Ultima Thule

Zmieniając temat powiedz, czy jest jakaś realna szansa byś ponownie zaistniał na antenie radiowej?

W tym kraju? Nie żartuj! Przecież jego forma i struktura coraz bardziej przypomina państwo totalitarne, o wyznaniowym nie wspominając. Media grupują się i są zainteresowane tylko emitowaniem i promowaniem światowego Top 100, reklam i wiadomości politycznych. Gdzie znajdziesz tu miejsce na sztukę, artyzm i wolność słowa? W tym kraju nie ma dla nich miejsca, chociażby dlatego, że jednym z podstawowych narzędzi ich pracy jest prowokacja. A nowe radio? Spróbuj wyobrazić sobie same koszty założenia. Lokal, sprzęt, ludzie. Potem wydrzyj jakąś częstotliwość od KRRiTV, zrób wszelkie opłaty wstępne i jeszcze pozbieraj i zachęć do współpracy reklamodawców. Reklamodawców, którzy w dużej mierze potem zaczną wpływać na ramówkę Twojego radia i jego politykę. A wtedy już przestałeś być niezależny i wolny. To może Internet? Może, ale w momencie, kiedy każdy dom będzie miał po 2 komputery i sieć transmisji szybką, jak błyskawica. A kiedy to nastąpi w kraju staczającym się w kierunku totalnego bezrobocia i biedy? W kraju, który stoi na progu wojny domowej?

Czy nacisk ze strony silnie katolickiej, był tak mocny, że musiałeś być usunięty z RMF FM a później RH FM?

Nie bardzo bym szukał sprawców bezpośrednio w Kościele, raczej w ludziach samocenzurujących swoje poczynania i bojących się o swoje stołki. Oczywiście oni boją się Kościoła, ale nie tylko jego. Poza tym, czy taka wszechwładna i wszechpotężna organizacja mogłaby upatrywać zagrożenia swojej pozycji w audycjach Ryłkołaka? Myślę, że nie, że to urzędnicy, by się komuś przypodobać lub wykazać się, prowokowali sytuację, z której jedynym wyjściem było usunięcie mojego programu i przy okazji mnie z fal radiowych. W latach 90. nie było to coś niezwykłego. Poza rozstaniem - z własnej woli - z Rozgłośnią Harcerską w 1989r., w innych stacjach dziękowano mi za współpracę gdzieś tak po 2-2,5 roku działania. Tak było w Radiu "S" (potem "ESCE"), choć wtedy wywalono nas wszystkich 6-ciu. Tworzyliśmy bardzo popularny blok programowy zwany "Radiem Overground", mieliśmy dziennie godzinę i w niedzielę dwie tylko na niezależne wybryki, czyli zagraniczny hardcore, metal, punk, polski underground i niedzielną listę przebojów. To był przewspaniały okres, dziesiątki wywiadów, relacji z terenu Warszawy i koncertów oraz festiwali w kraju, promocja w lokalnych gazetach, a nawet jeden "własny" tramwaj. Codzienne konkursy z nagrodami, codzienne telefoniczne głosowanie na listę, na której często na samej górze plasowały się takie bendy, jak: Pandemonium, Christ Agony, Vader, Geisha Goner, Post Regiment, Zielone Żabki czy The Bill. Sami przygotowywaliśmy i nagrywaliśmy zlecane nam reklamy przeznaczone do emisji tylko w naszym paśmie. Mój wtorkowy program metalowy szybko stał się specyficzny. Pojawił się w nim Ryłkołak, postać nieprzewidywalna, tajemnicza i opętana obsceniczną wizją rzeczywistości. W eter popłynęły pierwsze bajajki, program zdobywał coraz większą popularność i uznanie szefów ESKI. To była ciężka praca, ale i wspaniała zabawa. Jednak nie należało ufać swoim zwierzchnikom. Bo ich pochwały były pozorne. Szczególnie, że już raz - na początku istnienia "Radia Overground" - chcieli nas zawiesić, ale dzięki reakcjom dziesiątek słuchaczy, zrezygnowali z tego pomysłu. Więc potem, wiedząc, że jesteśmy już bardzo silni medialnie, dobrali się do nas z innej strony. Ekonomicznej. Zaczęli uzależniać nasze istnienie od wartości zleconych nam reklam przez naszych reklamodawców! A że byli to w większości mali przedsiębiorcy, z którymi rozliczaliśmy się barterowo, więc nie dało się zwiększyć obrotów tak, jak życzyły sobie tego władze Radia ESKA, więc mieli już na nas haka. I w grudniu 1992r. wywalili nas i zakazali wstępu do radia, bo rozpętała się burza, nakręcona zawczasu przez nas i przez słuchaczy. Ale tym razem to nie pomogło już. "Radio Overground" przestało istnieć. W 1993r. trafiłem do Radia "KOLOR", przyjmowany do grona dziennikarzy przez Wojciecha Manna i Grzegorza Brzozowicza - deklarujących się, jako odwiecznych sympatyków rockowego grania i eksperymentów w sposobie prowadzenia audycji. Tych deklaracji starczyło im na niecałe 2 lata. W tym czasie prowadziłem nawet i 2 programy, przy czym jeden był kontynuacją Ryłkołaka. Kolejne wspaniałe wieczory wypełniały tygodnie i miesiące bajajkami, wywiadami, prezentacjami i konkursami. Ale było i skończyło się. Potem była krótka przerwa i poszukiwania. Kiedy spotkałem się z Piotrem Metzem wiosną 1994r. w Warszawie, wyglądało na to, że moje demo zrobiło na nim wrażenie. I nie myliłem się. I zaczęła się jazda, jedna z najprzyjemniejszych w moim dotychczasowym życiu. Dosłownie także, bo najpierw 2 razy w miesiącu a potem już tylko w każdy ostatni piątek miesiąca jechałem pociągiem relacji Warszawa-Kraków na Kopiec Kościuszki, skąd parędziesiąt minut po północy rozpoczynałem radiowy sabat zatytułowany "Ryłkołak Horror Show". Trudno nie wracać do tych czasów i każdorazowo nie wzruszać się, naprawdę. Były też momenty, kiedy moje istnienie wisiało na włosku, raz nawet przyjechałem i już nie było mnie w grafiku. Kiedy jednak wreszcie mnie pożegnano, Piotrek powiedział mi tylko tyle w ramach wyjaśnienia, co można zinterpretować, jako: RMF fm robił swoje badania słuchalności na Uniwersytecie Jagiellońskim i tam ktoś zwrócił uwagę na moją audycję, nawet wziął ją pod lupę, sprawa poszła do KRRiTV i podobno ktoś tam wyraził wątpliwość, co do przedłużenia koncesji RMF-u lub wydania koncesji lokalnych, w sytuacji, kiedy ta audycja miałaby być nadal emitowana. Mocno to brzmi, chyba nawet za mocno, dlatego coraz trudniej mi w to wierzyć. A z RH Contact (dawniej Rozgłośnią Harcerską, a później Radiostacją) stało się to, co z innymi stacjami w Polsce. Czyli brakowało stałego finansowania i polityki medialnej radia. Więc w momencie, kiedy już RH Contact padało, pożegnano się z programami autorskimi i wstawiono w ich miejsce muzykę z komputera. Kiedy natomiast pojawiła się Radiostacja, gdzieś wiosną 2000 roku spotkałem się z Pawłem Sito i przekazałem mu demo. Podobało mu się, ale nie dogadaliśmy się w innych sprawach, między innymi czasu i miejsca emisji, i powrót Ryłkołaka na fale radiowe spalił na panewce.

Gdy zniknąłeś z fal eteru, otrzymywałeś oznaki tego, że Twoja działalność była cholernie popularna?

Jasne, że tak. Ale tak było, jest i będzie z audycjami, które były audycjami dla słuchaczy, a nie dla samych prowadzących. Ja zapracowałem sobie na takie oznaki swoim podejściem do słuchaczy i materiału, jakim jest muzyka ekstremalna. Wiedziałem, że poza mną, moim gadaniem, graniem muzyki potrzebny jest jeszcze inny kontakt z Wami. Że potrzebne są konkursy antenowe, łatwiejsze, trudniejsze, ale z nagrodami i starałem się robić ich mnóstwo. Organizowałem też konkursy listowne: na wiersz, tekst nagrobkowy, na rzeźbę, na opowiadanie itp. Takie działania zbliżały nas do siebie i powodowały, że każdy po części czuł się współautorem programu. Mógł zadzwonić, mógł nawet przyjechać, mógł liczyć zawsze na jakąś reakcję z mojej strony. Dlatego moje programy cieszyły się aż taką popularnością. Sam dział korespondencji RMF-u przyznał mi, że nikt z prowadzących autorskie programy w tym radiu nie dostawał tylu listów (i paczek), co ja. Dlatego w tym miejscu chciałem podziękować wszystkim moim zgniłkom i słuchaczom za to, że byli ze mną, dawali temu wyraz, przez co miałem energię do działania, pracy i seksu.

czy pamięta ktoś zespół Kolaboranci?

Takie trochę to wszystko pod Dezertera było..

Zdaje sie, ze nawet zdarzylo im sie kiedys byc wzietymi za Dezertera przez publicznosc podczas ktoregos jarocina, bo Przemek Thiele byl podobny do Skandala