Pierwsze, co dało się zauważyć, to świetny nastrój Elronda, żartobliwa prezentacja zespołu: większość w czerni poza Krzyżykiem, który czy to za karę (za biel na T-shircie), czy to z racji stażu w zespołu, czy też z powodu zajmowanego miejsca musiał wstać. Nie obyło się bez pozdrowień dla mieszkańców Najdalszej Wyspy. Transmisja występu ograniczona jedynie do dźwięku była namiastką, bo jak można w radiu przekazać propozycję bezpiecznej pozy, w jakiej osoby przestraszone materiału
prozessowego mogłyby spędzić cały koncert
Drugie to niesamowita forma zespołu (choć bynajmniej nie zaskakująca): Frantz i Aviator świetnie się uzupełniali;
nowa jednostka napędowa w osobach Kmiety i Krzyżyka musiała zmieść z części restauracyjnej nie tylko steki, ale i ich konsumentów; Kuba jako
czarny sygnalista dopełniał całość nie tylko waltornią, lecz także głosem (żałuję, że jego wsparcie wokalne nie zawsze było słyszalne); ekspresja Elronda od ostatniego kontaktu z
Prozessem na żywo (bodajże w Nałęczowie) przekroczyła kolejne granice.
Ani razu nie naszła mnie ochota, by spojrzeć na część stołówkową sali, więc nie wiem, czy koncert zrobił wrażenie na jej bywalcach. Nie to było ważne.
Po zapowiedzi utworu związanego z Warszawą spodziewałem się dwóch utworów: "Śmierci w Wenecji" (choć dramaturgia występu mogłaby na tym ucierpieć) i "Wczorajszemu", ale nie... "Strzałów znikąd..."
W czasie kolejnych stadiów
Prozessu zastanawiałem się nad tym, czy dokonałem trafnego wyboru drużyny (nawet "Katedra" zażarła
), ale chętnie skonfrontuję się z "Freakiem" na Brylfeście. Fragment "Break Out" wpleciony w "Dom przy moście" bardzo mi się podobał. Nie wiem, co mógłbym powiedzieć o zwieńczeniu koncertu. Niby się nie spodziewałem, ale nieśmiało na to liczyłem i się doczekałem. "Skończyłem rozpoczynaj" o
Noszącym imię, które zwyciężyło świat było dla mnie dopełnieniem zapowiedzi przyjścia
Tego, który wchodzi w śmierć. Niestety, część publiczności najwidoczniej nie miała w sobie dość sił ("Underground" jako swoista egzekucja po
Prozessie mógł je wyczerpać), by wesprzeć Elronda w
ostatecznych frazach (hmm, chyba że wynikało to z nieznajomości tekstu
). Lobbing UT nie pierwszy raz okazał się skuteczny, więc może kiedyś dobijemy do
kanonicznej (czyli kasetowej) wersji "Triodante"
W każdym razie, po wczorajszym koncercie utwierdzam się w przekonaniu, że "Triodante" i "Der Prozess" okraszone "Duchem" stanowią materiał, który wolę na żywo od "Legendy" (może z wyłączeniem utworu tytułowego i "Nigdy").
Kapeli dziękuję za występ. Niestety, nie miałem za bardzo czasu na rozmowę po koncercie, a nie chciałem też narażać na szwank nerwów Ani, ale korzystam z okazji, by pozdrowić zarówno tych zagadniętych, jak i tych jedynie rozpoznanych (Inverness, Manool i Bartka, Mareckiego, Crazy'ego i Elseę, OlęKa, Antonia, Olka, Kishiro, Erkeja, Katrinix, Marka Puławy, Atoma, Panków, Dzikiego, Maattiego, Peta i Ssylwię) i podziękować za pozdrowienia dla mojej lepszej Połowy.
Zauważyłem, że pod sceną tłoczyli się uczestnicy
tego konkursu, więc powinniśmy się spodziewać obszernej dokumentacji.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
. Mimo to coś tam cyknąłem i może przy zastoswaniau obniżonego kryterium oceny uda mi się coś wybrać i wrzucić w najbliższych dniach.
