|
Philip K. Dick - Gather Yourselves Together
Prawdopodobnie najstarsza zachowana powieść Dicka, choć wydana dopiero pośmiertnie (a w Polsce wcale). Potwierdza tezę, że Philip na początku chciał być pisarzem głównonurtowym, a do fantastyki pchnęły go zbiegi różnorakich okoliczności (z których bodaj najważniejszą była ta, iż jego wczesne głównonurtowe próby wydawcy zgodnie i konsekwentnie odrzucali). Powieść niezbyt przypomina tego Dicka, którego znamy, jest za to koszmarnie długa (jak na historię, którą opowiada) i przegadana, zawiera też prawie wszystkie grzechy debiutanta. Przełom lat czterdziestych i pięćdziesiątych, w Chinach triumfuje Mao, więc chińska filia amerykańskiej korporacji porzuca swój interes, przekazując go miejscowym, a na miejscu na kilka dni zostaje jeszcze troje bohaterów, aby dopiąć owo przejęcie. Wchodzący w dorosłość Carl, kilka lat starsza, lecz już doświadczona przez życie (zwłaszcza intymno-uczuciowe), Barbara oraz starszy od nich cyniczny Verne siedząc na tej pustej przestrzeni próbują sobie radzić ze swoim życiem osobistym, wspomnieniami, wzajemnymi relacjami, w których przeszłość też gra swoją rolę (bo Barbara i Verne spotkali się już kiedyś, jeszcze w USA). Lawina wewnętrznych monologów - o ideałach miłości, o moralności o porządku świata, a w tle szczątkowa akcja i oszczędny język (nie mam się za mistrza w czytaniu po angielsku, ale tu szło to bez większych problemów). Wycięcie z książki jakichś 40% niespecjalnie miałoby wpływ na cokolwiek. Można zadać pytanie, czy jest tu już zapowiedź "właściwego Dicka". No chwilami tak - Carl prowadzi dziennik podobny do tego, który trzy dekady później znajdziemy w "VALIS", rozterki uczuciowe to też znana cecha nie tylko bohaterów Dicka, ale i jego samego (fani wiedzą, że jego bujne życie uczuciowe nieraz oddziaływało na tworzone fabuły; zresztą znajdzie się w powieści i klasyczna "dark haired girl", Dickowy archetyp). Najbardziej zaś warto się przyjrzeć jednemu z ostatnich rozdziałów, w którym Verne rozmawia z przygodnym Chińczykiem i wiodą oni dysputę, w której porównują cywilizację zachodnią do upadającego Rzymu, a ambitnych Chińczyków do pierwszych chrześcijan. No tak, to już ewidentnie brzmi znajomo.
Jacek Sobota - O fantastyce filozoficznie
Sobota, fantasta i filozof, analizuje literaturę (i rzadziej film) fantastyczną z punktu widzenia epistemologii, aksjologii, teologii, historiozofii... Wspaniała książka, którą przeczyta pewnie ze sto osób.
_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
