Ultima Thule

To już nie bardzo łapię... ja oto jestem przeświadczony, że Pododdział składał się z laski i Gonzo, ale teraz to już sam nie wiem...


A koncert był super, wprawdzie błądzenie po mieście i bieganie po Nowej Hucie przyprawiły mnie o blisko godzinne spóźnienie, niemniej około 19:45 odnaleziono wreszcie i dotarłem, na Legendę właśnie. Elronda słyszałem już na zewnątrz, resztę też. Na mój gust wprawdzie trochę za mało słyszałem gitarę i bas, no ale może to akurat kwestia specyfiki mojego słuchu, albo faktu, że stałem na samym końcu, koło Pietruszki . Wrażenie było super, zespół w świetnej formie, całość wypadła wspaniale.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

hehe no w sumie tak, ale dość szybko się rozdzieliliśmy


tak mi się jescze przypomina, ech... solo Przemka na tle rozety, magia !

a co do nagłośnienia ( może to specyfika klubu), ale nie było jakoś strasznie głośno, a w uszach to mi jeszcze wczoraj dzwoniło.

Fajnie mieliście... i jak manewrowo!

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

nie wiem jak było, nic nie widziałam, nic nie pamiętam - tylko dym na froncie i moment kiedy łeb mi urwało, Frantzowi pękła struna a mi serce

no, jeszcze momęt w pamięci gdy poszło 2 raz "to czego nigdy" bo mi się zwidziało że to poleci "zły porucznik"

dalej biała ściana jakaś cholerna
potem trzeba było się zwijać pędem, nikogo nie poznałam, z nikim nie przywitałam - droga daleka, noc taka ciemna - a rano do roboty wszak

co także okazało się całkowicie niewykonalne i trzeba było już na śniadanie napić się wina

zrobiłam też czarną listę osobistą, 21 czarnych punktuf nazbierałam
ani chybi proces się zaczyna!

koncert mocny, pewnie tak

ajjj! szkoda że się nie porozpoznawaliśmy!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

jeszcze chciałem dodać, że dużo dobrego słyszałem wcześniej od zespołu na temat krakowskiej publiczności a teraz mogłem sprawdzić na własne oczy i ciao - najwyższe porozumienie na linii scena-przedscena od pierszych sekund

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

ale też jak Tom robił, schodził do publiczności, stając niejako po jej stronie, patrząc na swoją orkiestrę

a tam - "...na waltorni Monika Panek!"


a ja muszę powiedzieć, że najpierw mocno wizualnie odbierałem ten koncert - a patrząc przypominałem sobie, że zawsze koncerty Armii kojarzyły mi się z teatrem - zapatrywałem się w rozetę, reagowałem na gesty i pozy Toma

raz tak zapatrzyłem się podczas Jeżeli, w tym momencie muzyka tak mnie uderzyła i porwała, że szok - a to przecież niby część "ogranego" tryptyku


a publiczność rzeczywiście fajna, i nawet teraz nie mam na myśli tego, że dużo forumowiczy (choć to oczywiście też! ) - ja lubię jak jest dużo osób w różnym wieku, gdy widać ludzi, którzy pewnie nieczęsto wybierają się na koncerty, no i gdy jest taki fluid między nimi
no i zawsze dobrze jest zobaczyć szczęśliwego człowieka - na jakiego wyglądał w czasie koncertu ów najstarszy krakowski mim - tym razem bez farby, a nawet bez koszulki


jak dawno temu słuchałem nałogowo Exodusu, kiedy oglądałem zdjęcia z koncertów Armii, fragmenty w tv - to wyobrażałem je sobie jako jakieś prawie mistyczne doświadczenie
potem widziałem ich wiele, wiele świetnych - ale dopiero teraz, na tym właśnie koncercie, w drugiej jego części, spełniły się właśnie tamte przeczucia - na to co widziałem i słyszałem odpowiedziała (dość konkretnie) wyobraźnia, jakieś uczucia z głębi, i łzy napływały mi do ócz



to był piękny koncert

(fot.) I. Krzeczowska

więcej zdjęć od Galicja Productions na fejsie tu

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Przyjemne zdjęcia!



Galerię powinni obejrzeć zwłaszcza niektórzy obecni tam forumowicze, na przykład Pilot .

Miałam identyczne skojarzenie, już jak wcześniej widziałam ją gdzieś na jakimś zdjęciu.

Ale trzeba też koniecznie powiedzieć, że dwie waltornie zagrały pięknie! Na samym początku co prawda ich nie słyszałem, to pewnie wtedy

,

ale potem słuchało się ich świetnie - nie tylko że moc, ale i harmonie i ciekawe pomysły, z których rozwinąć może się jeszcze coś fajniejszego . Fajnie też było patrzeć na sekcję waltorniową, jak grała ze sobą trochę obok reszty zespołu . No i to co zdarzyło się na dwie waltornie w "Breakout" już po solówce Przemka - można było oszaleć!

Co do bębnów: na początku kiedy zobaczyłem i usłyszałem, że nie ma Karpia, to jeszcze nie wiedziałem co myśleć, ale Przemek z czasem się super rozkręcił, z kulminacją w postaci wzmiankowanego sola. Czegoś takiego jeszcze na Armii nie widziałem! Wiadomo, że nie jestem fanem sól perkusyjnych, ale to dotyczy przede wszystkim płyt, tu bardzo mi się podobało, a napięcie w numerze wcale nie siadło!

Ale mnie tego wieczoru najbardziej zachwycił sam Tom . Rewelacyjny śpiew i piękne wokalizy tu i tam (na przykład w Zemście).


Po prostu okazało się, że zespół jest pełen życia, i nie ma mowy o zwykłym odgrywaniu płyty - było pięknie i czadowo!


PS. Co do zamienionej gitary Frantza: zgadzam się ze Stiwem. Bas Pawła trochę mi się rozmywał, za dużo byłem pod sceną - pewnie z tyłu było słychać coś więcej niż dudnienie. Co do nagłośnienia, dla mnie nie było idealnie, ale nic to, bo i tak był to jeden z moich najlepszych koncertów .

albo jak Tomek poprosił o podniesienie reki osoby, które urodziły sie później niż Legenda....

_________________
un tralala loco

...ale też sam początek!
trochę było czekania i to bez supportu, wreszcie około 19.30 zapłonął witraż i rozległo się intro, oooo zupełnie jakby podniesiono kurtynę w teatrze

....albo to, jak taki materiał, grany tyle razy, w tylu miejscach, PORYWA, gdyby nie to obolałe kolano, to bym brzuchem poobijał się z Wami kochani!

_________________
un tralala loco

...TO po koncercie porywa jeszcze bardziej, jak jakaś fala tsunami niebotyczna!
ja się znów nie mogę nasłuchać tej Legendy, słyszę nowe dźwięki, one budzą jakieś niesamowite uczucia, czułe struny gdzieś na dnie serca

zastanawiałam się też czy można grać to nadal nieszablonowo, uniknąć rutyny po tylu latach, ale patrząc na Toma w takim żywiole pozbyłam się wątpliwości, widać było że on też ma radość ze śpiewania i to było extra!!!