|
Huberath tak, choć u niego czasem kuleje styl.
Kres - czy ja wiem? Nie czytałem tych sag Martina, Jordana czy Eriksona, ale wydaje mi się, że to może być niewielka różnica.
Wielkim dziełem jest dla mnie "Na Srebrnym Globie" Żuławskiego (pozostałe tomy tzw. Trylogii Księżycowej trochę mniej, ale też). Piękne połączenie wczesnej fantastyki z ekspresją Młodej Polski.
Mimo dość ciężkiego języka wyróżnię na pewno "Robota" Adama Wiśniewskiego-Snerga, ze względu na ładunek filozoficzno-ontologiczny.
Wydaje mi się że to tyle, jeśli popatrzeć na temat ze światowej perspektywy. Kto chętny grzebać głębiej i bardziej poznać polską specyfikę, temu poleciłbym jeszcze:
- Macieja Żerdzińskiego (nazwać go polskim Dickiem byłoby małą przesadą, ale coś jest na rzeczy)
- fantastykę socjologiczną (to chyba najlepsze, co zdarzyło się w polskiej fantastyce poza Lemem) doskonale reprezentuje Zajdel, ale warto poznać też Wnuka-Lipińskiego, Ziemkiewicza z lat dziewięćdziesiątych, pierwsze powieści Oramusa czy szalonego Żwikiewicza
- ważnym nurtem jest też fantastyka religijna, tu oprócz Dukaja i Huberatha warto przyjrzeć się takim nazwiskom jak Szyda i Sobota
_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
.]