Słuchając tej płyty, co właśnie czynię, mam nieodparte wrażenie, że skłąda się ona z niemal samych wybitnych utworów. Wrażenie przy Legendzie i Trio jest inne.
Słuchając Legendy, słyszę w ogóle przede wszystkim
całość, nie poszczególne utwory. Całość spojoną w mistyczny sposób.
Słuchając Triodante w sumie też... ale na innej zasadzie. Nie jest to połączenie mistyczne, realizujące się gdzieś ponad sferą czysto muzyczną, lecz doskonale opracowany i zrealizowany koncept, w którym każdy element jest idealnie na swoim miejscu i podporządkowany całości. Podporządkowany całości, a więc w sumie też
nie słucham Trio jako pojedynczych utworów. Jako pojedynczego utworu słucham najczęściej Święta jaskółki, które dla mnie w ogóle nie jest pełnoprawną częścią tej płyty (wersja kasetowa, rozumicie...)
Natomiast Duch to dla mnie własnie
potęga pojedynczych utworów. No cóż, zresztą pisałem to już 10 razy na różnych wątkach...
W każdym razie co jeden to bardziej mi oczy robią
a reszta ciała
a dusza
Jednym dla mnie
nieco słabszym momentem (ale bardzo nieco) jest środek płyty, czyli Pieśnia moją jest pan, której to piesni z niewiadomych powodów nigdy szczególniej nie lubiłem (coś z muzyką mi nie podchodzi, nie wiem czemu... niby taki super riff, i świetna gitara, a cos nie zaskakuje... i tekst też nie za bardzo) i potem Duch wieje przez świat, który jest chyba utworem stosunkowo najbardziej 'bez pomysłu', taki po prostu mocny, energetyczny kawałek, ale bez rewelacji.
Poza tym to ech... Kamik, lubie ten twój wątek!!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
) płyta od której wszystko się zaczęło! i jeszcze łapacze...pamiętam jak z dzyniem robiliśmy pielgrzymki poszukiwawcze i długo nie mogliśmy znaleźć (bo nasz kolega ze Szczecina powiedział nam że widział łapacze jak wjeżdżał do poznania i szukalismy przy wylotówce w kierunku szczecińskim a on wracał wtedy z łodzi hehe)