", który żeni ze sobą opowiadanie o świecie z perspektywy drzewa i swoistą teorię względności na pewno zasługuje na uwagę. Inaczej ze słynnymi i nagradzanymi "Dziewczynami Buffalo" (tytuł jest trochę dłuższy, ale mniejsza o to). Nie pierwszy raz czytałem to opowiadanie, nadal jednak i go nie rozumiem, i go nie lubię. Niby można snuć teorie, że to rdzenny folklor Ameryki Północnej, ale pisząc przyziemnie - baba lata wokół ogniska, ściąga spodnie, co chwilę wypróżnia się, rozmawia z własnymi ekskrementami, śpi z kim popadnie, a mała dziewczynka patrzy na nią zafascynowana. Ja tego nie kupuję. Kupuję natomiast, i to bez przysłowiowych jeńców, "Szerzej niż imperia i wolniej", opowiadanie absolutnie wspaniałe, kojarzące się dość mocno z krótką powieścią "Słowo "las" znaczy "świat"", z tego samego luźnego uniwersum/cyklu Hain. Tu akurat główną rolę grają rośliny, a nie zwierzęta, lecz niewiele to zmienia. Spotkanie załogi statku kosmicznego z Nieznanym i irracjonalny (obustronny!) lęk pobudza do niejednej refleksji. I mimo, że jest to opowiadanie najbardziej w duchu klasycznej science fiction, to jednak i tu Ursula dodała swój indywidualny pierwiastek i poetycką wrażliwość. Bo jaki inny autor SF potrafiłby zatytułować opowiadanie w ten sposób?
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
