Ultima Thule

nigdy nie miałem skojarzenia między tymi dwoma pozycjami

ale nie jestem też miłośnikiem północy

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Tak sobie rzuciłem. Nie jestem znawcą ani Moominków ani Twin Peaks, ale są jakieś zbieżności. Północna lokalizacja, tajemniczy las, czające się niebezpieczeństwo. Jest też oczywiście kilka subtelnych różnic... Ale ciekaw byłem czy coś może z takiego zestawienia wyniknąć. Rozczarowałeś mnie...

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Boski - rewelacja!
A zdanie o "DM w Listopadzie":



jest najcelniejszym jakie w ogóle na temat tej książki poznałem.


A teraz jeszcze:
1) Słuszna uwaga Moniki - nie zawsze jest tak słodko... ta sztuczna szczęka Piżmowca to psychodelia w najczystszej postaci! No wyobraźcie sobie tylko!
2) Filifionka - mam tak jak Crazy... doceniam głębię postaci itd... Ale zawsze czułem jakąś rezerwę... a w życiu nie chciałbm jej spotkać, brrr
3) Dla mnie niezwykle interesującą postacią jest (też tu pominięta) - Mimbla. W "Listopadzie" aż wisi w powietrzu co chwila konflikt pomiędzy Mimblą a Filifionką - nie bez powodu. To biegunowo różne charaktery. Przy czym ładna Mimbla z zadbanym koczkiem to nie jednak nieco roztyta Barbie w osobie panny Migotki. To niezależna jednostka, już nie tak nieodpowiedzialna jak jej młodsza siostra - ale świadomie realizująca zasadę "żyj i daj żyć innym".

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Mimblę uwielbiam!! O, taką to bym chciał spotkać w realu... czuję, żebyśmy się polubili... zwłaszcza przemawia do mnie zdanie z Pamiętników (o matce późniejszych Mimbl, tej co wpadła w oko Jokowi), że Mimbla była cała złożona z krągłości

_________________
ćrąży we mnie zła krew

No cóż... muszę to wyznać... zawsze uważałem, że Mimblą fajnie wyszedłby jakiś niezobowiązujący seks...

Hahaha... Ciekawie rozwija się ten wątek... 8)

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Bo ja wiem, czy Mimble realizowały cokolwiek świadomie? One są dla mnie kwintesencją "naturalności" (może najmniej Mimbla siostra opiekująca się Mi). One po prostu dają płynąć wydarzeniom...




Z tą z "Pamiętników..."? Zważywszy na to, ile miała dzieci, można snuć domysły co do jej płodności... i koncepcja niezobowiązującego seksu ma sens tylko w świetle tekstu "Z tatusiami nigdy nic nie wiadomo - przychodzą i odchodzą"

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

hmm...

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Dla mnie jednym z piękniejszych obrazków jest scena czesania sie Mimbly. Ale Mimbla Mimbli nie równa.
He he, podoba mi sie ten tor dyskusji .

W ogóle mam wrażenie, że postacie żeńskie są w Muminkach lepiej opisane, niż męskie. Ciekawe, czy to wynik orientacji pani Jansson?...

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

W jej zbiorze opowiadań wystepują wręcz same kobiety, które są jakby kalkami Filifionek.

Ech - to już chyba archetyp jak Ursula Andress wychodząca z morza w Drze No.
Scena czesania się i tańca tej Mimbli jest urocza. Właśnie - naturalna. Ale ta naturalność w większości innych przypadków jest mdła. Mimble (poza małą Mi) są... płytkie. Przyjmują świat taki, jakim jest, ale to jest aż do przesady bezrefleksyjne. Płyną z prądem. Przyjmują przy tym cudze schematy, np. mała Mi nie daje sie wychować, to na nią krzyczą, bo tak należy/wypada, mimo że wiedzą, że to bez sensu itd. Takie "żyj i daj żyć innym", ale w wersji nijakiej. W sumie, nie można zapominać, że Włóczykij, to też dziecko Mimbli i też jest naturalny.

Ja tam wolę już do przesady refleksyjną neurotyczność Filifionek. Może być na pierwszy rzut oka męcząca, ale na pewno bardziej interesująca.

Bo na przykład Bufka z kolei jest męcząca, a wcale nie jest interesująca. Jest nie do wytrzymania irytująca. Nie jest refleksyjna, tylko przewrażliwiona.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Może i masz trochę racji co do Mimbliii, ale faktycznie - Mimbla Mimbli nierówna. Ta Mimbla z "Doliny Muminków w listopadzie" wcale nie jest bezrefleksyjna i nijaka! To ona uświadamia Wujowi Trujowi różnicę między strumieniem, rzeką a potokiem. To ona pośrednio pomaga Homkowi Toftowi uwolnić się od obrazu idealnej Mamy Muminka. Zresztą pewnie to przy okazji "DMwl" polubiłem Mimblę, bo strasznie irytowała mnie wtedy Filifionka, ze swoim ustawianiem innych. I tylko Mimbla i Włóczykij nie dali się ustawić.
Bufka - zgadzam się, to taka chodząca neuroza.

A serial rozczarowuje mnie coraz bardziej. Pierwsze dwa, trzy odcinki były niezłe, ale teraz jest już zbyt wiele odstępstw od książkowego oryginału a nawet występują jaskrawe nielogiczne przegięcia (w jednym z odcinków Mimbla zabiera Mi do domu - i faktycznie w książce Mi "robi miejsce" dla Topika i Topci, ale w następnym Mi jest jak gdyby nigdy nic).

Małe Trolle i duża powódź. * *

Na samym początku szokuje wielkość tej... broszurki . Niewielkość rozmiaru bardzo odbija się na treści opowiadania, gdyż poszczególne wątki pojawiają się i znikają - nie ma tu miejsca na rozwinięcie lub przenikanie się histo-ryjek. Postacie (poza Muminkiem i jego Mamą) są bardzo banalne - myślałem, że nazywanie "Małych trolli..." naiwną bajeczką jest lekka przesada, teraz wiem, że przeczytanie tej pozycji jako swojego rodzaju suplement po całej "dorosłej serii" było doskonałym pomysłem. Polecam jako lektura na dobranoc jeśli twój wiek oscyluję w okolicach 5 lat . No ale hatifnatowie chociaż są...

Kiedyś to łyknę.


We wczorajszych Muminkach nastąpiło przegięcie. W Dolinie wylądowało UFO rozrysowane wg wzorców z Załogi Dżi. Obrzydlistwo! Odebrałem to tak, jakby ktoś nasikał do koktajlu malinowego.