Która płyta najlepsza? - Oj czekałem na taki temat. Ja wiem, że zaraz odezwie się Youzwa i powie, że to wałkowaliście na 'Gerach'
ale trudno. Nie mogę się powstrzymac aby nie napisać pare słów od siebie.
Ja już pisałem, że to rzecz absolutnie nierozstrzygalna bo subiektywizm ocen jest nieunikniony. Bardziej podoba mi się kryterium, która z nich jest dla mnie najważniejsza. Idąc po kolei
Armia (aka Antiarmia tudzież Czas i Byt) - traktuję te płyty łącznie, bo materiał w sumie ten sam. Płyta ważna, bo pierwsza, bo zawiera kluczowe dla zespołu numery definiujące styl na wiele lat, ale nie pozbawiona mankamentów. Nad brzmieniem winylu już się ulitujmy ale całość to trochę wyprawki przed mistrzostwem płyty kolejnej.
Legenda - dzieki niej poznałem Armię a jakoś często mi tak zostaje (chyba nie tylko mi), że te pierwsze poznane płyty pozostają najważniejsze w odbiorze, choć nie zawsze muszą być najlepsze w historii danego zespołu (ja tak mam np. z '.. And Justice For All" Metalliki oraz 'Unforgettable Fire' U2). Z Armią łatwiej, bo to płyta wybitna i zgoda Budyniu - wynosząca muzykę (post-)punkową na absolutne szczyty.
Triodante - zupełnie inna, przypadła na okres mojej chyba największej bezgranicznej i bezkrytycznej miłości do Armii. Z dzisiejszej perspektywy jej ocena musi być równie wysoka, chociażby z powodu zmian stylistyki. Po ogromnym sukcesie Legendy łatwo byłoby pójść Armii tym tropem i nagrać coś podobnego. Triodante było pójściem pod prąd, walką o własną a nie fanów muzykę i wizję zespołu i za to dodatkowy szacunek. A rezultat absolutnie wspaniały.
Duch - znów zmiana stylistyki. Niby akcenty metalowe pojawiły sie juz na Triodante, ale tutaj, w duzej mierze dzięki kolejnej zmianie gitarzysty, znów pojawia się coś nowego. Jest zdecydowanie riffowo, "inaczej niż zwykle'. Również tekstowo. Rewelacja. No i na drugiej płycie z rzędu ostatni utwór jest dla mnie najlepszy z płyty i zaliczany do ulubionych w ogóle. Niedługo po jej wydaniu brałem ślub i oczywiście słyszałem to czytanie w ten najważniejszy dzień! I chciałem śpiewać i skakać z radości w kościele! Znajdzie ktoś kontrargument abym nie kochał tej płyty i tego utworu !!
Droga - jak dla mnie to siostra Ducha, podobna stylistyka wzbogacona większą róznorodnością. Duch jest bardziej zwarty, spójny, 'matematyczny', 'precyzyjny'. Droga jest bardziej śpiewna. Dodatkowo pojawiają się nowe elementy wzbogacające tekst, powrót do dzieciństwa, troche nostalgii, co sugeruje już chociażby okładka. Płyta piekna, zwłaszcza Adwent i Kfinto.
PMK - rozpisałem sie na temat tej płyty osobno więc tu krótko. Jest słabiej. Nierówno. Ale kilka rzeczy powala. To bardzo dobra płyta ale od Armii oczekuję więcej niż dobrych płyt. Ale i tu moja ocena sie zmienia. Rok temu przeszła prawie całkowicie obok mnie. Teraz do niej wróciłem i powoli doceniam poszczególne utwory. Ale poprzednikom chyba w moich oczach nie dorówna nigdy.
O płytach koncertowych nie piszę bo to zawsze pewien bonus w stosunku do regularnych płyt, choć do PRL-u z racji własnych wspomnień zawsze będe miał szczególny sentyment.
A na koncerty od stycznia ...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
), ewentualnie po fakcie przyznając, że coś nowego było też super. Jakoś mało kojarzę osoby idace na koncert i analizujące co będzie nowego. Raczej oczekiwania koncentrują sie na tym czy zagrają coś ze staroci.
