piotrpanek pisze:
Kazik sprzed 10 lat mógłby może i zaśpiewać cały repertuar Armii i płuca z gardłem by mu wydoliły, ale... Budzyński robi to łatwiej, czyściej, mocniej. Warsztat Kazika jest (był) lepszy niż warsztat Grabaża itd., ale jednak Budzyński ma głos lepszy i już!
będę polemizował dalej
z tym, czy Budzyński ma lepszy głos
ci dwaj panowie śpiewają bardzo różnie: Kazik stosuje bardzo daleko posuniętą modulację głosu, powiedziałbym aktorską. Bardzo wyraziście i jednoznacznie przekazuje emocje.
Z kolei Budzy odwrotnie - powiedziałbym, że jego ekspresja jest raczej ascetyczna. On po prostu swoim mocnym jak dzwon głosem wyśpiewuje, co ma wyśpiewać i różnice między jego wykonaniami mieszczą się w kontinuum między śpiewem 'miękkim' (jak w Anieli) a 'przesterowanym' (jak w Terminach). Jednak cały czas pozostaje pewna oszczędność interpretacyjna.
Nie jestem pewien , czy to co chcę powiedzieć jest jasne... Może użyję porównania wokalu do mimiki twarzy: śpiew Kazika jest jak bardzo żywa mimika, jak wciąż zmieniający się wyraz twarzy. Śpiew Budzego przypomina raczej twarz nieruchomą, która co najwyżej albo jest rozluźniona, albo napięta... ale emocje przekazują oczy... a nie marszczenie brwi, ruchy warg i nosa, wywracanie oczami, naśladowanie czyichś min i milion innych drobnych gestów. (jak w przypadku Kazika)
(*przypominam: nie mówię o tym, co panowie robią ze swoimi twarzami, tylko porównuję śpiew jako taki do mimiki twarzy... też jako takiej)
I teraz tak: każda z tych szkół ma swoje zalety i nie w tym przewaga któregokolwiek nad drugim.
Jeżeli jednak zwracałem uwagę na pewne utwory Kultu, w ktorych nie wyobrażam sobie Toma, to ich wybór był nieprzypadkowy. Akurat Psalm 151 Tom mógłby pewnie zaśpiewać równie dobrze jak Kazik (a moim zdaniem Kazik jeszcze niedawno poradziłby sobie znakomicie ze Złą krwią; bo przeciez wystarczy posłuchać jak zaśpiewał Ja wiem to!!
)
Ale wymienilem Na zachód, ze szczególnym uwzględnieniem finału - nie dlatego, że trzeba się tam wydrzeć, bo to Tom potrafi bezbłędnie. Natomiast w piosence "Na zachód!" Kazikowi udalo się świetnie przekazać takie uczucia jak smutek rozstania, tęsknota, zdławione gardło... a Tom w ten sposób nie śpiewa po prostu. Nie wiem, czy by umiał, ale nie śpiewa. Kazik bywa bardzo liryczny i emocjonalny, a Tom nie, on raczej uprawia 'śpiew metafizyczny' Jeżeli tęsknota, to od razu "ja chcę miłości jakiej nigdy nie widziano", jeżeli lęk to od razu śnił mu sie jego wróg i mówił.
To nie jest zarzut, ale po prostu nie wyobrażam sobie Toma śpiewającego w sposób taki zaangażowany w ludzkie smutki i słabości. On śpiewa jakby z oddalenia, z dystansem - albo od razu z wielką mocą czy żarem. I to jest oczywiście bardzo fajne, ale skoro mówimy o możliwościach wokalnych, to Tom nie objawił tego rodzaju onych. Kazik w swoim śpiewie jest jak dla mnie bardziej po ludzku wzruszający.
A utwór Mój wydawca wymieniłem, bo myślę, że ze względu na potrzebną dykcję Tom miałby trudności. Serio uważam, że największym minusem Tomowego wokalu jest dykcja. W szybszych partiach trudno mi cokolwiek zrozumieć (jestem na świeżo po Czaszce, więc specjalnie pod tym kątem słuchałem), a nawet w wolniejszych słyszę "światłem ciała jest ogon".
I Kesitzen, bo znowuż - Tom w ten sposób nie śpiewa, chodzi mi o takie powiedzmy pastiszowe zapiewanie. Akurat w tej piosence raczej nie ma "pijackiej maniery", tylko raczej maniera mówcy wiecowego. Taka karykatura. Nie wyobrażam sobie Toma śpiewającego karykaturę; tu potrzebna by była ta "mimika głosu", w której celuje Kazik.
Tyle na razie
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
W każdym razie - jako wokalista w ogóle, Domingo jest chyba lepszy od Planta. Jeżeli w ogóle ma sens porównywanie tak różnych rzeczy, jak śpiew operowy i rockowy (Budzyński, Plant i Kazik to w końcu jedna szufladka "rock"). 
Jakoś tak...ciało-ściowo jej nie lubię...ani słuchać, ani patrzeć... 
).
